Μια Φορά Κι Έναν Καιρό ήταν...

(06.06.2019 Πέμπτη)


Μια Φορά Κι Έναν Καιρό ήταν...


Μια Φορά Κι Έναν Καιρό...
Ήταν ένα τετράδιο που ήθελε να γραφτεί.
Ήταν κι ένας άνθρωπος που ήθελε να το γράψει.

Και, παρόλα αυτά, ο άνθρωπος δεν έγραφε και το τετράδιο δεν γραφόταν.

Γιατί;
Γιατί το τετράδιο έτρεμε και ο άνθρωπος φοβόταν.

Ο άνθρωπος φοβόταν μην δεν γράψει κάτι σωστό και το τετράδιο έτρεμε μην δεν γραφτεί από κάποιο λάθος...

Έτσι το τετράδιο έμενε άγραφο και ο άνθρωπος άπρακτος.

Και μέσα σε αυτήν την Άγραφη Απραξία...
το τετράδιο πάλιωσε
και ο άνθρωπος γέρασε.

Μα οι ανείπωτες ιστορίες,
ζωντανές και αγέραστες,
έμειναν να αιωρούνται μεταξύ μυαλού και χαρτιού...

Το τετράδιο συγχώρεσε τον άνθρωπο που δεν το έγραψε.
Ο άνθρωπος συγχώρεσε το τετράδιο που δεν γράφτηκε.

Μα οι ιστορίες;

Δεν συγχώρεσαν.
Ούτε το τετράδιο.
Ούτε τον άνθρωπο.

Οι ιστορίες
είχαν ανάγκη να ειπωθούν...
να γραφτούν... να διαβαστούν...

Η μόνη ευκαιρία τους να ζήσουν... ήταν... ένα χέρι κι ένα χαρτί... κι αυτά... τις αρνήθηκαν...