Αυτό που είμαι.

Είχα χωρίσει τον χρόνο σε στιγμές, ήταν ο μόνος τρόπος για να αντέξω,
Είχα χωρίσει τον εαυτό μου σε εαυτούς, ήταν ο μόνος τρόπος να με προστατεύσω.
Ανάλογα με αυτόν που είχα απεναντί μου,
Άλλαζε η στάση σώματος, άλλαζε η φωνή μου.
Γινόμουν αυτό που ο άλλος ήθελε να γίνω,
Χωρίς να χρειαστεί εγώ να παραμείνω.

Είχα χωρίσει την οπτική μου σε οπτικές, ήταν ο μόνος τρόπος να υπάρξω.
Είχα χωρίσει την ζωή μου σε ζωές, ο μόνος τρόπος ήταν να με αλλάξω.
Ανάλογα κάθε φορά από το πού βρισκόμουν,
Από την μια στιγμή στην άλλη μεταμορφωνόμουν.
Έδινα αυτά που ο άλλος ήθελε να δίνω,
Ίσως γιατί το τέλος ήθελα να παρατείνω.

Μα αυτό που είσαι δεν έχεις δικαίωμα να το στερείς,
Ούτε από τους άλλους ούτε από τον εαυτό σου,
Το μόνο που καταφέρνεις είναι να καθυστερείς,
Να βρεις ό,τι είναι πραγματικά δικό σου.

Έχει ανάγκη την αλήθεια η οποιαδήποτε γνωριμία.
Έχει ανάγκη την προσπάθεια η ουσιαστική επικοινωνία.

Έχω ανάγκη από εμένα.
Έχω ανάγκη από εσένα.

Θα κάνω ό,τι χρειαστεί, θα σβήσω τις εικόνες,
Θα σκίσω την συνήθεια, θα σπάσω τους κανόνες,
Στα "δήθεν" και στα "πρέπει" θα κλείσω τα αυτιά μου,
Σε εσένα και σε εμένα θα ανοίξω την καρδιά μου .

Θα κάνω ό,τι χρειαστεί, θα σβήσω τις εικόνες,
Θα σκίσω την συνήθεια, θα σπάσω τους κανόνες,
Θα κλείσω τα αυτιά μου στα "δήθεν" και στα "πρέπει",
Θα ανοίξω την καρδιά μου σε όποιον με βλέπει.