Το Βραχιολάκι

Έχω ένα βραχιολάκι... με ένα βέλος...

Μπορώ να το φορέσω είτε έτσι είτε αλλιώς... δηλαδή... και προς τις δύο κατευθύνσεις... είτε να κοιτάει το βέλος αριστερά είτε δεξιά, είτε προς τα έξω είτε προς τα μέσα...

Κι έχω ένα μυστικό...

Όταν αισθάνομαι πως έχω διάθεση για ανθρώπους, για να επικοινωνήσω, για να μιλήσω, για να ακούσω... φοράω το βέλος έτσι ώστε να κοιτάζει προς τα έξω... Είναι τότε που αισθάνομαι πως είμαι έτοιμη για κοινωνικές στιγμές και συναναστροφές...

Όταν αισθάνομαι πως έχω διάθεση να μείνω μόνη μου, στην σιωπή, χωρίς κανέναν... φοράω το βέλος έτσι ώστε να κοιτάζει προς τα μέσα... Είναι τότε που αισθάνομαι πως είμαι έτοιμη για μοναχικές στιγμές και περιστροφές...

Κι αυτό το βελάκι σε αυτό το βραχιολάκι... ορίζεται από τις στροφές μου... τις συστροφές μου... τις επιστροφές μου... τις καταστροφές μου... τις αυτοκαταστροφές μου... τις αναστροφές μου... τις αντιστροφές μου... τις αποστροφές μου... τις μεταστροφές μου...

Για οτιδήποτε εξωστρεφές το βελάκι κάνει έξω στροφές...
Για οτιδήποτε εσωστρεφές το βελάκι κάνει έσω στροφές...

Κι είναι ένα παιχνίδι των στροφών των σκέψεων του μυαλού...

Κι όταν δεν υπάρχει τίποτα «έσω» και τίποτα «έξω» από εμένα... όταν είμαι απλά αυτό που είμαι χωρίς τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο...

Απλά... δεν φοράω το βραχιολάκι μου... και ξεκουράζεται και το βελάκι μου... από όλες αυτές τις στροφές... τις υποστροφές και τις υπερστροφές...

Ξεκουράζομαι κι εγώ...