Αυτή κάθεται απέναντί του και ανοίγει μία σακούλα με διάφορα γλυκά. Του προτείνει να φάει ένα με δαμάσκηνο. Εκείνος αρνείται με ένα περίεργο ύφος. Του προτείνει να φάει ένα με ταχίνι. Εκείνος αρνείται με το ίδιο ύφος και ακόμα πιο έντονο και ακόμα πιο «κάπως». Εγώ προσπαθώ να συγκεντρωθώ αλλά είμαι στο διπλανό τραπέζι και δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο γιατί εκείνος μιλάει δυνατά σαν να θέλει να τραβήξει την προσοχή. Δεν νομίζω την δική μου. Νομίζω όλου του κόσμου. Νομίζω εκείνη την προσοχή που δεν του δόθηκε ποτέ, ίσως, ακόμα κι όταν θα έπρεπε να του δοθεί. Αρχίζει να λέει πως αυτά τα γλυκά είναι υγιεινοδηθενιά... πως τα γλυκά εδώ στην Ελλάδα είναι... μπουρ μπουρ... το ένα... και... μπουρ μπουρ... το άλλο... Με την πρώτη κουταλιά αηδιάζει... Δεν τα μπορεί... και δεν τα αντέχει... Εγώ κοιτάζω τα λευκά χαρτιά μου και προσπαθώ να μην ακούω... Ήθελα λίγη ησυχία... Εκείνος να συνεχίζει... που στην Αμερική τα γλυκά είναι γλυκά... Το βούτυρο κακάο είναι βούτυρο κακάο... Εδώ όλα είναι ψεύτικα και τίποτα δεν έχει γεύση... Μπουρ μπουρ... Με το που τα μυρίζεις καίγεσαι... Μπουρ μπουρ... Αυτό το τελευταίο δεν το κατάλαβα προφανώς κάτι έχασα στο ενδιάμεσο... Μπουρ Μπουρ... Αυτή του λέει κάτι σε σχέση με το ότι πάντως αυτά τα γλυκά, από το συγκεκριμένο κατάστημα που έχει ανακαλύψει, είναι καλά... Εκείνος συνεχίζει... της λέει πως δεν καταλαβαίνει... όταν δεν σου αρέσει κάτι δεν σου αρέσει κάτι... δεν έχει σημασία τι είναι απλά δεν σου αρέσει... Μπουρ μπουρ... Το τυρί είναι χωρίς γεύση... Η γαλοπούλα είναι χωρίς γεύση... Α! Πήγαμε και στο τυρί και στην γαλοπούλα... Μπουρ μπουρ... Και ο μπακλαβάς στην Τουρκία είναι μπακλαβάς... Εδώ όμως... Μπουρ μπουρ... Δεν είναι φιλέλληνας... αλλά ούτε φιλότουρκος... Προς Θεού! Έτσι λέει... Προς θεού, δεν είναι φιλότουρκος... αλλά ο μπακλαβάς... Μπουρ μπουρ... Μουτζουρώνω τα άδεια χαρτιά μου... ψάχνω απεγνωσμένα για κανένα άλλο άδειο τραπέζι... αλλά μάταια... Υγιεινό είναι μια λέξη που συμπεριλαμβάνει τα πάντα και δεν σημαίνει τίποτα... Έτσι λέει εκείνος... Μπουρ Μπουρ... Αυτό να το καταγράψω και να το σκεφτώ και να το αναλύσω... Σκέφτομαι εγώ... Μπουρ μπουρ... Εκείνη έχει βουλιάξει στην καρέκλα της και έχει την σακούλα με τα γλυκά δίπλα και τα κοιτάζει... Και στην Ιταλία... Μπουρ μπουρ... λέει εκείνος... Μπουρ μπουρ... το ένα στην Ιταλία... Μπουρ μπουρ... το άλλο στην Ιταλία... Μπουρ μπουρ... Μου έρχεται να πω σε αυτήν την γυναίκα... «Σε παρακαλώ!!! Δώσε μου ένα γλυκό με δαμάσκηνο! Ή ένα με ταχίνι!!!» αλλά δεν το λέω... είναι από εκείνες τις φορές που, δυστυχώς, δεν έχω όρεξη να μιλήσω... Κρίμα... Ήμουν σίγουρη πως αν δοκίμαζε κάποιος από τα γλυκά της σακούλας της θα την έκανε να χαμογελάσει... Αδειάζει ένα τραπέζι λίγο πιο δίπλα και μαζεύω τα πράγματα μου γρήγορα... Να προλάβω να φύγω από αυτήν την καταπιεστική ατμόσφαιρα... Μπουρ μπουρ... ακούω... Μόνο... Μπουρ μπουρ... και σκέφτομαι την εναλλακτική ιστορία...
Αυτή κάθεται απέναντί του και ανοίγει μία σακούλα με διάφορα γλυκά. Του προτείνει να φάει ένα με δαμάσκηνο. Και εκείνος... το δέχεται με χαμόγελο...
...(ή ακόμα και δεν το δέχεται με χαμόγελο...)...
(Αν και προτιμάω την εκδοχή που δέχεται το γλυκό της με χαμόγελο... μου φαίνεται πιο γλυκό... )
No comments:
Post a Comment