Ξύπνα.

Αν νομίζεις ότι θα γίνει κάποια τεράστια αλλαγή στην ζωή σου από την μια στιγμή στην άλλη, κάνεις πολύ μεγάλο λάθος.

Αν περιμένεις να ξυπνήσεις αύριο το πρωί διαφορετικός, ζεις σε μια αυταπάτη. Αυτό δεν θα γίνει. Δεν πρόκειται να συμβεί. Οι μεγάλες αλλαγές χρειάζονται χρόνο, κόπο, υπομονή και επιμονή.

Αν νομίζεις πως στην ζωή θα σου έρθει κάτι εύκολα χωρίς να χρειαστεί να πασχίσεις για αυτό, καλύτερα να τα παρατήσεις από τώρα. Θα ζεις διαρκώς με το αίσθημα της αδικίας και της ήττας. Καλύτερα να ζεις με το αίσθημα του ότι παραιτήθηκες εσύ, ήταν δική σου επιλογή, παρά να ζεις με το αίσθημα του ότι σε απέλυσαν ενώ εσύ άξιζες προαγωγή.

Αν νομίζεις πως η ζωή είναι απλή, θα σε ταρακουνήσω και θα σου πω: Δεν είναι. Η ζωή είναι σύνθετη. Όλα είναι σύνθετα και τίποτα δεν είναι απλό.

Αν νομίζεις πως οι άνθρωποι είναι από την φύση τους καλοί, θα πληγωθείς όταν μάθεις πως αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Και αν νομίζεις πως κάπου εκεί έξω υπάρχει καθαρότητα, θα σε απογοητεύσω. Εκεί έξω δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο.
Στην καλύτερη περίπτωση, να το βρεις εδώ μέσα, σε εσένα.
Στην χειρότερη να μην το βρεις πουθενά.

Αν περιμένεις κάποια ανταμοιβή, κάποια αναγνώριση, από κάποιον, κάποιον άλλον, θα περιμένεις για πάντα. Κανείς δεν θα σε ανταμείψει. Κανείς δεν θα σε αναγνωρίσει. Κανείς δεν θα σε επιβραβεύσει. Και κανείς δεν θα σε δικαιώσει.

Δεν υπάρχουν φίλοι.
Στην καλύτερη περίπτωση, δεν υπάρχουν ούτε εχθροί.
Στην χειρότερη, υπάρχουν μόνο εχθροί.

Ο μόνος που μπορεί να σε ανταμείψει είσαι εσύ.

Αν επιλέξεις να μην έρθει αυτή η ανταμοιβή από εκεί που οφείλει να έρθει απλά δεν θα ανταμειφθείς ποτέ.

Μόνος σύμμαχός σου ο εαυτός σου.
Μην χάσεις λοιπόν τον μοναδικό σου σύμμαχο κάνοντας τον εχθρό.

Αν νομίζεις πως το να πονάς είναι η εξαίρεση αρνείσαι να δεις πως είναι ο κανόνας. Και η άρνηση ποτέ δεν οδηγεί σε κάτι ουσιαστικό.

Ξύπνα.
Τώρα που μπορείς.
Ξύπνα.
Τώρα που προλαβαίνεις.
Ξύπνα.

Τα σπασμένα γυαλιά δεν κολλάνε. Και πριν βιαστείς να μου πεις ότι αυτό το έχεις ξανακούσει άκου και τα υπόλοιπα...

Τα σπασμένα γυαλιά δεν κολλάνε.
Οι χωρισμένοι άνθρωποι δεν ξανασμίγουν.
Μετά τον θάνατο δεν υπάρχει ζωή.
Ο χρόνος δεν γιατρεύει τις πληγές.
Ό, τι δεν σε σκοτώνει δεν σε κάνει πιο δυνατό.
Κάθε εμπόδιο δεν γίνεται για καλό.
Η αποτυχία δεν σε μαθαίνει περισσότερα από την επιτυχία.
Η αγάπη δεν νικάει τα πάντα.

