9/15/12

Συμμαχία Συμφωνία



Θέλεις να γίνεις ο σύμμαχός μου;
Έχω μια μάχη για να κερδίσω και σε χρειάζομαι...
Και έχεις κι εσύ μια μάχη να κερδίσεις κι ίσως κι εσύ να με χρειάζεσαι...
Θέλεις να γίνω ο σύμμαχός σου;

Πρώτα θα χτίσουμε μια βάση. Θα κάνουμε μια συμφωνία. Θα αρχίσουμε από την αγάπη. Θα κάνουμε το αντίθετο από όλους τους άλλους. Δεν θα περιμένουμε να μας οδηγήσει η πορεία στην αγάπη. Θα αφήσουμε την αγάπη να μας οδηγήσει στην πορεία. Δεν θα αναζητήσουμε το πώς θα φτάσουμε στην αγάπη. Θα χάσουμε πολύ χρόνο χωρίς κανένα λόγο και αιτία. Ξέρω πως μπορείς να το κάνεις. Και ξέρω πως μπορώ να το κάνω κι εγώ. Ξέρω τις δυνάμεις μας. Θέλω να ξεκινήσουμε από την αγάπη. Θέλω να έχω την ασφάλεια του ότι με αγαπάς. Και θέλω να έχεις την ασφάλεια του ότι σε αγαπώ. Αλλιώς καμία μάχη δεν μπορεί να νικηθεί. Αλλιώς η μάχη θα ξεκινήσει με εμάς ήδη ηττημένους. Χωρίς να σε γνωρίζω και χωρίς να με γνωρίζεις, γνωρίζοντας ελάχιστα ο ένας (για) τον άλλον, θα ξεκαθαρίσουμε μεταξύ μας πως η κοινή γερή μας βάση είναι η αγάπη. Έτσι όπως την εννοούμε εμείς, όχι έτσι όπως την βιώνουν οι άλλοι, ούτε όπως την βιώσαμε εμείς στο παρελθόν με άλλους. Θα δημιουργήσουμε την αγάπη, εδώ, τώρα, μεταξύ μας. Και θα είμαστε σίγουροι πως ό, τι κι αν συμβεί στην συνέχεια, τουλάχιστον, κάναμε την καλύτερη αρχή που θα μπορούσε να κάνει ποτέ άνθρωπος. Δεν ξοδέψαμε χρόνο για να φτάσουμε στην αγάπη, ξεκινήσαμε από αυτήν.

Αφού σιγουρευτούμε ότι υπάρχει αγάπη, θα γεννηθεί αμέσως, αυτόματα, η εμπιστοσύνη. Πολύ γερό όπλο όταν πηγαίνεις σε μια μάχη άοπλος.Δεν γίνεται χωρίς εμπιστοσύνη. Θα είμαστε δύο πραγματικοί σύμμαχοι. Θα σου έχω εμπιστοσύνη και θα μου έχεις εμπιστοσύνη. Ό, τι κι αν συμβεί, θέλω να θεωρείς δεδομένη την απόλυτη πίστη μου σε εσένα. Πίστευα, πιστεύω και θα πιστεύω σε εσένα. Η πίστη μου σε εσένα θα μείνει σταθερή. Πριν, κατά την διάρκεια και μετά την μάχη. Όποια κι αν είναι η διαδρομή, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, η πίστη μου δεν θα κλονιστεί. Εκτός αν εσύ επιλέξεις να με δώσεις στα χέρια του εχθρού. Αν έρθει η προδοσία, θα φύγει η εμπιστοσύνη. Αν έρθει το μίσος, θα φύγει η αγάπη. Αλλά έχω εμπιστοσύνη σε εμάς. Εμείς δεν θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί. Η μάχη μας είναι κοινή. Η δύναμή μας ισχυρή όσο είμαστε μαζί. Δεν θα αφήσουμε τίποτα και κανέναν να μπει ανάμεσά μας. Δεν θα επιτρέψουμε σε καμία συνθήκη να μας συνθλίψει. Μου έχω εμπιστοσύνη. Σου έχω εμπιστοσύνη. Μας έχω εμπιστοσύνη. Και θέλω να έχουμε εμπιστοσύνη όχι μόνο προς τον άλλον αλλά και προς τον έαυτό μας, προς τις δικές μας δυνάμεις. Και, επίσης, προς την κοινή μας αποστολή. Δεν ξέρω αν όλα θα πάνε καλά, αλλά εμείς θα ξέρουμε πως δώσαμε τον καλύτερο έαυτό μας χωρίς να χωριστούμε και αυτό θα σημαίνει πως δεν νικηθήκαμε.

