Απολυτότητα.

Τα πάντα με το τίποτα αντικαταστήσαμε.
Στο τώρα το ποτέ τοποθετήσαμε.
Κλείσαμε το στόμα στο γιατί.
Σβήσαμε το ερωτηματικό στο τι.
Το «ίσως» βγάλαμε από το λεξιλόγιό μας.
Το «εξαρτάται» εξοντώσαμε από το μυαλό μας.

Το «Δεν», το «Όχι» και το «Μη» συχνά μας τριγυρνάνε.
Απαγορεύσεις και Απολυτότητες μας κυβερνάνε.
Μα δεν υπάρχει καμία απολύτως ομοίοτητα
Ανάμεσα στην στενομυαλιά και στην σταθερότητα.

Αντί να είμαστε ανοιχτοί στην ανοιχτότητα
Και καθαροί να στέκουμε μέσα στην καθαρότητα
Κάτι συνέβηκε δεν ξέρω τι.
Δεν μου είναι επιτρεπτό να το ρωτήσω.
Κάτι συνέβηκε δεν ξέρω το γιατί.
Δεν ξέρω πια πώς να το εξηγήσω.
Και γέμισε η απλή καθημερινότητα
Με ανοιχτή, καθαρή, χυδαιότητα.

Το είσαι αφορά τον άνθρωπό μας.
Το είμαι αφορά τον εαυτό μας.
Μα όμως το είμαι και το είσαι δεν απέχουν και πολύ
Η απόστασή μεταξύ τους είναι σχεδόν μηδαμινή.
Το είμαι αφορά τον άνθρωπό μας.
Το είσαι αφορά τον εαυτό μας.

Το κόμμα με την τελεία αντικαταστήσαμε.
Στην αρχή το τέλος τοποθετήσαμε.
Κλείσαμε το στόμα στις εκφράσεις.
Σβήσαμε την αμφισβήτηση από τις φράσεις.
Το «ίσως» βγάλαμε από το λεξιλόγιό μας.
Το «εξαρτάται» εξοντώσαμε από το μυαλό μας.