Γεγονός 05

Γεγονός 05: Δεν ήταν, όμως, μόνο τα μενταγιόν και τα μπρελόκ, τα σπασμένα κλειδιά και τα πιασμένα φορέματα... Όχι... Ήταν και τα παπούτσια... Κάτι τα έπιασε κι αυτά κι άρχισαν να χαλάνε... Ίσως από τον χρόνο, ίσως από την ζέστη, ίσως από την ταλαιπωρία, ίσως από το περπάτημα... Ποιος ξέρει; Και έτσι απλά εκεί που περπατούσα... άρχισαν να σπάνε οι αγκράφες, να φεύγουν τα φιογκάκια ή να ξεβάφουν τα λουλουδάκια... Ίσως να είναι οι δρόμοι που περπατήθηκαν... με τα πετραδάκια, τις λακούβες, τα νερά και τα σκουπίδια... με τα λοφάκια, τις ανηφόρες, τις κατηφόρες και τις στροφές... με τα αδιέξοδα, τα τούνελ, τα στενάκια και τις στοές... με τους τοίχους, τις κολώνες, τα φανάρια, τις διαβάσεις, τους πεζούς... Ίσως πάλι... να είναι το αντίθετο... να μην είναι οι δρόμοι που περπατήθηκαν εκείνοι που χάλασαν τα παπούτσια... μα οι δρόμοι που δεν περπατήθηκαν... εκείνες οι στροφές που ποτέ δεν πήρες... εκείνες οι στοές που ποτέ δεν ακολούθησες... Ίσως πάλι δεν είναι ο χρόνος μα ο πόνος που ξέβαψε τα παπούτσια... Όχι η διαδρομή που περπάτησες, μα η διαδρομή που δεν περπάτησες, όχι η ζωή που έζησες, μα η ζωή που δεν έζησες... Ποιος ξέρει; Κανείς δεν ξέρει. Ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε και τα παπούτσια... Το γεγονός είναι πως άρχισαν να χαλάνε... και υπήρχε μία θλίψη... να ξέρεις... πως δεν έχει άλλο... πως όσο περπάτησαν, περπάτησαν... αυτό ήταν... όσο περπατήσατε μαζί, περπατήσατε μαζί... Αχ, αυτἀ τα παπούτσια! Πόσες ιστορίες κουβαλάνε κι αυτά... Πόσα λένε για τον άνθρωπο που τα φοράει... Είναι άνετα; Είναι κομψά; Είναι άσπρα, μαύρα, χρωματιστά; Καλοκαιρινά; Φθινοπωρινά; Έχουν περπατήσει; Έχουν φορεθεί; Πόσους και ποιους δρόμους συνάντησαν; Πόσους και ποιους δρόμους περπάτησαν; Αλλά... και πάλι... Ένα παπούτσι είναι απλά ένα παπούτσι. Τα σκισμένα παπούτσια δεν ορίζουν ποιους δρόμους τελικά θα περπατήσεις. Μπορείς να συνεχίσεις... ακόμα και χωρίς παπούτσια... Αυτό που φαντάζομαι θέλω να πω είναι... δεν ανήκουν οι δρόμοι στα παπούτσια, τα παπούτσια ανήκουν στους δρόμους...