Με την αγάπη και την εμπιστοσύνη θα γεννηθεί και η συνεργασία. Οι κοινοί μας στόχοι, οι κοινές μας σκέψεις και ιδέες, τα κοινά μας συναισθήματα είναι που θα μας κάνουν να βρούμε κοινούς τρόπους δράσης. Θα σχεδιάσουμε την τάκτική μας, θα οργανώσουμε τα βήματά μας, με προσοχή και ενδιαφέρον και θα φροντίσουμε ο καθένας να κάνει αυτό που γνωρίζει καλά να κάνει. Θα μοιράσουμε αυτά που πρέπει να γίνουν ανάλογα με τις ιδιότητές μας και τις γνώσεις μας. Ο καθένας θα παίζει με τα δυνατά χαρτιά του. Και θα είμαστε πάντα σε ετοιμότητα ώστε όταν συμβαίνουν τα απρόσμενα να μπορούμε να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλον και να προστατεύσουμε ο ένας τον άλλον από τον όποιο πιθανό κίνδυνο. Θα ξεκινήσουμε με ένα βασικό σχέδιο αλλά θα είμαστε ευέλικτοι για να προσαρμοστούμε σε ό, τι μπορεί να παρουσιαστεί. Θα με κοιτάζεις και θα σε κοιτάζω,θα με ακούς και θα σε ακούω. Όταν δεν μπορείς να με κοιτάξεις (γιατί είναι εμπόδια μπροστά μας), όταν δεν μπορείς να με ακούσεις (γιατί γύρω μας υπάρχει θόρυβος), θα με νιώθεις και θα σε νιώθω, θα έχουμε την αίσθηση ο ένας του άλλου, οι κεραίες μας θα είναι τεντωμένες έτσι ώστε οι κινήσεις μας να είναι συντονισμένες. Και αυτό θα σημαίνει πως έχουμε βρει τον κοινό μας κώδικα επικοινωνίας.

Αλλά δεν θα είναι αυτός ο μόνος κώδικάς μας. Θα έχουμε κι άλλους κώδικες. Κώδικες άγραφους που υπογράψαμε σιωπηλά με τις ψυχές μας.

Έναν κώδικα Τιμής.

Έναν κώδικα Ηθικής.

Έναν κώδικα Αξιοπρέπειας.

Και αυτούς τους κώδικες θα τους σεβόμαστε, θα τους υπηρετούμε και θα τους υπερασπιστούμε ακόμα και με το τίμημα της ζωής μας.

Σαν τους παλιούς ιππότες αλλά χωρίς ασπίδες, σπαθιά ή πανοπλίες.

Θα έχουμε, λοιπόν, Αγάπη, Εμπιστοσύνη, Συνεργασία, Επικοινωνία οι οποίες θα στηρίζονται πάνω στην Ανθρώπινους κώδικες Ανθρωπιάς μας.

