Από την μέρα ως την νύχτα

Σήμερα ένιωσα πως δεν είμαι ηθοποιός.

Σήμερα ξύπνησα και η αναπνοή μου δεν ήταν σωστή.
Σήμερα σηκώθηκα και όλο μου το σώμα ήταν σφιγμένο.
Σήμερα έκανα κινήσεις περιττές και χωρίς κανένα σκοπό.
Σήμερα δεν είχα καμία οικονομία στην ενέργειά μου.
Σήμερα ο λόγος μου έβγαινε φτωχός, αδύναμος και μη αρθρωμένος. Φάλτσος και παρατονισμένος.
Σήμερα το βλέμμα μου μη εστιασμένο και η συγκέντρωσή μου αφηρημένη.
Σήμερα η έκφρασή μου χωρίς ενδιαφέρον και η σκέψη μου χωρίς φαντασία.
Σήμερα απουσίαζε η δομή.
Σήμερα δεν υπήρξε ούτε καν αποδόμηση.
Σήμερα περπάτησα, κάθισα, έτρεξα, συνάντησα άλλους ανθρώπους, μίλησα, άκουσα, συζήτησα και δεν παρατήρησα τίποτα. Τα άφησα όλα να μου ξεφύγουν, τα άφησα όλα να με προσπεράσουν.
Σήμερα πέρασε η μέρα και δεν έμαθα τίποτα καινούριο.
Σήμερα άφησα την ζωή να περάσει χωρίς να την ζήσω.

Σήμερα ένιωσα πως δεν είμαι καλλιτέχνης.
Σήμερα ένιωσα πως δεν αξίζω να λέγομαι ηθοποιός.

Και μετά ανέβηκα στην σκηνή μου...

Και η αναπνοή μου έγινε σωστή.
Και το σώμα μου ξεσφίχτηκε.
Και οι κινήσεις μου έγιναν συγκεκριμένες και με σκοπό.
Και η ενέργειά μου έγινε τόση ακριβώς όση χρειάζομαι.
Και ο λόγος μου βγήκε πλούσιος, δυνατός και αρθρωμένος. Καθόλου φάλτσος και καθόλου παρατονισμένος.
Και το βλέμμα μου εστιασμένο και η συγκέντρωσή μου μη αφηρημένη.
Και η έκφρασή μου με ενδιαφέρον και η σκέψη μου με φαντασία.
Και η δομή πήρε παρουσία.
Και η αποδόμηση δεν χρειάστηκε να υπάρξει.
Και περπάτησα, κάθισα, έτρεξα, συνάντησα άλλους ανθρώπους, μίλησα, άκουσα, συζήτησα επί σκηνής παρατηρώντας την κάθε στιγμή. Τίποτα δεν μου ξέφυγε, τίποτα δεν με προσπέρασε.
Σήμερα πέρασε η νύχτα και έμαθα κάτι καινούριο.
Σήμερα άφησα την ζωή να περάσει χωρίς να την ζήσω μα και πάλι την έζησα.

Σήμερα ένιωσα πως είμαι καλλιτέχνης.
Σήμερα ένιωσα πως αξίζω να λέγομαι ηθοποιός.

Σήμερα ένιωσα πως είμαι ηθοποίος.