Έχω μια συλλογή

Έχω μια συλλογή.
Όχι, δεν είναι μια συλλογή που μπορείς να μαντέψεις...

Έχω μια σπάνια συλλογή.
Όχι... δεν είναι μια συλλογή από νομίσματα.
Όχι, όχι... δεν είναι μια συλλογή από γραμματόσημα.

Έχω μια σπάνια συγκλονιστική συλλογή.
Όχι... δεν είναι από κοχύλια ούτε από αστερίες...
Όχι, όχι... δεν είναι από δαχτυλίδια, βραχιόλια, σκουλαρίκια ή μενταγιόν...
Όχι, όχι, όχι... δεν είναι από πορσελάνινα σερβίτσια ή από χρυσά σκαλιστά κηροπήγια...

Έχω μια ωραία σπάνια συγκλονιστική συλλογή.
Όχι, δεν είναι από κούκλες, αυτοκινητάκια, τουβλάκια... όχι δεν είναι από παιχνίδια...
Όχι,όχι, δεν είναι από μολύβια, στυλό, γόμες, τετράδια... ούτε από βιβλία...
Όχι, όχι, όχι, δεν είναι από cd ή dvd ούτε από παλιές κασέτες ή συλλεκτικούς δίσκους... δεν έχει σχέση με την μουσική...
Όχι , όχι, όχι, όχι, δεν είναι από φορέματα, φούστες, παντελόνια, μπλουζάκια, ούτε από κορδέλες ή τσιμπιδάκια για τα μαλλιά... δεν φοριέται.
Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι, δεν είναι από σοκολατάκια ή κουλουράκια, ούτε από καραμέλες ή τσίχλες... δεν τρώγεται...

Έχω μια απίστευτα ωραία σπάνια συγκλονιστική συλλογή.

Έχω μια μοναδική συλλογή.

Μια συλλογή από τελείες.
Όχι, δεν εννοώ τελείες στο χαρτί, χρωματιστές τελείες σε ένα μπλοκ ζωγραφικής ή ασπρόμαυρες τελείες γραμμένες σε ένα χαρτί.

Εννοώ ανθρώπινες τελείες.

Τελείες που έβαλαν τέλος στην οποιαδήποτε σχέση, προσωπική ή επαγγελματική.
Τελείες που έβαλα εγώ ή που έβαλαν οι άλλοι για να διακόψουν την σχέση μας.

Έχω μια ατελείωτη από τελείες συλλογή.

Έχω τίμιες και άτιμες τελείες.

Έχω κάποιες που αγαπάω περισσότερο. Αυτές είναι οι τίμιες τελείες. Είναι εκείνες που μπήκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τελείες που δεν σου αφήνουν περιθώρια να τις επεξεργαστείς έτσι ή αλλιώς. Τελείες που μπήκαν γιατί έπρεπε να μπουν και σε βοήθησαν να πας παρακάτω και να ξεκινήσεις μια καινούρια πρόταση. Τελείες που φέρνουν το τέλος με το πιο τέλειο τρόπο.

Έχω κάποιες που δεν συμπαθώ ιδιαίτερα. Αυτές είναι οι άτιμες τελείες. Τελείες που μπήκαν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Πάλι δεν σου άφηνουν περιθώριο επιλογής. Τελείες που μπήκαν με τόσο άσχημο τρόπο που δεν πρόλαβες καν να σκεφτείς αν έπρεπε ή όχι να μπουν. Τελείες που φέρνουν το τέλος με τον πιο ατελή τρόπο.

Υπάρχουν όμως και εκείνες οι υποτιθέμενες τελείες. Ίσως να βρίσκονται κάπου ανάμεσα στις τίμιες και στις άτιμες... Δεν λένε να παραδεχτούν ότι είναι τελείες... Δεν είσαι σίγουρος αν τελείωσε κάτι, γιατί τελείωσε, πώς ακριβώς τελείωσε... Περιφέρεσαι με εκείνο το μόνιμο ερωτηματικό πάνω από το κεφάλι σου και με εκείνο το μόνιμο βάρος μέσα στην καρδιά σου. Είναι εκείνες οι τελείες που κάνουν ατελείωτο το τέλος... Καμιά φορά, μπαίνουν χωρίς να το ξέρεις και τις ανακαλύπτεις μετά από χρόνια. Εκεί που νομίζεις ότι είναι κόμματα ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι είναι τελείες... Στην αρχή άνω τελείες και μετά κανονικότατες κάτω τελείες. Αυτές είναι οι οποίες θα σε απασχολήσουν ξανά και ξανά μέχρι επιτέλους να το πάρεις απόφαση και να τις αντιμετωπίσεις σοβαρά σαν τελείες.

Έχω μια συλλογή από διάφορες, διαφορετικές, τελείες. Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για τα είδη των διαφορετικών τελειών μου γιατί έχω μια ατελείωτη από τελείες συλλογή.

Αλλά ενώ κάθε μία ξεχωριστά είναι μοναδική και μου θυμίζει κάθε μοναδικό τέλος, όταν τις αντιμετωπίζω ανά ομάδες συμβαίνει κάτι αξιοπερίεργο.

Να, κοιτάξτε... Η συλλογή μου όταν οι τελείες μου είναι ξεχωριστά η μία από την άλλη είναι κάπως έτσι

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Και μετά όταν οι τελείες μου ενώνονται ανά ομάδες, ανάλογα με το ποιες έχουν κοινά στοιχεία και ποιες όχι, γίνεται κάπως έτσι

... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...

Ξαφνικά κάθε τέλος μοιάζει να έχει συνέχεια. Οι τελείες μου (και οι ιστορίες που βρίσκονται πίσω από αυτές τις τελείες) ενώνονται ανά ομάδες και δημιουργούν μια σύνδεση, μια ενότητα, μια πορεία, και ένα νόημα κρυμμένο, μια ουσία που υπάρχει πίσω από όλα όσα έχουν συμβεί. Οι τελείες μου γίνονται αποσιοποιητικά...

