Ο Συγγραφέας

(Έτσι απλά την έγραψα σήμερα αυτήν την ιστορία... χωρίς να σταματήσω ούτε στιγμή... και όμως πρόλαβα χωρίς να ξέρω τι θα γράψω και πώς θα το γράψω κάπως να τον αγαπήσω... Τον συγγραφέα... Βέβαια, θέλησα και να τον αλλάξω... αλλά... καμιά φορά, είναι ωραίο να γράφεις, απλά να γράφεις... χωρίς σκέψη... Για αυτό και τίποτα δεν θα διορθώσω... Έτσι θα την αφήσω την ιστορία μου... Έτσι όπως γεννήθηκε... )


Ο Συγγραφέας

Τα είχε όλα. Είχε την βασική ιστορία, τον κεντρικό χαραχτήρα, την αρχή, την μέση, το τέλος. Όλα στο μυαλό του. Όλα εκτός από κάτι. Την εμπνευσμένη Iδέα. Αυτό του συνέβαινε πάντα. Του έλειπε η Ιδέα. Τώρα πώς γίνεται κάποιος να έχει την ιστορία αν δεν έχει την Ιδέα; Κι όμως γίνεται. Πώς γίνεται κάποιος να έχει τον χαραχτήρα αν δεν έχει την Ιδέα; Κι όμως γίνεται. Και γίνεται να έχει και την αρχή, την μέση και το τέλος... Για αυτό θεωρούσε πως είναι ένας κακός συγγραφέας. Γιατί τα είχε όλα εκτός από τις εμπνευσμένες Ιδέες. Κάποιοι νόμιζαν πως έφταιγε το προσωπικό στυλ του. Το είδος της γραφής του. Εκείνος το ήξερε. Πως μόνο ο ίδιος γνωρίζει αυτό που δεν γνωρίζουν οι κριτικοί που, έτσι κι αλλιώς, κατά την δική του ταπεινή γνώμη, το μόνο που γνωρίζουν είναι να ασκούν κριτική πάνω σε αυτά που δεν γνωρίζουν. Αυτό που του έλειπε ήταν η Ιδέα. Όχι οι ιδέες, ιδέες είχε πολλές και διάφορες... αλλά η ΙΔΕΑ. Αυτή η ιδέα που την ακούς και σου αρκεί πριν καν ακούσεις την εξέλιξή της. Έτσι πήρε την μεγάλη απόφαση. Να πάει σε εκείνο το μέρος. Είχε διαβάσει για αυτό, είχε ακούσει για αυτό. Αλλά δεν είχε σκεφτεί ποτέ να πάει μέχρι τώρα. Ίσως επειδή το θεωρούσε λίγο γελοίο. Ναι, είναι αλήθεια... Υποτιμούσε την ύπαρξη ενός τέτοιου μέρους... αλλά παρόλα αυτά αποφάσισε να πάει... Τι είχε να χάσει; Τίποτα... Και έτσι ξεκίνησε το μακρύ του ταξίδι που κράτησε μέρες που έμοιασαν δευτερόλεπτα... Και πήγε στο μέρος... που πουλάνε και αγοράζουν ιδέες... μα δεν χρειάζονται χρήματα ούτε για να τις πουλήσεις ούτε για να τις αγοράσεις... Ήταν και από τους λόγους που πήγε... Δεν είχε χρήματα... Ήταν ένας άσημος κακός συγγραφέας... Έτσι πίστευε, έτσι νόμιζε, έτσι ένιωθε... Όταν τον ρώτησε ο Σοφός τι θέλει να πουλήσει ή να αγοράσει... εκείνος είπε να αγοράσει... και ο Σοφος τον ξαναρώτησε τι θέλει να πουλήσει ή να αγοράσει... κοιτάζοντάς τον στα μάτια... Τότε εκείνος απάντησε να ανταλλάξει... Δεν ξέρει γιατί το απάντησε αυτό... Το είπε πριν το σκεφτεί... Ήταν σαν τα χείλια του να κινήθηκαν από μόνα τους... Για μια στιγμή νόμισε πως ο Σοφός του κίνησε τα χείλια με το βλέμμα του και πήγε να αγχωθεί... αλλά μετά αφού διαμόρφωσε τις λέξεις... μόνο μια ηρεμία ένιωσε... μια γαλήνη... Για αυτό ήρθε, λοιπόν... Για να ανταλλάξει... Και αυτό και έκανε... Μια ανταλλαγή... Έδωσε την ιστορία, με την αρχή, την μέση και το τέλος της, έδωσε και τον χαραχτήρα... για μια Ιδέα... Για μια φοβερή ανεπανάληπτη μοναδική ξεχωριστή Ιδέα... Αυτό του ζητήθηκε να κάνει κι αυτό έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη... Ποτέ δεν του έλειπαν οι ιστορίες... Ποτέ δεν στέρευε από χαραχτήρες... Μόνο οι Ιδέες απουσίαζαν... και είχε την αίσθηση πως αν ξεκινήσει από μια Ιδέα ακόμα κι αν έδινε όλα τα υπόλοιπα θα μπορούσε να τα ξαναβρεί... Και τώρα την είχε! Αυτήν την μία Ιδέα! Ω, είναι αλήθεια φοβερό! Πώς γινόταν να ζει χωρίς την Ιδέα πριν! Τι τυχεροί όσοι την έχουν! Τι αίσθηση ήταν αυτή! Ένιωθε σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από αυτήν! Θα μπορούσε να ζει μόνο με αυτήν την Ιδέα, να κοιμάται και να ξυπνάει με αυτήν, να τρέφεται από αυτήν, να αναπνέει από αυτήν... Ω! Μα δεν χρειάζεται τίποτα άλλο όχι μόνο για να δημιουργήσει μα και για να ζήσει! Αυτή η Ιδέα του ήταν υπεραρκετή! Δεν θα ζητούσε τίποτα άλλο ποτέ στην ζωή του... Έτσι ένιωθε! Έτσι ένιωσε. Γιατί αυτά που νομίζουμε ότι θα κρατήσουν πολύ εύκολα αγγίζουν το λίγο... Πριν καλά καλά το καταλάβει... βρέθηκε ξανά στο ίδιο σημείο... όχι, ακριβώς, στο ίδιο... αλλά στο περίπου... Τώρα είχε την Ιδέα... αλλά και πάλι κάτι του έλειπε... Το πώς να την αναπτύξει... Το τι να κάνει με αυτήν... Το πώς να την εξελίξει... Δεν είχε τίποτα... Δεν μπορούσε να χτίσει καμία ιστορία γύρω από αυτήν... Δεν μπορούσε να γεννήσει κανέναν χαραχτήρα με αυτήν... Κάτι συνέβηκε κι έχασε αυτό που μέχρι τότε δεν είχε θεωρήσει χάρισμα... Δεν είχε αρχή και μέση και τέλος... Δεν είχε τίποτα... Είχε μόνο μια καταπληκτική Ιδέα που δεν είχε ιδέα τι να κάνει με αυτήν... Τα χαρτιά του έμεναν άγραφα... Και τα μολύβια του αχρησιμοποιήτα... Και το χειρότερα από όλα... η ιδέα του ανεκμετάλλευτη… και αυτός, για μια ακόμα φορά, αναξιοποιήτος... Απεγνωσμένος πήγε στον Σοφό και τον παρακάλεσε... για μια καινούρια ανταλλαγή... ήθελε πίσω όλα όσα έδωσε... Τώρα γνώριζε πως και μια Ιδέα δεν είναι από μόνη της αρκετή... ήθελε και την Ιδέα... αλλά ήξερε πως θα έπρεπε να την στερηθεί... Μια ανταλλαγή είναι πάντα μια ανταλλαγή... Πρέπει κάτι να δώσεις, πρέπει κάτι να πάρεις... Ήθελε το δικό του χάρισμα... Και αν ήταν να ήταν για πάντα κακός συγγραφέας... ας ήταν... Και ο Σοφός καθόλου δεν τον ταλαιπώρησε... Ω! Νόμιζε τόσο πως θα ταλαιπωρηθεί για να πάρει πίσω όλα όσα είχε... Γρήγορα αντιστράφηκε η ανταλλαγή... Και ο Συγγραφέας... έφυγε... μπερδεμένος... αλλά και χαλαρωμένος... Σαν να μπήκαν ξανά όλα στην θέση τους... Είχε την ιστορία, είχε τον χαραχτήρα, είχε την αρχή, την μέση, το τέλος, είχε όσα ήξερε να κάνει, όσα ήθελε να κάνει, είχε τον εαυτό του... και... Ω! Μα δεν ήταν δυνατόν!... Είχε και την Ιδέα! Μα πώς γίνεται να είχε την Ιδέα; Δεν είναι δυνατόν! Λες ο Σοφός να του την έκανε δώρο; Να είναι από αυτά τα παιχνίδια αυτογνωσίας που παίζουν οι Σοφοί; Το έκανε το ταξίδι ξανά για να τον βρει... Μα δεν τον βρήκε... Γιατί δεν βρίσκονται αυτοί που δεν υπάρχουν... Κανένας Σοφός... Κανένα μέρος... Πουθενά, εξάλλου, δεν πουλιούνται και δεν αγοράζονται οι ιδέες... Οι ιδέες βρίσκονται, χάνονται, ανταλλάζονται... μεγαλώνουν, αναπτύσσονται, ωριμάζουν... Ο ίδιος είναι ο Συγγραφέας. Ο ίδιος και ο Σοφός. Ο ίδιος η ιστορία. Ο ίδιος ο χαραχτήρας. Ο ίδιος και οι ιδέες. Ο ίδιος και η Ιδέα. Χρειάζονται πολλές ιδέες για μια Ιδέα...

