Είμαι ο Λαγός που δεν θα κορόϊδευε την Χελώνα για το περπάτημά της (ή για οτιδήποτε άλλο).
Είμαι η Χελώνα που, ακόμα κι αν την κορόϊδευαν για το περπάτημά της (ή για οτιδήποτε άλλο), δεν θα ζητούσε να γίνει ένας παράλογος αγώνας για να αποδείξει κάτι σε αυτόν που την κορόϊδεψε.
Είμαι ο Λαγός που δεν θα δεχόταν να τρέξει αγώνα με την Χελώνα, αλλά και που αν για κάποιον λόγο υποχρεωνόταν να τρέξει αυτόν τον αγώνα, αποκλειόταν να κοιμηθεί στην πορεία. Το πιθανότερο να έτρεχε και να σταματούσε ή να περπατούσε δίπλα στην Χελώνα.
Είμαι η Χελώνα που αν έβλεπε τον Λαγό να έχει κοιμηθεί κατά την διάρκεια του αγώνα θα πήγαινε να τον ξυπνήσει, γνωρίζοντας πως αυτό σημαίνει πως το πιθανότερο εκείνος θα νικήσει τον αγώνα.
Είμαι ο Λαγός που θα γνώριζε ότι έχει ταχύτητα μα δεν θα είχε αλλαζονεία για αυτό.
Είμαι η Χελώνα που θα γνώριζε ότι έχει άλλα χαρίσματα μα δεν θα ένιωθε καμία ανάγκη να κάνει κάτι για να πείσει τους άλλους για αυτό.
Είμαι η Αλεπού που δεν θα δεχόταν να γίνει διαιτητής ποτέ σε έναν τέτοιο άδικο αγώνα. Το πιθανότερο να καθόταν να εξηγήσει και στον Λαγό και στην Χελώνα πως δεν χρειάζεται να τρέξουν. Ίσως να μιλούσε για την αξία του καθενός και για το ότι ο καθένας τρέχει τον δικό του μοναχικό και δύσκολο αγώνα... Ίσως να έλεγε και κάτι κατά του ανταγωνισμού και υπέρ της συνεργασίας... Ίσως να προσπαθούσε να μιλήσει για το πόσο μας έχουν βάλει στο μυαλό το ότι πρέπει να τρέχουμε ο ένας ενάντια στον άλλον και όχι ο ένας μαζί με τον άλλον...
Είμαι και όλα εκείνα τα ζώα που δεν θα δεχόντουσαν ποτέ να παρακολουθήσουν έναν τέτοιο αγώνα. Το πιθανότερο θα έφευγαν... Καθένα στην δική του κατεύθυνση... Μπορεί κάποια να αδιαφορούσαν... Μπορεί κάποια να στενοχωριόντουσαν... απλά και μόνο στην ιδέα ενός τέτοιου αγώνα... Αλλά είμαι όλα εκείνα τα ζώα που δεν θα έμεναν και θα κοιτούσαν... Ή θα έμεναν και θα αντιδρούσαν ή θα έφευγαν και θα συζητούσαν... Μπορεί να έκαναν κάτι... Μπορεί και να μην έκαναν τίποτα... αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα έμεναν και απλά θα κοιτούσαν...
Είμαι και ο χρόνος της ιστορίας. Το ανοιξιάτικο πρωινό... που θα απαγόρευε και στον Λαγό και στην Χελώνα κατά την διάρκειά του... να τρέξουν ανταγωνιστικά αντί να επιλέξουν να υπάρξουν συνεργατικά...
Είμαι και ο χώρος της ιστορίας. Είμαι εκείνη η διαδρομή... που θα απαγόρευε να πατηθεί για λόγους χωρίς ανώτερο σκοπό και χωρίς βαθύ νόημα...
Στην δική μου ιστορία... κανένας Λαγός δεν έχει δικαίωμα να κοροϊδέψει καμία Χελώνα... καμία Χελώνα δεν θέλει να τρέξει ενάντια σε κανένα Λαγό...
Στην δική μου ιστορία... Λαγοί και Χελώνες, όλοι μαζί, προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Με την ταχύτητα των Λαγών και με την υπομονή των Χελωνών όλοι οι αγώνες της ζωής μπορούν να κερδηθούν...
Απλά για κάποιο λόγο αυτό δεν το συνειδητοποιούν ούτε οι Λαγοί ούτε οι Χελώνες...
Επιμένουν να τρέχουν αγώνες... για να δίνουν μαθήματα ο ένας στον άλλον... ξοδεύοντας χρόνο και ενέργεια... στα μεταξύ τους... αντί στα της ζωής...
Στην δική μου ιστορία... οι Λαγοί είναι και Χελώνες... και οι Χελώνες είναι και Λαγοί... Έχουν συνειδητοποιήσει πόσο «ένα» είναι όλοι και όλα... Και όταν το συνειδητοποιήσει κάποιος αυτό... τίποτα πια δεν μπορεί να διαχωριστεί και να χωριστεί...
Ένας κοινός δρόμος.
Ένας κοινός αγώνας.
Μία κοινή πορεία.
Μία κοινή ζωή.
Και ο μόνος τρόπος να την ζήσουμε είναι μαζί...
No comments:
Post a Comment