Αγαπητέ Φίλε

Αγαπητέ Φίλε,

έχω καιρό να σου γράψω. Έτρεχα βλέπεις (ή μάλλον δεν βλέπεις αλλά διαβάζεις) πολύ και με πολλά.
Χθες όπως έγραφα κάτι... μου ήρθε μια ιδέα...
Να σου γράψω να μου γράψεις.
Αυτό ακριβώς.
Αν με διαβάζεις... γράψε μου κάτι οτιδήποτε.
Κάτι για εσένα.
Κάτι για την ζωή σου.
Ό,τι θέλεις να μοιραστείς μαζί μου.
Μπορεί να είναι κάτι μικρό.
Δεν χρειάζεται να είναι λέξεις πολλές... Ούτε σύνθετες. Λίγες και απλές...
Ή μπορεί να είναι και κάτι μεγάλο.
Γέμισε ολόκληρες σελίδες.
Όπως νιώθεις... Ό,τι νιώθεις...
Αλλά γράψε μου...
Έχω ανάγκη να σε διαβάσω.
Να διαβάσω κάτι αληθινό.
Κάτι ουσιαστικό.
Κάτι με νόημα.
Και, κυρίως, κάτι ανθρώπινο.
Κάτι δικό σου.
Γράψε μου, μια λέξη, μια φράση ή μια παράγραφο.
Όσο θες... Όπως θες...
Αλλά γράψε μου αλήθειες...
Μην μου γράψεις ψέματα.
Μην με υποτιμήσεις έτσι.
Θέλω να διαβάσω την αλήθεια σου.
Θέλω να σε διαβάσω.
Εύχομαι να είσαι καλά.
Όπου κι αν είσαι, όπως κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις, ό,τι κι αν συμβαίνει,
σε παρακαλώ,
να μην χάνεις το θάρρος σου, να πιστεύεις στις δυνάμεις σου.
Και να χαμογελάς...

Με Αγάπη,
Μαριλού.

Υ.Γ. Μην ξεχάσεις να μου γράψεις. Σε προσωπικό μήνυμα... στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση... Εδώ ή αλλού... Όπου... Θα περιμένω να σε διαβάσω...