Είναι τα παιχνίδια του μυαλού του Συγγραφέα που γεννάν τους Σοφούς στην προσπάθειά τους να βρουν μέσα από τις ιδέες την Ιδέα...

Υπάρχουν διαφορετικά χαρίσματα σε κάθε συγγραφέα... και αυτό ο συγγγραφέας το γνωρίζει... πρέπει να εκτιμάει όσα έχει, να εκτιμάει και όσα δεν έχει, να μην υποτιμάει την αξία όσων έχει για να βρει και όσα δεν έχει...

Και έτσι ο καθόλου κακός συγγραφέας της ιστορίας μας... Είχε και την εμπνευσμένη Ιδέα. Το μόνο θέμα ήταν να βρει πώς να την βρει...

Ω! Είναι δύσκολο... να βρει κάνεις όσα δεν βρίσκονται... Για αυτό κάνουμε αυτά τα ταξίδια δευτερολέπτων που διαρκούν μέρες... ή τα ταξίδια ημερών που διαρκούν δευτερόλεπτα... Με το μυαλό μας...

Τι να κάνουμε κι εμείς; Άνθρωποι είμαστε... με την ιστορία μας, με τον χαραχτήρα μας, με τις ιδέες μας... προσπαθούμε να γεννήσουμε τον Σοφό μέσα μας για να μας δοθεί το δώρο, έστω και μίας, μόνο μίας, Ιδέας...