Και επειδή έχουμε μια δύσκολη μάχη να δώσουμε... Πρέπει να φροντίσουμε να λύσουμε και ένα άλλο ζήτημα, λεπτό κι ευαίσθητο. Πρέπει να δούμε ένα βήμα πριν τον εχθρό. Πρέπει να πάρουμε εμείς πρώτα αυτό που αυτός αποζητάει. Πρέπει να τον προλάβουμε. Και τι θέλει ο εχθρός πιο πολύ από όλα; Τι έχει ανάγκη για να οδηγηθεί στην νίκη; Γνώση... Να ξέρει τις αδυναμίες μας. Για αυτό... Δεν γίνεται να γνωρίζω μόνο τα δυνατά χαρτιά σου... Θα πρέπει να μου δείξεις και τα σκισμένα φύλλα που κρατάς, αυτά που θεωρείς άχρηστα, αυτά που δεν θέλεις, αυτά που δεν αντέχεις, που δεν θα ήθελες να βρίσκονται στο χέρι σου. Θα πρέπει να έχεις την δύναμη να μου δείξεις όλο τον έαυτό σου. Αυτά τα μικρά σημεία που σε πονάνε. Αυτά τα τεράστια σημεία που σε απειλούν. Θα μου παρουσιάσεις τον έαυτό σου σε όλο το μεγαλείο του. Με τα προτερήματα και με τα ελαττώματά σου. Με κάθε ειλικρίνεια. Αυτά είναι αυτά που θα χτυπήσει πρώτα ο εχθρός. Σε αυτά θα στοχεύσει για να σε ρίξει κάτω. Πρέπει να τα γνωρίζω πριν από αυτόν. Γνωρίζοντας εσένα, γνωρίζω τα όπλα του εχθρού. Γνωρίζω πώς θα προσπαθήσει να σε χειριστεί, τι κόλπα θα προσπαθήσει να κάνει για να σε διαλύσει. Σου υπόσχομαι, και για εμάς οι υποσχέσεις είναι υποσχέσεις με νόημα και βαρύτητα, πως δεν θα τα χρησιμοποιήσω εναντίον σου. Θα τα χρησιμοποιήσω υπέρ μας. Θα κάνω τις αδυναμίες σου, δύναμή μας. Πώς; Γνωρίζοντάς τες. Το ίδιο φυσικά θα κάνω και εγώ, θα σου πω όλα όσα χρειάζεται να ξέρεις, όλα όσα επιβάλλεται να μάθεις, θα σου δώσω ό, τι γνωρίζω για εμένα... Κι αν πιαστώ αιχμάλωτη... εσύ θα είσαι ο μόνος που θα μπορεί να με ελευθερώσει. Καλύτερα από κάθε άλλον. Εσύ θα μπορείς να βρεις τον δρόμο και τον τρόπο. Αυτό, λοιπόν, θα κάνουμε. Θα γνωριστούμε ουσιαστικά και όπου κι αν βρεθούμε θα τα καταφέρουμε να σωθούμε. Δεν θα σε αφήσω αβοήθητο ούτε μία στιγμή, δεν θα βάλω τον έαυτό μου πάνω από εσένα. Σε αυτήν την μάχη το ξέρουμε και οι δύο δεν χωράνε εγωισμοί. Δεν θα εκμεταλλευτώ την αλήθεια σου ούτε εσύ την δική μου. Γιατί αυτό είναι αυτό που θα κερδίσουμε μέσα από την διαδικασία του παραδεχόμαστε ο ένας στον άλλον ποιοι πραγματικά είμαστε. Η Αλήθεια. Η δική σου. Η δική μου. Η δική μας. Έτσι θα φύγουν τα σύννεφα, θα καθαρίσει το τοπίο και θα μπορέσουμε να καταλάβουμε ποιος πραγματικά είναι ο εχθρός μας. Γνώση χωρίς φραγμούς και Αλήθεια χωρίς όρια, λοιπόν... Θα είναι τα επόμενα βήματά μας...

Όσο για το τι θα έχουμε, τι θα κουβαλήσουμε, μαζί μας... Θα πάρουμε λίγες αποσκευές. Σχεδόν τίποτα. Τα απαραίτητα. Ούτε ασπίδες, ούτε όπλα, ούτε πανοπλίες, ούτε άλογα... Μόνο ό, τι χρειάζεται. Εμάς. Τα ένστικτά μας. Την διαίσθησή μας. Την σωματική δύναμή μας. Την συναισθηματική διάθεσή μας. Την σκέψη μας. Αυτό που είμαστε θα φέρουμε μαζί μας. Τίποτα άλλο. Μόνο αυτό. Δεν χρειαζόμαστε περιττά στοιχεία. Θα μας βαρύνουν. Θα δυσκολέψουν το βήμα μας. Θα μας καθυστερήσουν. Θα μας προσθέσουν ένα φορτίο που θα μας κουράσει πριν καν προλάβουμε να δώσουμε την μάχη. Πρέπει να φτάσουμε απέναντι στον εχθρό ξεκούραστοι, όσο γίνεται. Ούτε σακίδια, ούτε πράγματα, ούτε τίποτα. Μόνο εμάς. Λίγο νερό και λίγο φαγητό μόνο για την αρχή. Στην πορεία θα πρέπει να τραφούμε με φρούτα και καρπούς και από ό, τι άλλο συναντήσουμε και να ξεδιψάσουμε από τις πηγές που θα βρούμε... Θα προσέξουμε την υγεία μας όσο γίνεται και όσο μπορούμε... ωστέ στο κρίσιμο σημείο να έχουμε με το μέρος μας το μέγιστο των δυνάμεών μας. Θα κοιμόμαστε τα βράδυα νωρίς και θα ξυπνάμε τα πρωινά νωρίς και ο ύπνος μας θα μας γεμίζει με ενέργεια και δύναμη.

