Συνταγές ζωής (1)

(Το κείμενο αυτό γράφτηκε... μια παρελθοντική Τετάρτη...)


Συνταγές ζωής (1)

Σήμερα, πρωί πρωί, όπως περπατούσα στον δρόμο (συνηθίζω να το κάνω αυτό), σκέφτηκα να σου γράψω. Να σου γράψω κάποια απλά πράγματα για την ζωή που μπορούν να σε βοηθήσουν, μπορεί και να μην σε βοηθήσουν... Μου ήρθε στο μυαλό αυτός ο τίτλος «Συνταγές ζωής» και μερικά απλά πραγματάκια που μπορεί και μπορούν, ίσως, να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα, σε περίπτωση που δεν αισθάνεσαι καλά, για τον όποιο λόγο... Σου τα γράφω λίγο μπερδεμένα... Θα προσπαθήσω να βάλω σε μία τάξη τις σκέψεις και τις λέξεις μου... Όπως περπατούσα, λοιπόν, σήμερα, σκεφτόμουν την ζωή μου (συνηθίζω να το κάνω και αυτό)... σκεφτόμουν και τις ζωές των άλλων (συνηθίζω να το κάνω και αυτό)... και σκέφτηκα πως θέλω να σου πω κάποια μικρά πραγματάκια... να μοιραστώ μαζί σου... κάποια «μυστικά» που δεν είναι και πολύ μυστικά... Ποια είμαι εγώ, βέβαια, για να δίνω «συνταγές» ζωής; Ποια είμαι εγώ, αλήθεια; Αυτἠ η ερώτηση του «Ποιος είμαι» με κυνηγάει μια ζωή... ήταν τόσο το άγχος μου να ξεφύγω από αυτήν την ερώτηση που δεν κάθισα ποτέ να την αντιμετωπίσω και να την απαντήσω... Μπα... Δεν σου λέω την αλήθεια, αυτήν την στιγμή... Η αλήθεια είναι πως προσπάθησα, αρκετές φορές, να την απαντήσω... άλλο αν δεν τα κατάφερα... Παραπροσπάθησα... Ξεκινάω, λοιπόν, με το να σου πω... πως στην δική μου ερώτηση «Ποιος είμαι;» η απάντηση είναι «Κανένας δεν είμαι.». Δεν είμαι κανένας «επιτυχημένος» άνθρωπος για να θεωρήσεις πως έχει νόημα να ακολουθήσεις τις συμβουλές μου ή να ακούσεις τις συνταγές μου... Μεγάλη συζήτηση, βέβαια, το τι θεωρούμε «επιτυχία» και το τι είναι «επιτυχία». Αλλά, τέλος πάντων, όπως η κοινωνία ορίζει την «επιτυχία» δεν νομίζω πως μπορώ να θεωρηθώ «επιτυχημένος» άνθρωπος. Είμαι 35 χρονών, σχεδόν 36... Ω! Ναι... σε λιγάκι, τώρα που το σκέφτομαι, τώρα που το συνειδητοποιώ, θα γίνω 36. Σταθερή δουλειά δεν έχω και δεν είχα ποτέ. Σταθερή σχέση δεν έχω και δεν είχα ποτέ. (Θα μιλήσουμε κάποια άλλη, ίσως, στιγμή για το τι εννοώ εγώ «σταθερότητα» και τι οι άλλοι). Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει καμία ασφάλεια για εμένα. Όλα περπατάνε πάνω σε μία γραμμή όπως όλα κρέμονται από μία κλωστή. Αυτό δεν νομίζω πως ισχύει μόνο για εμένα. Ισχύει, φαντάζομαι, και για κάποιους άλλους ανθρώπους. Νιώθω ανεξάρτητη, μα δεν είμαι. Νιώθω ελεύθερη, μα δεν είμαι. Εννοώ... Είμαι ένας ουσιαστικά ανεξάρτητος και ελεύθερος άνθρωπος (μου αρέσουν και οι δύο λέξεις, «ελευθερία» και «ανεξαρτησία» και έχουν ιδιαίτερη θεωρητική και πρακτική σημασία για εμένα)... εσωτερικά. Εξωτερικά... δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου... Θέλω να κάνω κάτι που να μου αρέσει και να καταφέρω να πληρώνομαι για αυτό... Χρήματα... Μεγάλη συζήτηση κι αυτή... Άλλα ήθελα να σου πω και σε άλλα κατέληξα πάλι... Άκου να δεις τι θα