Δεν είναι ανάγκη να σε πατήσουν κάτω,
για να μάθεις πώς να σηκώνεσαι.
Δεν είναι ανάγκη να σε πληγώσουν,
για να εκτιμήσεις την αγάπη.
Δεν είναι ανάγκη να σε σκοτώσουν,
για να εκτιμήσεις την ζωή.

Και όλες αυτές οι φράσεις και οι εκφράσεις που χρησιμοποιούνται από εδώ και από εκεί δεν είναι παρηγοριά στον άρρωστο, γιατί για τον πραγματικά άρρωστο δεν υπάρχει καμία παρηγοριά. Όλα αυτά είναι παρηγοριά στον άνθρωπο γιατί είναι ανθρώπινος και έχει ανάγκη να τα ακούει, να του τα λένε και να τα πιστεύει.

Αλλά αν νομίζεις πως εγώ θα κάτσω να στα πω, κάνεις, για μια ακόμα φορά, πολύ μεγάλο λάθος.
Από εμένα δεν θα τα ακούσεις. Δεν θα στα πω. Δεν τα πιστεύω και δεν έχω καμία ανάγκη ούτε να τα λέω ούτε να τα ακούω.
Και αν νομίζεις ότι αυτό λέγεται απαισιοδοξία, ότι είμαι απαισιόδοξη, ότι βλέπω το ποτήρι μισό άδειο, θα σου απαντήσω: Το αν βλέπει κάποιος το ποτήρι μισό άδειο ή μισό γεμάτο δεν έχει καμία σχέση με το αν είναι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος.

Α! Και σε περίπτωση που δεν το γνωρίζεις... Η ζωή δεν είναι ωραία και επίσης δεν υπάρχει θεός.

Ωραία... Και τώρα που τα ξεκαθαρίσαμε όλα αυτά, ας ξεκαθαρίσω και κάτι ακόμα. Όλα όσα έγραψα παραπάνω (τα περισσότερα) δεν τα πιστεύω (τουλάχιστον, όχι, ακριβώς, έτσι). Είναι "απολυτότητες" , αντίστοιχες με τις "απολυτότητες" που κυκλοφορούν, και οι "απολυτότητες" είναι αποτέλεσμα αδιαλλαξίας. Και αντιπαθώ την αδιαλλαξία. Θα προσθέσω, λοιπόν, μερικές παρενθεσούλες για να νιώσουμε καλύτερα όλοι και επίσης για να ανακαλύψουμε την δύναμη της παρένθεσης!

Τα σπασμένα γυαλιά (συνήθως) δεν κολλάνε.
Οι χωρισμένοι άνθρωποι (συνήθως) δεν ξανασμίγουν.
Μετά τον θάνατο (το πιθανότερο) δεν υπάρχει ζωή.
Ο χρόνος δεν γιατρεύει (πάντα) τις πληγές.
Ό, τι δεν σε σκοτώνει δεν σε κάνει (απαραίτητα) πιο δυνατό.
Κάθε εμπόδιο δεν γίνεται (απαραίτητα) για καλό.
Η αποτυχία δεν σε μαθαίνει (απαραίτητα) περισσότερα από την επιτυχία.
Η αγάπη δεν νικάει (πάντα) τα πάντα.

Δεν είναι ανάγκη να σε πατήσουν κάτω,
για να μάθεις πώς να σηκώνεσαι.
Δεν είναι ανάγκη να σε πληγώσουν,
για να εκτιμήσεις την αγάπη.
Δεν είναι ανάγκη να σε σκοτώσουν,
για να εκτιμήσεις την ζωή.

Κατά τον ίδιο τρόπο: Τα λεφτά (μερικές φορές) φέρνουν την ευτυχία, ο γάμος δεν σκοτώνει (πάντα) τον έρωτα, ο έρωτας δεν είναι (πάντα) τυφλός και δεν έρχεται (πάντα) όταν δεν τον περιμένεις! Α! Και ο κόσμος σου (καμιά φορά) γυρνάει γύρω από εσένα. It' s Ok!

