Facebook

Και λένε, λένε, λένε για το Προσωποβιβλίο…
Και λέμε, λέμε, λέμε για το Προσωποβιβλίο...

Πόσες ώρες χάνουν οι άνθρωποι μέσα σε αυτό... Πόσο δεν επικοινωνούν... Πόσο ηλεκτρονικά είναι τα συναισθήματα και πόσο κωδικοποιημένες είναι οι σκέψεις... Πόσο έτοιμοι είναι να συγκρουστούν... να κρυφτούν πίσω από το πληκτρολόγιο... να μιλήσουν έτσι όπως δεν θα μιλούσαν... Πόσα βίντεο χωρίς αξία... Πόσες συζητήσεις χωρίς ουσία... Πόσες φράσεις χωρίς νόημα... Πόσες εικόνες χωρίς αισθητική... Πόσα κακόγουστα αστεία... Πόσο γελοίο χιούμορ... Πόσο εμποδίζει την επαφή με τον έξω κόσμο... Πόσο απομακρύνει τους ανθρώπους... Πόσο χωρίζει... Πόσος χαμένος χρόνος!

Αλλά... τα πάντα είναι πώς τα χρησιμοποιείς... τα πάντα είναι πώς θα τα κοιτάξεις...

Και λέω, λέω, λέω για το Προσωποβιβλίο...
Και σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι για το Προσωποβιβλίο...

Πόσες ώρες βρίσκουν οι άνθρωποι μέσα σε αυτό... Πόσο επικοινωνούν... Πόσο αυθεντικά τα συναισθήματα και πόσο αληθινές οι σκέψεις... Πόσο έτοιμοι να μοιραστούν... να εκφραστούν μέσα από το πληκτρολόγιο... να μιλήσουν έτσι όπως δεν θα μιλούσαν... Πόσα βίντεο με αξία... Πόσες συζητήσεις με ουσία... Πόσες φράσεις με νόημα... Πόσες εικόνες με αισθητική... Πόσα καλόγουστα αστεία... Πόσο έξυπνο χιούμορ... Πόσο βοηθάει την επαφή με τον έξω κόσμο... Πόσο φέρνει κοντά τους ανθρώπους... Πόσο ενώνει... Πόσο κερδισμένος χρόνος!

Υπάρχουν βίντεο που με κάνουν να χαμογελάω... Υπάρχουν φράσεις που με κάνουν να επεξεργάζομαι... Υπάρχουν συζητήσεις που ανοίγουν το μυαλό μου... Υπάρχουν εικόνες που αγγίζουν την καρδιά μου... Υπάρχουν αστεία που με κάνουν να γελάω... Υπάρχει χιούμορ που με κάνει να ανατριχιάζω... Υπάρχουν άνθρωποι που με κάτι που επιλέγουν να μοιραστούν, χωρίς να το γνωρίζουν, επηρεάζουν ολόκληρη την ημέρα μου... Μπορεί ακόμα και να μην τους γνωρίζω... αλλά γνωρίζω αυτό που μοιράστηκαν... γνωρίζω αυτό που έγραψαν... γνωρίζω αυτό που αισθάνθηκαν... Άνθρωποι που μπορεί να μην τους γνώριζα ποτέ με άλλο τρόπο...

Περπατάω στον δρόμο και σκέφτομαι κάτι που σκέφτηκε κάποιος... και γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Ανοίγουν τα όρια μου... Εξαπλώνομαι σε όλο τον κόσμο... Μαθαίνω χωρίς περιορισμούς... Αισθάνομαι χωρίς σύνορα...

Για μια ακόμα φορά, ισχύει ό,τι κι αλλού, ισχύει ό,τι παντού.

Το πιο σημαντικό στο Προσωποβιβλίο είναι τα Πρόσωπα.

Οι Άνθρωποι.

Αυτά τα Πρόσωπα, αυτοί οι Άνθρωποι, είναι μέρος της καθημερινότητάς μου.

Δεν χάνω, κερδίζω. Χώρο και Χρόνο.
Δεν χάνομαι, βρίσκομαι. Εδώ και Αλλού.

Μέσα στα βλέμματα των Προσώπων ανακαλύπτω βιβλία που δεν θα τα διάβαζα ποτέ.

Στα πολυσέλιδα Βιβλία των πολυσύνθετων Προσώπων γεννιέται εκείνο το Προσωποβιβλίο του σεβασμού, της επικοινωνίας, της εμπιστοσύνης, της ανοιχτότητας, της ανθρωπιάς.

Και έτσι αλλάζει και το δικό μου Πρόσωπο.
Και έτσι αλλάζει και το δικό μου βιβλίο.

Και έτσι αλλάζω εγώ.