«Earthlings»

“Earthlings”

Πριν λίγες μέρες είδα το ντοκιμαντέρ “Earthlings”. Ήθελα εδώ και καιρό να το δω αλλά σκεφτόμουν πως δεν θα το αντέξω. Γενικά, φοβόμουν να δω ντοκιμαντέρ με θέμα την εκμετάλλευση των ζώων από τον άνθρωπο. Γνώριζα πόσο και πώς θα με επηρεάσει. Εδώ μία φορά είδα ταινία με αυτό το θέμα με φανταστική υπόθεση και φανταστικούς χαραχτήρες κι έκλαιγα και με στοίχειωσε για μέρες. Ήξερα, λοιπόν, πως η αλήθεια θα με επηρεάσει ακόμα πιο πολύ κι ακόμα πιο βαθιά.
Πήρα, λοιπόν, ανάσα κι αποφάσισα να αντιμετωπίσω τον φόβο μου.
Ξεκίνησα να το βλέπω κι ήδη από την αρχή τα μάτια μου είχαν δάκρυα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και κρυβόμουν πίσω από τα χέρια μου, κοιτάζοντας μέσα από τα μισάνοιχτα δάχτυλά μου. Το στομάχι μου σφίχτηκε και η καρδιά μου θρηνούσε. Κάπου στην μέση, στα σαράντα λεπτά, το σταμάτησα για λίγο, δεν άντεξα να το δω όλο μαζί. Έκανα ένα μικρό διάλειμμα. Δεν άντεχα και να μην το δω μέχρι το τέλος. Κι έτσι συνέχισα για να δω και τα επόμενα σαράντα λεπτά και κατάφερα να το δω όλο. Ήταν πολλές οι στιγμές που ήθελα να στρέψω το βλέμμα μου αλλού κι ελάχιστες αυτές που δεν άντεξα και το έστριψα τελικά.
Νομίζω αν δει κάποιος το “Earthlings” δεν υπάρχει γυρισμός. Δεν γίνεται να μην τον επηρεάσει, να μην τον προβληματίσει, να μην τον στιγματίσει, να μην τον σοκάρει.
Όλος αυτός ο πόνος...
για τροφή, για ρούχα, για διασκέδαση...
Νομίζω είναι ένα από τα χειρότερα θρίλερ που παρακολούθησα ποτέ ακριβώς επειδή είναι πραγματικότητα κι όχι φαντασία. Λέω ένα από τα χειρότερα γιατί υπάρχουν κι άλλα που βρίσκονται για εμένα στην ίδια θέση με αυτό, πάλι πραγματικά, είτε που είδα, είτε που διάβασα, είτε που έζησα. Νομίζω καμία ταινία δεν μπορεί να σε πονέσει τόσο πολύ όσο η σκληρή πραγματικότητα.
Αφού το είδα, βγήκα να περπατήσω και με το που βγήκα από το σπίτι μου, τέσσερα τετράγωνα πιο πέρα, είχαν γράψει σε έναν τοίχο
“Is it ok to eat animals?”
Ήταν γραμμένο από πριν αυτό και τώρα το παρατήρησα; Ή γράφτηκε πρόσφατα; Τι περίεργο! Να περνάω τόσο συχνά από εδώ και ποτέ πριν να μην το έχω προσέξει.
Από καιρό αισθανόμουν την ανάγκη να αλλάξει η διατροφή μου υπέρ των πλασμάτων αυτού του κόσμου.
Πριν δύο μήνες πήρα την απόφαση και σκέφτηκα πως δεν μπορώ να φοβάμαι ή να αγχώνομαι να γίνω αυτό που ήδη αισθάνομαι πως είμαι. Σκέφτηκα να το δοκιμάσω κι απλά ξεκίνησα την αλλαγή. Σταμάτησα να τρώω κρέας. Κι έχω πολλά να γράψω για τις διαδικασίες που έγιναν μέσα μου και πριν και μετά. Αλλά όχι ακόμα. Όλο γράφω κι όλο σβήνω. Κι όλο δεν τα μοιράζομαι κι όλο ξαναγράφω και ξανασβήνω.
Γιατί δεν έχω λόγια...
Για την ώρα απλά συνεχίζω...
Και θα δούμε τι θα γίνει στην συνέχεια...

Υ.Γ. Κανένας δεν μου είχε πει για το “Earthlings”. Εκτός αν μου είπε κάποιος, κάποτε, κι εγώ δεν τον άκουσα ή δεν το θυμάμαι. Καθυστέρησε να έρθει στον δρόμο μου... ή μπορεί και να μην καθυστέρησε και να ήρθε στο σημείο στο οποίο θα άντεχα να το δω.
Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω μια κοπελίτσα που τυχαία είδα ένα βίντεό της.
Εκείνη μίλαγε για το “Earthlings” με τέτοιο τρόπο που να με κάνει να αισθανθώ αυτό που ήδη αισθανόμουν, να μου υπενθυμίσει αυτό που ήδη σκεφτόμουν, πως κάθε προσπάθεια μετράει.
Και η δική μου... Και η δική σου...
Και βρίσκομαι στον δρόμο της δικής μου προσπάθειας...
του να γίνω αυτό που ήδη είμαι κι αυτό που θέλω να είμαι.
Για εμένα.
Για τον κόσμο.
Για τα πλάσματα αυτού του κόσμου.

Δεν νομίζω να μπορέσω να δω ξανά ποτέ το “Earthlings”. Μία φορά νομίζω ήταν υπέραρκετή.

Παρακάτω... μοιράζομαι μαζί σας... κάτι από την αρχή του “Earthlings”…



Earth-ling: Noun. One who inhabits the earth.
Γήινος: Ουσιαστικό. Αυτός που κατοικεί τη γη.

Από την στιγμή που όλοι μας κατοικούμε τη γη, όλοι θεωρούμαστε γήινοι. Δεν υπάρχει σεξισμός, ρατσισμός ή σπησισισμός, στον όρο γήινος. Αυτό περιλαμβάνει κάθε έναν από εμάς: θερμόαιμο ή ψυχρόαιμο, θηλαστικό, σπονδυλωτό ή ασπόνδυλο, πουλί, ερπετό, αμφίβιο, ψάρι και ανθρωποειδές. Οι άνθρωποι, επομένως, μη όντας το μοναδικό είδος στον πλανήτη μοιράζονται αυτόν τον κόσμο με εκατομμύρια άλλα ζωντανά όντα καθώς όλοι εξελισσόμαστε εδώ μαζί. Παρόλα αυτά, ο άνθρωπος είναι αυτός που έχει την τάση να κυριαρχήσει στη γη συχνά μεταχειρίζοντας τα άλλα γήινα όντα ως απλά αντικείμενα. Αυτό εννοούμε με τον όσο σπησισισμός. Αναλογικά με τον ρατσισμό και τον σεξισμό, ο όρος σπησισισμός είναι η προκατάληψη ή η νοοτροπία μεροληψίας υπέρ των ενδιαφερόντων των μελών του ίδιου είδους κάποιου και εναντίον των ενδιαφερόντων των μελών των άλλων ειδών. Εάν ένα πλάσμα υποφέρει, δεν μπορεί να υπάρχει ηθική δικαιολογία για την άρνηση να ληφθούν υπ’ όψιν τα δεινά του. Ασχέτως της φύσης του πλάσματος, η αρχή της ισότητας, απαιτεί ότι τα δεινά κάποιου είναι ίσα με παρόμοια δεινά οποιουδήποτε άλλου όντος…