κάνουμε... Επειδή είμαι τελειομανής... Επειδή τα πράγματα τα παρασκέφτομαι... Επειδή συνηθίζω να παρακουράζω τις καταστάσεις... αυτά τα μηνύματά μου... αποφάσισα να τα γράψω... έτσι απλά... έτσι όπως γεννιούνται μέσα μου... αυθόρμητα... Δεν θα κάνω καμία διόρθωση... Δεν πρόκειται να είναι αριστουργηματικά κείμενα... ούτε θα δεις μέσα σε αυτά το μεγαλείο της λογοτεχνίας και το μέγεθος της φιλοσοφίας... Όχι... Θα ξεπεράσω τον εαυτό μου και απλά θα σου γράψω... χωρίς να το παρασκεφτώ... Κοίταξε, λοιπόν, να δεις τι γίνεται... Σου γράφω «Συνταγές ζωής»... και δεν είμαι σίγουρη πως γνωρίζω τι σημαίνει η λέξη «συνταγή» ούτε η λέξη «ζωή»... Αλλά κάποιες λέξεις πρέπει κι εγώ να χρησιμοποιήσω... Επιλέγω, λοιπόν, αυτές που τις αισθάνομαι κάπως πιο κοντινές... σε αυτό που θέλω να μοιραστώ... Η λέξη «συνταγή» μας πάει στην μαγειρική. Και πρέπει να σου πω πως δεν μαγειρεύω. Δηλαδή, μαγειρεύω, πού και πού, σπάνια, με το βιβλίο μαγειρικής μπροστά μου, και το φαγητό πετυχαίνει επειδή μαζί μου έχω την τύχη του αρχάριου... Αλλά, σε γενικές γραμμές, δεν μαγειρεύω... Σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα πράγματα που κάνω στην ζωή μου (που θέλω να τα δημιουργώ όλα μόνη μου και από την αρχή)... στην μαγειρική, συνήθως, μου αρέσει να ανακατεύω αυτά που έχουν μαγειρέψει άλλοι ή αυτά που είναι ήδη έτοιμα... Φτιάχνω σαλάτες από ό,τι περισσεύει... Αυτά είναι τα αγαπημένα μου φαγητά... Τέλος πάντων... Αυτό που θέλω να σου πω... είναι ότι είναι λίγο γελοίο... ένας άνθρωπος που δεν μαγειρεύει σχεδόν καθόλου... να σου μιλάει για συνταγές... κι ένας άνθρωπος που δεν ζει σχεδόν καθόλου... να σου μιλάει για την ζωή... Μα η αλήθεια είναι πως δεν είναι ότι δεν ζω... είναι ότι δεν ζω όπως οι άλλοι... οι άλλοι μπορεί να πιστεύουν ότι δεν ζω... αλλά εγώ νιώθω ότι ζω... Θα σου τα εξηγήσω στην πορεία. Σιγά σιγά... Για την ώρα... Ας μείνουμε στο τι σημαίνει για εμένα ο τίτλος «συνταγές ζωής»... είναι κάποια μικρά, μικρούτσικα, πραγματάκια που, ίσως, θα σε κάνουν να βελτιώσεις την ζωή σου... ίσως, να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα... Ξέρεις... Σε μια εποχή... που έχει χαθεί κάθε ελπίδα και που η θλίψη και η κατάθλιψη υπάρχει σχεδόν παντού... είναι σημαντικό να βρούμε τρόπους όχι μόνο να επιβιώσουμε μα και να χαμογελάσουμε και να ελπίσουμε και να ονειρευτούμε και να οραματιστούμε... Θέλω να σε βοηθήσω... να πας προς τον καλύτερο δυνατό εαυτό σου... Μπορεί και να μην τα καταφέρω... αλλά, σε κάθε περίπτωση, δεν αξίζει να προσπαθήσω; Ας ξεκινήσουμε με το τι σημαίνει η λέξη «συνταγή». Στο λεξικό που μόλις άνοιξα γράφει τα εξής: «οδηγίες για το είδος και για την ποσότητα των υλικών που είναι απαραίτητα για να γίνει ένα φαγητό ή ένα γλυκό, καθώς και για τον τρόπο της παρασκευής του»... Αυτά, λοιπόν, που θέλω να σου γράψω είναι οδηγίες για το είδος και για την ποσότητα των υλικών που είναι απαραίτητα για να γίνει η ίδια