Η ζωή δεν είναι (πάντα) ωραία και δεν υπάρχει (;) θεός.

Υπάρχουν άνθρωποι.

Υπάρχουν φίλοι (αρκεί να τους συναντήσεις). Υπάρχουν εχθροί (αρκεί να σε συναντήσουν).
Υπάρχει καθαρότητα (αρκεί να την βρεις). Υπάρχει χυδαιότητα (αρκεί να σε βρει).
Υπάρχουν (συνήθως) πολύπλοκες καταστάσεις και (σπάνια) απλές καταστάσεις.
Υπάρχουν (συνήθως) δύσκολες αλλαγές και (σπάνια) εύκολες αλλαγές.
Υπάρχουν τα μεν υπάρχουν τα δε. It' s Ok!

Υπάρχουν κανόνες. Υπάρχουν εξαιρέσεις στους κανόνες. Αλλά οι εξαιρέσεις (συνήθως) δεν υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τους κανόνες. Οι εξαιρέσεις (συνήθως) υπάρχουν για να εξουδετερώνουν τους κανόνες. Υπάρχουν, βέβαια, και περιπτώσεις που οι εξαιρέσεις υπάρχουν για να επιδιορθώνουν τους κανόνες.

Ξύπνα.
Σπάσε τους κανόνες.
Ξύπνα.
Σβήσε τις ταμπέλες.
Ξύπνα.

Γίνε η εξαίρεση που θέλεις να γίνεις (ή ακόμα καλύτερα, μην αρκεστείς στο να γίνεις μία εξαίρεση. Γίνε ο κανόνας που θέλεις να γίνεις), βρες φίλους εκεί που δεν υπάρχουν, γέννησε καθαρότητα μέσα στην χυδαιότητα, μην ακούς κανέναν ούτε φυσικά και εμένα. Δες την αλήθεια έτσι όπως είναι και βρες τρόπο να ζήσεις μέσα σε αυτήν. Μην ζεις με φράσεις δεκανίκια που δημιούργησαν άλλοι απλά για να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Αυτές οι φράσεις σε απογοητεύουν όταν ανακαλύπτεις ότι δεν ισχύουν. Σε προδίδουν. Γιατί; Γιατί δεν είναι δικές σου.

Όσο έτοιμος κι αν είναι ο μαθητής δεν θα βρεθεί (απαραίτητα) ο δάσκαλος. Για την ακρίβεια, ο δάσκαλος μπορεί να μην εμφανιστεί ποτέ.

Όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό δεν πάει (απαραίτητα) το βουνό στο Μωάμεθ. Για την ακρίβεια, το κακόμοιρο το βουνό μπορεί να ξεκινήσει να πηγαίνει αλλά να διαλυθεί στην πορεία και μέχρι να φτάσει στον Μωάμεθ να έχει γίνει πετραδάκια.

Απογοητεύεσαι. Νιώθεις προδομένος. Εσύ είσαι ο διαλυμένος μαθητής που ακόμα περιμένει τον δάσκαλό του, εσύ είσαι το διαλυμένο βουνό που ακόμα ψάχνει τον Μωάμεθ του. Άλλα σου τάξανε, άλλα σε μάθανε, άλλα σου είπανε και άλλα ισχύουν. Κανείς δεν σου είπε τι να κάνεις αν δεν έρθει αυτό που περιμένεις, κανείς δεν σου είπε τι να κάνεις αν αρχίσεις να διαλύεσαι στο δρόμο προς τον στόχο σου...

