Στην μεγάλη μάχη του κόσμου...

Στην μεγάλη μάχη του κόσμου δεν είναι δίκαιο να βιώνεις όλα τα αρνητικά που συμβαίνουν σαν μικρές ή μεγάλες προσωπικές ήττες. Υπάρχουν πράγματα που δεν ορίζονται από εσένα, είτε το θέλεις είτε όχι. Υπάρχουν καταστάσεις που δεν μπορείς να τις αλλάξεις. Υπάρχουν πράγματα που δεν εξαρτώνται μόνο από την δική σου συμπεριφορά. Εσύ νομίζεις πως αν συμπεριφέρεσαι σωστά, όλα θα πάνε καλά. Αλλά μερικές φορές απλά δεν πάνε, για πολλούς και διάφορους λόγους... Σε αυτά τα σημεία, το πιο δύσκολο είναι να μην απογοητευτείς... και να συνεχίσεις... Το θέμα με τους ευαίσθητους, κυρίως, ανθρώπους είναι ότι ακριβώς επειδή ενδιαφέρονται, νοιάζονται, νιώθουν, δεν μπορούν να μην τα βιώσουν-να μην τα βιώνουν-όλα τόσο βαθιά και τόσο εντόνα μέσα τους... Δεν μπορούν, επίσης, να μην χρεώσουν στον εαυτό τους ένα μερίδιο της ευθύνης η οποία, αρκετές φορές, δεν τους ανήκει. Μερικοί άνθρωποι, πρέπει να ταρακουνηθούν και να ακούσουν "Ει εσύ! Έχεις και εσύ μερίδιο της ευθύνης με την συμπεριφορά σου! Ελπίζω να το θυμάσαι!". Μερικοί άνθρωποι πρέπει να ταρακουνηθούν και να ακούσουν "Δεν φταις εσύ για όλα.". Το θέμα είναι να κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Από εκεί και πέρα δεν περνάει κάτι άλλο από τα δικά σου τα χέρια... (Το καλύτερο που μπορείς. Το λέω και το ξαναλέω στον εαυτό μου. Αυτό προσπαθώ να κάνω. Με τις δικές μου αδύναμες δυνάμεις. Με το "φτωχό" μυαλό μου και με την "πλούσια" καρδιά μου. Το καλύτερο που μπορώ... Δεν ξέρω αν αυτό είναι αρκετό... αλλά το κάνω... Τίμια, ειλικρινά, με αγάπη και με όλο μου τον εαυτό...)