Ήταν μαζί μου

Ήταν μαζί μου
Πάνω και κάτω από την σκηνή
Μπροστά σε κάθε σκηνοθέτη, μπροστά σε κάθε θεατή
Ήταν μαζί μου.

Ήταν μαζί μου. Πάνω και κάτω από την σκηνή. Ήταν μαζί μου. Σε κάθε απόρριψη ή σε κάθε επιβεβαίωση. Ήταν μαζί μου. Στο γεμάτο από πράγματα δωμάτιο που έκανα πρόβες ή στο κρύο σκοτεινό υπόγειο του σπιτιού μου. Ήταν μαζί μου. Όταν χειροκροτήθηκα από το κοινό. Ήταν μαζί μου. Όταν δάκρυσα στα καμαρίνια. Ήταν μαζί μου. Όταν οι σκηνοθέτες με αντιμετώπιζαν έτσι ή αλλιώς. Ήταν μαζί μου. Όταν οι θεατές μου έδιναν το χέρι τους συγκινημένοι. Ήταν μαζί μου. Όταν ονειρεύτηκα να γίνω ηθοποιός. Ήταν μαζί μου. Όταν έγινα ηθοποιός. Ήταν μαζί μου. Όταν έτρεχα σαν τρελή στις οντισιόν. Ήταν μαζί μου. Όταν τα πόδια μου έλιωσαν από το τρέξιμο και όταν τα χέρια μου μάτωσαν από τα χτυπήματα στις πόρτες. Ήταν μαζί μου. Όταν με πήραν τηλέφωνο, όταν δεν με πήραν τηλέφωνο, όταν επιλέχτηκα, όταν δεν επιλέχτηκα, όταν δέχτηκα, όταν δεν δέχτηκα, όταν έμεινα μέχρι τέλους, όταν δεν άντεξα να μείνω μέχρι τέλους, όταν στάθηκα δυνατή, όταν δεν στάθηκα δυνατή... Σε κάθε «Ναι», σε κάθε «Όχι», ήταν μαζί μου. Μαζί χορέψαμε, μαζί τραγουδήσαμε, μαζί κριθήκαμε. Μαζί μας κοίταξαν σαν να είμαστε κάτι σπάνιο και διαφορετικό. Μαζί περάσαμε το να μας τρίβουν την σπανιότητά μας στο πάτωμα. Μαζί περπατήσαμε με σκυμμένο το κεφάλι, μαζί καθίσαμε στα σκαλοπάτια, μαζί κοιτάξαμε στον ουρανό, μαζί ελπίσαμε για κάτι καλύτερο. Μαζί σκουντουφλήσαμε, μαζί πέσαμε, μαζί γονατίσαμε, μαζί σηκωθήκαμε...

Ναι, δεν επέλεξα τυχαία το τραγούδι «Τσάρλι Τσάπλιν» για να το τραγουδάω στην σκηνή, στις εξετάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού, του Εθνικού Θεάτρου, του Κρατικού Βορείου Ελλάδος, των ιδιωτικών σχολών, στις οντισιόν, στις τελικές μου εξετάσεις, σε μια παράσταση μου με επιλεγμένα σημεία από την πορεία μου στο θέατρο...

Το τραγούδησα ξανά και ξανά και ξανά μπροστά σε σκηνοθέτες, ηθοποιούς, θεατές. Και έγινε το τραγούδι μου, έγινε ένα με εμένα, έγινε όλη η σχέση μου με το θέατρο, έγινε το θέατρο...

Ήθελα έναν σύμμαχο μαζί μου. Όλοι χρειάζονται έναν σύμμαχο στην ζωή, εγώ χρειαζόμουν έναν σύμμαχο και πάνω στην σκηνή. Ήθελα ο σύμμαχος μου να είναι τίμιος, ηθικός, ταλαντούχος και να μην φοβάται την σκληρή δουλειά... Και διάλεξα τον Τσάρλι Τσάπλιν να με συνοδεύει... τον δικό μου Τσάρλι Τσάπλιν... και ήταν ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς που συνεργάστηκα ποτέ... Ο συνοδός μου, ο σύμμαχός μου, σε όλες τις καλλιτεχνικές μου στιγμές...

Οι δάσκαλοι έρχονται και φεύγουν.... οι συνεργάτες έρχονται και φεύγουν... οι πρόβες και οι παραστάσεις έρχονται και φεύγουν... αλλά ο Τσάρλι Τσάπλιν δεν έφυγε.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν ήταν μαζί μου.
Και είναι μαζί μου.

Κάθε φορά που ανεβαίνω πάνω στην σκηνή... Επιστρέφει.