ζωή. Για να δημιουργήσεις την δική σου ζωή. Όχι την δική μου ζωή. Όχι την ζωή κάποιου άλλου. Μα την δική σου, μοναδική και ξεχωριστή, ζωή... Γελάω τώρα... και κουνάω το κεφάλι... Δεν ξέρω γιατί γελάω... ούτε γιατί κουνάω το κεφάλι... Τέλος πάντων... Το πρώτο πράγμα που θέλω να μοιραστώ μαζί σου... είναι και το πιο απλό... και έρχεται και σε αντίθεση με όλα όσα σου γράφω... με τον τίτλο που εγώ η ίδια επέλεξα για αυτό το κείμενο που δεν έχει όρια... Η πρώτη συνταγή ζωής είναι πως δεν υπάρχουν συνταγές ζωής... Αυτό είναι το πρώτο «μάθημά» μας... Η πρώτη «οδηγία» μας... Είναι εύκολο να το ακούσει κάποιος... δύσκολο να το καταλάβει... ακόμα πιο δύσκολο να το αισθανθεί και ακόμα πιο δύσκολο να το πάρει απόφαση, να το δεχτεί, να το αποδεχτεί... Δεν υπάρχει καμία οδηγία για την επιτυχία, κανένας κανόνας για την ευτυχία, καμία συμβουλή και καμία συνταγή για μια επιτυχημένη και ευτυχισμένη ζωή... Δεν υπάρχει τίποτα που να είναι σωστό και τίποτα που να είναι λάθος... Τίποτα που να πρέπει να κάνεις και τίποτα που να πρέπει να συμβεί... Δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος... Υπάρχουν πολλοί... και το μόνο που έχει να κάνει κανείς είναι να αφήσει τον δρόμο του να φτιαχτεί στην πορεία... με το να ζει την ζωή του... Αλλά πάλι προτρέχω... Αυτό που για την ώρα, θέλω να θυμάσαι... είναι πως δεν υπάρχει καμία συνταγή ζωής... Δεν υπάρχουν σωστά υλικά να χρησιμοποιήσεις... Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ποσότητες που πρέπει οπωσδήποτε να τηρηθούν... Δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος που πρέπει κάτι να ετοιμαστεί ή να ψηθεί ή να φτιαχτεί... Δεν υπάρχει σωστό και λάθος αποτέλεσμα... Δεν υπάρχει επιτυχημένο και αποτυχημένο αποτέλεσμα... Το πρώτο που θέλω να θυμάσαι είναι... από την στιγμή που δεν υπάρχει αποτυχία... δεν γίνεται να είσαι αποτυχημένος... και από την στιγμή που δεν υπάρχει επιτυχία... δεν γίνεται να είσαι επιτυχημένος... Αν θἐλεις να μιλήσουμε για ευτυχία είναι άλλο... Αλλά την επιτυχία; Ποιος την ορίζει; Τον χρόνο; Ποιος τον ορίζει; Και αλήθεια... την ζωή σου... αυτήν την στιγμή... ποιος την ορίζει; Θέλω να σε πάω προς μια κατεύθυνση που να αρχίσεις να ορίζεις εσύ την ζωή σου και όχι κάποιος άλλος... Και αν με ρωτήσεις, γιατί... θα σου πω... γιατί το αξίζεις... αξίζεις να ζήσεις πώς είναι να ορίζεις εσύ την ζωή σου και όχι κάποιος άλλος... Σου τα λέω μπερδεμένα... Λυπάμαι για αυτό... Είμαι χαοτική... Δεν λυπάμαι για εμένα που είμαι χαοτική... αυτό το έχω δεχτεί και αποδεχτεί και έχω μάθει να ζω και να χαίρομαι μέσα στο χάος μου... Λύπαμαι, κυρίως, για εσένα που θα προσπαθείς να βγάλεις κάποιο νόημα από όλα όσα γράφω... και το πιθανότερο να σε μπερδεύω αντί να σε ξεμπερδεύω... Για να τα κάνουμε τα πράγματα όσο πιο απλά γίνονται... Για σήμερα θέλω να θυμάσαι μόνο αυτό...

Πρώτη Συνταγή Ζωής: Δεν υπάρχουν Συνταγές Ζωής.

Αυτό. Για τώρα... Μόνο αυτό...