Καμιά φορά... δεν υπάρχει "δεν θέλω" υπάρχει "δεν μπορώ". Έχεις σκεφτεί πως μπορεί εσύ μια χαρά να θέλεις αλλά να μην μπορείς; Είναι τόσο εύκολο όλοι να σου λένε ότι δεν θέλεις, δεν θέλεις, δεν θέλεις! Αλλά εσύ μπορεί να θέλεις και να θέλεις πολύ, πάρα πολύ, πιο πολύ από όσο μπορούν να φανταστούν όλοι αυτοί που σου λένε ότι δεν θέλεις, ναι, μπορεί να θέλεις... αλλά απλά να μην μπορείς! It' s Ok!

Δεν ορίζονται όλα από εμάς και καμιά φορά δεν αρκεί το να θέλεις κάτι για να γίνει... Ναι, τους αρέσει, δεν τους αρέσει, σου αρέσει, δεν σου αρέσει, μπορεί να μην μπορείς! Και κανείς δεν σου είπε τι να κάνεις όταν δεν μπορείς...

Υπάρχει δεν μπορώ. Υπάρχει δεν θέλω. Και πολύ απλά εξαρτάται από την κάθε περίπτωση και την κάθε κατάσταση το τι συμβαίνει και το τι ισχύει για τον κάθε άνθρωπο!

Πιστεύω στους ανθρώπους. Και θέλω να πιστεύω πως τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι θέλουν. Και θέλουν πολύ. Αλλά δεν μπορούν. Το γιατί δεν μπορούν είναι μια άλλη ιστορία. Το τι θα μπορούσε να γίνει για να μπορέσουν είναι μια άλλη ιστορία. Αλλά στο τώρα τους απλά δεν μπορούν. Και για αυτούς που δεν μπορούν είναι τόσο άδικο απλά να τους τοποθετούμε στην κατηγορία του «δεν θέλουν».

Κατηγορίες και ταμπέλες. Τι σχέση έχω εγώ με αυτές; Καμία. Τι σχέση έχεις εσύ με αυτές; Καμία. Σου κόβουν τα πόδια και τα φτερά. Σου κλέβουν τα όνειρα και την σκέψη. Σε κάνουν αδιάφορο και αδύναμο. Κατηγορίες και ταμπέλες. Και φράσεις, φράσεις, φράσεις... Βομβαρδίζεσαι από φράσεις δεκανίκια. Κρατιέσαι από αυτές αλλά δεν έχεις συνειδητοποιήσει πως δεν σε αφήνουν να περπατήσεις. Δεν σε αφήνουν να γίνεις ανεξάρτητος, δεν σε αφήνουν να ελευθερωθείς. Όταν τις αφήσεις, πέφτεις. Και μετά φοβάσαι... και τις ξαναπιάνεις για να σηκωθείς. Αλλά μπορείς να σηκωθείς χωρίς αυτές και σίγουρα μπορείς να περπατήσεις ΚΑΙ χωρίς αυτές. Μπορείς να γίνεις κύριος του εαυτού σου.

Ξύπνα.
Γράψε τις δικές σου φράσεις, αυτές που σε ορίζουν.
Ξύπνα.
Φτιάξε τους δικούς σου κανόνες, αυτούς που δεν σε περιορίζουν.
Ξύπνα.

Και Ζήσε. Ζήσε. Ζήσε.

Ζήσε όπως είσαι!

Όπως θέλεις. Όπως μπορείς. Όπως καταλαβαίνεις. It' s ok!

Ζήσε όπως είσαι!

Ο δρόμος σου είναι δικός σου και οι ταμπέλες που θα έχει ο δρόμος σου (αν θέλεις να έχει ταμπέλες) πρέπει να έχουν γραφτεί από εσένα και οι κανόνες που θα έχει ο κόσμος σου (αν θέλεις να έχει κανόνες) πρέπει να έχουν φτιαχτεί από εσένα.

Ξύπνα.
Γίνε ο δρόμος σου.
Ξύπνα.
Γίνε ο κόσμος σου.
Ξύπνα.

Γίνε εσύ.

Τώρα που μπορείς.
Τώρα που προλαβαίνεις.

Γίνε εσύ.