Σε περιμένω στο αύριο...

(μήνες μετά...)


Σε περιμένω στο αύριο...


Σε περιμένω στο αύριο. Θα έρθεις απροειδοποίητα στην ζωή μου. Θα εμφανιστείς από το πουθενά. Και θα μου πεις το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. Θα με συγκινήσεις. Πάντα με συγκινούν οι απλές συμπεριφορές. Αλλά εσύ δεν θα με ξέρεις για να το ξέρεις αυτό. Σε ευχαριστώ για αυτό που θα μου πεις. Σε ευχαριστώ για αυτό που θα μου δώσεις. Σε ευχαριστώ για αυτό που θα μου προσφέρεις. Αυτή η τόσο αυθεντική κίνησή σου θα με βάλει σε σκέψεις σε σχέση με ολόκληρη την ανθρωπότητα. Θα προσπαθήσω να μην δακρύσω μπροστά σου για να μην καταλάβεις σε πόσο εύθραυστη στιγμή με πέτυχες. Το μυαλό μου θα ψάχνει απεγνωσμένα για να βρει τις κατάλληλες λέξεις. Καμία λέξη δεν θα είναι αρκετά ικανοποιητική για να την αρθρώσω. Και έπειτα κάτι θα γίνει... νομίζω θα είναι εκείνη η λέξη που θα πεις στην συνέχεια από την οποία θα ξεκινήσουν όλα! Τι συζήτηση! Ούτε που θα θυμάμαι από πότε έχω να συζητήσω έτσι με κάποιον! Τι διάλογος! Έξυπνάδα, Ευστροφία, Ετοιμότητα! Και πώς θα περάσει ο χρόνος! Πώς θα κυλήσουν οι ώρες! Δεν θα καταλαβαίνω τίποτα! Και θα είσαι τόσο χαμογελαστός! Ούτε που θα ξέρω από πότε θα έχω να δω τόσο χαμογελαστό άνθρωπο! Τόση ενέργεια, τόση αισιοδοξία! Θα έχω καιρό να λάβω όλη αυτήν την ομορφιά της ζωής από έναν μόνο άνθρωπο! Θα ξεχείλιζεις από υγεία! Πόση ανάγκη έχει η εποχή μας από υγιείς ανθρώπους!

Βέβαια, δεν θα έχω ιδέα από ποιον πλανήτη ήρθες. Δεν θα είναι δυνατόν να προέρχεσαι από εδώ, δεν γίνεται. Ξέρω απ’ αυτά. Θα είμαι σίγουρη. Κάποιο άλλο αστέρι θα είναι ο τόπος σου. Κάπου αλλού θα βρίσκεται το σπίτι σου. Εκτός κι αν δεν θα έχεις σπίτι, αν θα είσαι περιπλανώμενος... Το σίγουρο είναι, από όπου κι αν θα προέρχεσαι, όποιος κι αν θα είσαι, πως θα γεμίσεις την αυριανή ημέρα με καινούριες σκέψεις που θα διψάνε να εξελιχθούν σε καινούριες απόψεις. Ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου θα μπει όσο καλύτερα θα μπορούσε να μπει.

Θα μου δώσεις θάρρος για να συνεχίσω.
Θα μου δώσεις δύναμη για να αντέξω.
Ό, τι θα χρειάζομαι θα μου το προσφέρεις.
Ό, τι θα έχω ανάγκη να ακούσω, απλά θα μου το πεις.
Τότε όλα θα φαίνονται πιο όμορφα, πιο εύκολα, πιο λαμπερά.
Και το πιο ωραίο θα είναι πως θα σε ξαναδώ.
Αυτό θα είναι το ωραιότερο σημείο από όλα.

Τι άλλο να ζητήσω από την ζωή;

Όσο θα μου φέρνει τέτοιους ανθρώπους η πίστη μου στην ανθρωπότητα θα γίνεται πιο ισχυρή από ποτέ και ο δεσμός μου με αυτήν την πίστη ακλόνητος.
Θα συνεχίσω να πιστεύω στους ανθρώπους.
Με όλη μου την ψυχή.
Και ας συνεχίζουν οι άλλοι να γελάνε γύρω μου θεωρώντας πως αυτά για τα οποία μιλάω είναι ανύπαρκτα, αδιανόητα, άφταστα, ακατανόητα...

...

Και ας με αντιμετωπίζουν σαν να μην έχω καμία επαφή με την πραγματικότητα...
Εγώ γνωρίζω πόση επαφή χρειάστηκε με την πραγματικότητα για να καταφέρω να δημιουργήσω πραγματική επαφή.
Χωρίς να πατάω γερά στην γη... δεν θα είχα περπατήσει ποτέ.
Απλά αυτό δεν μου αρκεί...
Βλέπω και μία άλλη εικόνα, υπάρχει και κάτι άλλο, κάτι ακόμα, κάτι παραπάνω... Και πρέπει να βρω τρόπο να μεταδώσω αυτήν την εικόνα, να επικοινωνήσω με αυτήν την εικόνα...
Και όταν συναντάω ανθρώπους σαν και εσένα, που βλέπουν κι αυτοί μια άλλη εικόνα του κόσμου και των ανθρώπων, ακόμα κι αν δεν είναι ακριβώς ίδια με την δική μου εικόνα, δεν θα μπορούσε εξάλλου να είναι, απλά συγκινούμαι.

Θα με συγκίνησεις.
Και θα σε ευχαριστώ για αυτό.
Θα είναι ό, τι ακριβώς θα χρειάζομαι.
Θα είσαι ό, τι ακριβώς θα χρειάζομαι.
Θα σε ευχαριστώ.

Θα με συγκίνησεις.
Και Σε ευχαριστώ για αυτό.
Είναι ό, τι ακριβώς θα χρειάζομαι.
Είσαι ό, τι ακριβώς θα χρειάζομαι.
Σε ευχαριστώ.