Περπατούσα στον δρόμο και... (12)

Περπατούσα στον δρόμο και... ήρθε γρήγορα και ξαφνικά και, περπατώντας δίπλα μου, μου είπε

«Αν είχα φτερά...»

Εγώ γύρισα το κεφάλι μου, χαμογέλασα, είχα μήνες να τον δω, μου είχε λείψει, και, συνεχίζοντας να περπατάω μαζί του, του απάντησα

«Θα πέταγα...»

Και, ενθουσιασμένη, κοιτάζωντάς τον, συνέχισα

«Αν πέταγα...»

Και ήξερα ότι θα ακολουθήσει αυτό που ακολούθησε... Η πρώτη φράση είναι η δική του... Και η δεύτερη η δική μου... Και η συνέχεια συνεχίζει έτσι... Αλλά δεν έχει σημασία ποιος είπε τι... Γιατί είναι πάντα σαν να είμαστε, σαν να γινόμαστε, μία μόνο φωνή...

-Θα πήγαινα ψηλά... Αν πήγαινα ψηλά...

-Θα έφτανα στα σύννεφα... Αν έφτανα στα σύννεφα...

-Θα τα ακουμπούσα... Αν τα ακουμπούσα...

-Θα ένιωθα ελεύθερος... Αν ένιωθα ελεύθερος...

-Θα πήγαινα ακόμα πιο ψηλά... Αν πήγαινα ακόμα πιο ψηλά...

-Θα έβλεπα τον κόσμο από μακρυά... Αν έβλεπα τον κόσμο από μακρυά...

-Θα έβλεπα τους ανθρώπους πιο μικρούς... Αν έβλεπα τους ανθρώπους πιο μικρούς...

-Θα βίωνα την μικρότητα μου... Αν βίωνα την μικρότητα μου...

-Θα αισθανόμουν το σύμπαν... Αν αισθανόμουν το σύμπαν...

-Θα ήθελα να φτάσω στα αστέρια... Αν ήθελα να φτάσω στα αστέρια...

-Θα έλεγα στα φτερά μου να με πάνε εκεί... Αν έλεγα στα φτερά μου να με πάνε εκεί...

-Θα βρισκόμουν αμέσως ανάμεσα στους πλανήτες... Αν βρισκόμουν αμέσως ανάμεσα στους πλανήτες...

-Θα τρόμαζα γιατί είμαι ακόμα ζωντανός... Αν τρόμαζα γιατί είμαι ακόμα ζωντανός...

-Θα εκτιμούσα την αναπνοή μου... Αν εκτιμούσα την αναπνοή μου...

-Θα αγαπούσα την ζωή μου... Αν αγαπούσα την ζωή μου...

-Θα ένιωθα τυχερός που υπάρχω... Αν ένιωθα τυχερός που υπάρχω...

-Θα ήμουν ευτυχισμένος... Αν ήμουν ευτυχισμένος...

-Θα σκόρπιζα την ευτυχία μου στο διάστημα... Αν σκόρπιζα την ευτυχία μου στο διάστημα...

-Θα ένιωθα την ανάγκη να την σκορπίσω και στην Γη... Αν ένιωθα την ανάγκη να την σκορπίσω και στην Γη...

-Θα επέστρεφα πάλι στα σύννεφα... Αν επέστρεφα πάλι στα σύννεφα...

-Θα χαιρόμουν που βρίσκομαι πάνω στον ουρανό... Αν χαιρόμουν που βρίσκομαι πάνω στον ουρανό...

-Θα αισθανόμουν την ανάγκη του εδάφους... Αν αισθανόμουν την ανάγκη του εδάφους...

-Θα προσγειωνόμουν σε αυτόν εδώ τον δρόμο... Αν προσγειωνόμουν σε αυτόν εδώ τον δρόμο...

-Θα τον περπατούσα όπως δεν τον έχω περπατήσει μέχρι τώρα ποτέ... Αν τον περπατούσα όπως δεν τον έχω περπατήσει μέχρι τώρα ποτέ...

-Θα έμοιαζαν όλα σαν καινούρια... Αν έμοιαζαν όλα σαν καινούρια...

-Θα ήθελα να μην σταματήσω ποτέ να περπατάω... Αν ήθελα να μην σταματήσω ποτέ να περπατάω...

-Θα συνέχιζα να περπατάω ανάμεσα στους ανθρώπους... Αν συνέχιζα να περπατάω ανάμεσα στους ανθρώπους...

-Θα σε συναντούσα... Αν σε συναντούσα...

-Θα σου έλεγα «Αν είχα φτερά...»... Αν σου έλεγα «Αν είχα φτερά...»...

-Θα ξεκινούσαμε να παίζουμε ένα από τα αγαπημένα μας παιχνίδια... Αν ξεκινούσαμε να παίζουμε ένα από τα αγαπημένα μας παιχνίδια...

-Θα σε ευχαριστούσα που μου το έμαθες... Αν σε ευχαριστούσα που μου το έμαθες...

-Θα σε αγκάλιαζα... Αν σε αγκάλιαζα...

-Θα ένιωθες πως δεν χρειάζεσαι τα φτερά σου για να νιώσεις ευτυχισμένος... Αν ένιωθες πως δεν χρειάζεσαι τα φτερά σου για να νιώσεις ευτυχισμένος...

-Θα με αγκάλιαζες κι εσύ... Αν με αγκάλιαζες κι εσύ...

-Θα σταματούσαμε το παιχνίδι... Αν σταματούσαμε το παιχνίδι...

-Θα σημαίνει πως βρήκαμε το νόημα της ζωής... Αν σημαίνει πως βρήκαμε το νόημα της ζωής...

-Θα είναι ώρα για να αποχωριστούμε... Αν είναι η ώρα για να αποχωριστούμε...

-Θα σταματούσα μόνο μια στιγμή να περπατάω για να σε χαιρετήσω... Αν σταματούσα μόνο μια στιγμή να περπατάω για να σε χαιρετήσω...

-Θα σε φιλούσα και θα σου έλεγα πως θα τα πούμε σύντομα από κοντά.

Και με φίλησε στο χέρι, στο σημείο που έχω σημαδευτεί από ένα κάψιμο... Και αποχαιρετιστήκαμε... Και χώρισαν οι δρόμοι μας...

Και συνεχίζοντας να περπατάω... ευχαρίστησα την ζωή για εκείνο το άγνωστο κορίτσι που μου έμαθε αυτό το παιχνίδι... και το έμαθα κι εγώ σε όλους μου τους φίλους... Για αρκετά χρόνια... έδωσε χαρά σε αρκετές στιγμές της ζωής μου... Όπως αυτή... Όπως η σημερινή... Που δεν είπαμε τίποτα άλλο με τον φίλο μου που είχα να τον δω τόσο καιρό παρά μόνο τις φράσεις αυτές μέσα στα πλαίσια αυτού του παιχνιδιού...

Και η υπόλοιπη ημέρα μου ήταν γεμάτη με θετικά συναισθήματα... Γιατί ένα παιχνίδι πάντα είναι αρκετό για να σου φτιάξει την ημέρα...

Εγώ το γνωρίζω...

Και, ευτυχώς, το γνωρίζουν και οι φίλοι μου...

Είναι γεγονός.

Η ζωή είναι πιο όμορφη...

Περπατώντας και Παίζοντας...