Αν όμως τις ενώσω ακόμα πιο πολύ η συλλογή μου γίνεται κάπως έτσι

.....................................................................................................................................................

Σε αυτήν την περίπτωση νιώθω πως έχει χαθεί κάθε συνέχεια (ενώ φαινομενικά υπάρχει περισσότερη συνέχεια από την προηγούμενη περίπτωση) και πως επειδή αντιμετωπίζω ακόμα πιο αποστασιοποιημένα τις τελείες μου ακόμα και η (φαινομενική;) ουσία που είχα βρει (ή νόμιζα πως είχα βρει) στην προηγούμενη εικόνα μου, χάνεται. Καθώς όλα ενώνονται, όλα μοιάζουν, όλα γίνονται ένα και, ταυτόχρονα, όλα χάνουν την ταυτότητα τους. Και αυτό πιο πολύ μου δημιουργεί την αίσθηση τους χάους παρά του νοήματος. Με καθησυχάσει και με αγχώνει ταυτόχρονα. Με ενθουσιάζει και με απογοητεύει. Μου δημιουργεί όραμα αλλά με κάνει όμηρο του οράματός μου. Με κάνει να συνειδητοποιώ την ανθρώπινη υπόστασή μου αλλά ταυτόχρονα με κάνει να νιώθω πως υπάρχει κάτι ανώτερο. Κάτι πέρα από εμένα. Κάτι πιο μεγάλο. Κάτι που κάνει ασήμαντη την τέλεια ή ατελή συλλογή μου από τελείες ή μη τελείες. Είτε αυτό το ονομάζεις ανθρωπό ή θεό, είτε το ονομάζεις φύση ή γη, είτε το ονομάσεις κόσμο ή σύμπαν ή οτιδήποτε άλλο θες, για μένα η εικόνα του είναι αυτή

.....................................................................................................................................................

Και αν με ρωτήσεις αν βρίσκομαι κι εγώ κάπου εκεί μέσα θα σου απαντήσω ότι βρίσκομαι.

Να΄μαι κι εγώ
.

Έχω μια συλλογή από τελείες.
Και είμαι μια τελεία σε μια άλλη αιώνια συλλογή από τελείες.
Αυτή η συλλογή υπήρξε πριν από εμένα και θα υπάρχει και μετά από εμένα.

Και αν κοιτάξεις όλες αυτές τις τελείες από μακρυά θα δεις πως μοιάζουν με γραμμή. Ή ίσως να γίνονται και γραμμή, ναι, ναι, ίσως αν... αν τοποθετήσουμε πιο κοντά και πιο κοντά και πιο κοντά όλες αυτές τις τελείες...να γίνονται γραμμή... Ίσως αυτή η γραμμή να είναι η γραμμή της ζωής πάνω στην οποία γεννιόμαστε και πεθαίνουμε όλοι. Ίσως αυτή είναι η γραμμή πάνω στην οποία περπατάμε όλοι. Ίσως σε αυτήν την ατελείωτη από τελείες γραμμή συναντιόμαστε όλοι... και αυτό κάνει την δική μου συλλογή από τελείες να μην είναι και τόσο συγκλονιστική... έτσι δεν είναι; Εννοώ αυτή είναι μια πραγματικά σπάνια συλλογή. Οι τελείες που είναι ανθρώπινες ζωές και όχι μόνο ανθρώπινες στιγμές. Οι τελείες του κόσμου. Και εσύ είσαι μία από αυτές.

Να’σαι κι εσύ
.

Μπορείς να σε βρεις μέσα στον κόσμο;
.....................................................................................................................................................

Σε ξεχωρίζεις;
Σε αναγνωρίζεις;
Δεν μπορείς να σε βρεις. Ούτε εγώ μπορώ να με βρω. Γιατί μοιάζουμε περισσότερο από όσο διαφέρουμε...

Είμαστε κάπως έτσι
..

Έχω, λοιπόν, μια ερώτηση για εσένα... Αφού είμαστε τελείες γιατί να βάζουμε τελείες στα πάντα; Στην επικοινωνία, στις σχέσεις, στην αλήθεια, στην αγάπη, στους ανθρώπους; Γιατί να συνεχίζουμε πεισματικά να βάζουμε τελείες; Ποια ανθρώπινη ανάγκη μας σπρώχνει στο να βάζουμε τελείες;

Έχω μια συλλογή από τελείες αλλά δεν θέλω να τις κρατάω πια. Θέλω να ελευθερωθώ από την ανάγκη του να δίνω ή του να δέχομαι τελείες. Δεν θέλω άλλες τελείες. Ίσως κάποιες τελείες να είναι αναπόφευκτες... αλλά τις περισσότερες φορές βάζουμε τελείες από φόβο, από εγωισμό, από δειλία, από χίλιους δύο «λάθος» λόγους. Αυτές τις τελείες ίσως να μπορούμε να τις αποφύγουμε.

Ναι, θέλω να ελευθερωθώ από τις τελείες και θέλω να ελευθερώσω τις τελείες.

Δεν έχω καμία συλλογή.
Δεν έχω τίποτα.

Έχω μόνο μία τελεία.
Τον εαυτό μου.

Και, γύρω μου, υπάρχουν ένα σωρό άλλες τελείες που έχουν κι αυτές τον εαυτό τους.
Και είναι τέλειο να συναναστρέφομαι αυτές τις τελείες χωρίς να βάζω τελείες!
Είμαι ανοιχτή στις τελείες! Είμαι ανοιχτή στον κόσμο!!!

.....................................................................................................................................................