Αν τα έχουμε όλα αυτά, αν κατέχουμε όλα τα παραπάνω, είμαι σίγουρη πως όλα τα άλλα θα είναι εύκολο να βρεθούν. Τα πρακτικά ζητήματά μας πολύ γρήγορα θα μπουν σε μια σωστή σειρά. Το ποιος οδηγεί και το πότε δεν θα είναι μια τόσο δύσκολη απόφαση για εμάς. Θα ξέρουμε πως όταν οδηγεί ο ένας ο άλλος θα ακολουθεί και θα είναι σε επιφυλακή, έτοιμος να ορμήξει σε ότι επιτεθεί από πίσω μας. Θα ξέρω πως όταν κοιτάω μπροστά εσύ είσαι τα μάτια μου για πίσω. Και όταν είμαι αριστερά εσύ καλύπτεις το δεξιά. Τα σχέδια των διαδρομών μας, οι θέσεις μας, το πού και πώς θα τοποθετηθούμε... όλα θα είναι εύκολα για εμάς. Άρχοντες των διαδρομών μας θα είμαστε εμείς και μόνο εμείς. Κυρίαρχοι των κατευθύνσεων.

Σε περίπτωση τραυματισμού... Η ζωή είναι πάνω από όλα. Όλα σταματάνε. Και πρέπει να βρούμε τρόπο να φροντίσουμε τον τραυματισμένο, να τον κουβαλήσουμε, να τον προστατεύσουμε, να του δέσουμε τα τραύματα, να τον αφήσουμε να ξεκουραστεί. Με κάθε τρόπο πρέπει να σώσουμε την ζωή. Κι εγώ αυτό θα κάνω αν τραυματιστείς. Θα κάνω ό, τι χρειαστεί για να σε σώσω. Θα σου δώσω όσες βοήθειες χρειαστείς, πρώτες και δεύτερες και τρίτες και τέταρτες... Μέχρι να είμαι σίγουρη πως η πληγή σου σταμάτησε να αιμορραγεί και πως η αναπνοή σου απέκτησε τον κανονικό της ρυθμό. Μέχρι να είμαι σίγουρη πως η καρδιά σου συνεχίζει να χτυπάει κανονικά τους παλμούς της. Μέχρι να είμαι σίγουρη πως είσαι ζωντανός.

Σε περίπτωση θανάτου... Η ζωή είναι πάνω από όλα. Τίποτα δεν σταματάει. Δεν με ενδιαφέρει να με σώσεις αν σταματήσω να αναπνέω... Αν η καρδιά μου σταματήσει να χτυπάει, αν δεν νιώθεις σφυγμό, αν το μυαλό μου σταματήσει να λειτουργεί, αν σιγουρευτείς πως αυτό ήταν, τελείωσε, τελείωσα, σε παρακαλώ μην με σώσεις. Δεν θα υπάρχω για να με σώσεις. Να με αφήσεις πίσω. Να συνεχίσεις. Να κερδίσεις εσύ την κοινή μάχη μας. Δεν θέλω να κινδυνέψεις να χαθείς κι εσύ στην προσπάθειά σου να σώσεις κάτι νεκρό. Σου το λέω για να το καταγράψεις μέσα σου όσο πιο απλά και πιο ξεκάθαρα γίνεται. Αν δεν είμαι πια στην ζωή... δεν θα υπάρχει ζωή για να σώσεις. Να μην με σώσεις. Εκεί, σε παρακαλώ, να φανείς εγωιστής. Εκεί, σε παρακαλώ, να μην με σκεφτείς, να μην με κουβαλήσεις, να μην με προστατεύσεις. Να με αφήσεις πίσω. Δεν υπάρχει χρόνος για άσκοπες καθυστερήσεις. Και ο εχθρός... σε εκείνο το σημείο... γνωρίζει πως εσύ θα βρίσκεσαι στην πιο ευάλλωτη στιγμή... Η αδυναμία σου... θα είμαι εγώ. Θα σε κυριεύσουν η εκδικήση και ο θυμός... Και δεν θα βλέπεις καθαρά... Και δεν μπορεί να νικηθεί μια μάχη... αν θολώσει το μυαλό σου, αν σκοτεινιάσει η ψυχή σου... Να φανείς δυνατός. Να συνεχίσεις. Να με αφήσεις πίσω. Θα με τιμήσεις αργότερα. Αφού τελειώσεις την μάχη. Αφού νικήσεις. Τότε να με τιμήσεις. Με το μυαλό και την ψυχή σου. Αλλά σε παρακαλώ, έχω ανάγκη να ξέρω, πως αν δεν είμαι ζωντανή θα με αφήσεις πίσω και θα προχωρήσεις μπροστά. Θα σε σώσεις. Αυτό είναι το μόνο που θα μετράει τότε. Μόνο αυτό. Να επιβιώσεις. Να σωθείς. Να συνεχίσεις.

