Δεν καταλαβαίνω...

(περίπου δύο μήνες πριν)




Είναι μια κοπελίτσα δίπλα μου η οποία είπε απεγνωσμένα στην φίλη της (που της έλεγε πως κατάφερε και διάβασε πολλές σελίδες μαθήματος σήμερα) "Εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα.". Η έκφρασή της ήταν τόσο γνήσια και αυθεντική... απογοητευμένη και στενοχωρημένη... που ήθελα να της πω αμέσως... πως δεν πειράζει ό,τι κι αν είναι αυτό που δεν καταλαβαίνει... Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο τραπεζάκι της και είδα ένα βιβλίο που είχε τίτλο "Ποινικός Κώδικας"... και τότε ακόμα περισσότερο ήθελα να της πω... "Αλήθεια, δεν πειράζει που δεν καταλαβαίνεις!"... Για ένα διάστημα της ζωής μου έτυχε και ήμουν τριγυρισμένη από έξυπνους ανθρώπους που σπουδάζαν στην νομική σχολή ή που είχαν τελειώσει την νομική σχολή ή που τελικά δεν την τελείωσαν ποτέ... και, ακριβώς, επειδή ήταν τόσο έξυπνοι δυσκολεύτηκαν να τελειώσουν την σχολή... Θυμάμαι μια γνωστή μου... Της πήρε πολλά χρόνια να τελειώσει την σχολή... Βασανίστηκε εκεί μέσα... και ζήσαμε και όλοι από δίπλα αυτό το μαρτύριο... Επειδή ήταν πανέξυπνη και την έβλεπα να δυσκολεύεται τόσο... είχα στενοχωρηθεί... με όλο τον τρόπο του συστήματος... Ήθελα να πω σε αυτήν την κοπελίτσα... που τώρα βρισκόταν μπροστά μου... Δεν πειράζει... Είναι λογικό που δεν καταλαβαίνεις... Είναι φυσικό που δεν καταλαβαίνεις... Υπομονή και επιμονή... Αλλά δεν της το είπα... Και επειδή δεν το είπα σε εκείνην... Το λέω σε εσένα... Εσένα που με διαβάζεις τώρα... Δεν πειράζει... αν δεν καταλαβαίνεις... είτε ένα μάθημα... είτε ένα κείμενο... είτε ένα βιβλίο... είτε ένα γεγονός... είτε ένα συναίσθημα... είτε μια σκέψη... είτε μια κατάσταση... είτε μια συζήτηση... είτε έναν διάλογο... είτε έναν άνθρωπο... είτε πολλούς ανθρώπους... είτε τον ίδιο τον κόσμο μας... Δεν πειράζει... Δεν πειράζει που δεν καταλαβαίνεις...