Νομίζω αυτά είναι αρκετά. Αυτά είναι τα πολύτιμα όπλα μας.

Πριν ξεκινήσουμε... Θέλω να συζητήσουμε και για κάτι άλλο... για την φύση μας. Βλέπεις, εσύ είσαι Άντρας κι εγώ είμαι Γυναίκα. Θέλω να συζητήσουμε για την δική σου φύση και για την δική μου. Πρέπει να με κάνεις να σε καταλάβω και να σε κάνω να με καταλάβεις. Αλλά δεν θα κρίνουμε ο ένας τον άλλον σε σχέση με τους Άντρες και τις Γυναίκες που έχουμε γνωρίζει μέχρι τώρα. Θα ξεχάσουμε ό, τι έχουμε γνωρίσει. Εδώ, είμαι Εγώ και Εσύ, κανένας άλλος. Θέλω να μου μιλήσεις για την φύση σου κι εγώ να σου μιλήσω για την δική μου. Και θέλω να μου μιλήσεις για την αρσενική και για την θηλυκή πλευρά σου, κι εγώ θα σου μιλήσω για την θηλυκή και την αρσενική πλευρά μου. Ο εχθρός μας... το ξέρουμε καλά... είναι και αρσενικός και θηλυκός... Γνωρίζοντας εμάς, γνωρίζουμε κι εκείνον. Θέλω να ξέρουμε όλες τις πλευρές του εχθρού μας. Αρσενικές και Θηλυκές. Όλους τους εχθρούς μας. Αρσενικούς και Θηλυκούς.

Νομίζω αυτά είναι μια καλή ετοιμασία, μια υπέροχη προετοιμασία... Ναι, αν τα κάνουμε όλα αυτά... έχουμε ελπίδα να τα καταφέρουμε... Τώρα το μόνο που μένει... Να μην νιώσουμε ανασφάλεια απέναντι στην ανασφάλεια ή φόβο απέναντι στο φόβο. Ή ανασφάλεια απέναντι στο φόβο και φόβο απέναντι στην ανασφάλεια.

Θα σου πω όμως ακόμα ένα μυστικό για να θυμάσαι... Αν... Αν κάτι γίνει... και δεν φανώ αρκετά δυνατή... Αν κάτι γίνει και δεν φανείς εσύ αρκετά δυνατός... Θα πολεμήσεις εσύ τον εχθρό μου κι εγώ τον εχθρό σου... Ξέρουμε πως ο εχθρός μας είναι κοινός... Μα πως χωρίζεται στον δικό μου εχθρό και στον δικό σου... Είναι ενωμένος και χωρισμένος... Αν επιλέξει να χωριστεί... Αν έρθει το δικό μου μερίδιο του εχθρού και δεν καταφέρω να το νικήσω... Έλα να το πολεμήσεις εσύ. Κι εγώ θα πάω στο δικό σου μερίδιο του εχθρού που μου φαίνεται πολύ πιο προσιτό. Αυτό θα γίνει μόνο αν δεν καταφέρουμε να κάνει ο καθένας αυτό που του αναλογεί, αν για κάποιο λόγο ο εχθρός είναι πιο ισχυρός για εμάς, χρησιμοποιήσει κάποια αδυναμία που δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ή κάποιο όπλο που δεν είχαμε υπολογίσει. Ύπουλος ο εχθρός, ύπουλα και τα όπλα του... Ή μαζί και οι δύο και τους δύο εχθρούς, τον δικό μου και τον δικό σου... Αλλά αν δεν υπάρχει ο χρόνος, αν μας έχουν περικυκλώσει, αν δεν υπάρχει ο τρόπος... Θα κάνουμε κάτι που δεν περιμένει ο εχθρός... Θα ανταλλάξουμε θέσεις... Θα πολεμήσεις εσύ για εμένα κι εγώ για εσένα. Θα νικήσεις την μάχη μου και θα νικήσω την δική σου. Η νίκη θα είναι και των δυό μας. Αφού πια είναι σαν να είμαστε ένα.

Τώρα το μόνο που μένει είναι να ονομάσουμε τον εχθρό.

Οι φόβοι αποτελούν τον Φόβο.

Οι ανασφάλειες αποτελούν την Ανασφάλεια.

Ο Φόβος και η Ανασφάλεια.

Έχουμε τέσσερις εχθρούς. Τον Φόβο σου και την Ανασφάλεια σου. Τον Φόβο μου και την Ανασφάλεια μου. Αρσενικές και Θηλυκές πλευρές ενώνονται και μπερδεύονται. Ή χωρίζονται και ανεξαρτητοποιούνται. Κάθε ένας από τους τέσσερις μπορεί να επιλέξει να κοπεί. Όλοι μπορεί να διαλυθούν και σε ακόμα περισσότερους φόβους και ανασφάλειες. Οι φόβοι σου και οι ανασφάλειές μου. Οι φόβοι μου και οι ανασφάλειες σου. Μπορούν να επιλέξουν να είναι πολλοί ή ένας, πολλές ή μία. Είναι πιο πολλοί από εμάς. Θα έλεγε κανείς πως υπερτερούν. Μα και εσύ και εγώ γνωρίζουμε... πως... πως... εμείς τους δημιουργήσαμε. Για κάποιο λόγο. Γνωστό ή άγνωστο. Και μόνο εμείς μπορούμε να τους καταστρέψουμε. Για αυτό σε χρειάζομαι. Γιατί για κάποιο λόγο, γνωστό ή άγνωστο, δεν μπορώ να δώσω αυτήν την μάχη μόνη μου. Σε χρειάζομαι, σε έχω ανάγκη. Θέλω έναν σύμμαχο. Να με βοηθήσει να δώσω την μάχη μου. Και βλέπω στα μάτια σου πως κι εσύ χρειάζεσαι έναν σύμμαχο για την δική σου μάχη.

Εγώ Θέλω να γίνω ο Σύμμαχός σου.
Και σε ρωτάω ξανά:
Θέλεις να γίνεις ο σύμμαχός μου;

Αν θέλεις, τότε έλα μαζί μου...
Πρέπει για αρχή να κάνουμε το πιο δύσκολο από όλα...
Να ξεκινήσουμε από την Αγάπη.

Με Αγάπη

Ο Σύμμαχός σου.



3 comments:

  1. Άλλο ένα κείμενο γεμάτο συναίσθημα...
    ή καλύτερα μια κατάθεση ψυχής;

    "Για αυτό σε χρειάζομαι. Γιατί για κάποιο λόγο, γνωστό ή άγνωστο, δεν μπορώ να δώσω αυτήν την μάχη μόνη μου. Σε χρειάζομαι, σε έχω ανάγκη."

    Δεν έχει νόημα να παλεύεις μόνος-η μέσα στα κύματα όταν ο/η άλλος/η έχει βγει ήδη στη στεριά...

    Πολύ πολύ όμορφο, κι αυτό γιατί είναι πολύ αληθινό!
    Να είσαι καλά και να συνεχίσεις να μας προσφέρεις τόσο όμορφα posts...
    Καλό βραδάκι να έχεις Marilou! :)

    ReplyDelete
  2. Πόσο δύσκολος ο δρόμος προς την μάχη!
    Πολύ ωραίο κείμενο!
    Καλημέρα!:)

    ReplyDelete
  3. Σας ευχαριστώ πολύ... Πραγματικά "Πόσο δύσκολος ο δρόμος προς την μάχη!" για αυτό και "Δεν έχει νόημα να παλεύεις μόνος"...

    ReplyDelete