Συνήθιζα να...

(Αυτά έγραφα στις 3/3/2015... Ένα μήνα πριν...)



Συνήθιζα να μου γράφω...

Να προσπαθώ να καταλάβω αυτά που δεν καταλαβαίνονται...

Να προσπαθώ να εξηγήσω αυτά που δεν εξηγούνται...

Να προσπαθώ να εκφράσω αυτά που δεν εκφράζονται...

Τώρα δεν ξέρω...

Αν έχασαν οι λέξεις τα νοήματα ή τα νοήματα τις λέξεις...

Μα κάτι γίνεται...

Και δεν μπορώ...

... να ακινητοποιηθώ για να εστιάσω...

... να αποστασιοποιηθώ για να γράψω...

Τώρα πρέπει απλά...

Να κάνω.
Να τρέχω.
Να είμαι.

Βέβαια... Το να μου γράφω...
Έρχεται και φεύγει...

Είναι ένα στάδιο αυτό το τωρινό...
Αυτό το να μην μου γράφω...
Όπως ήρθε, θα φύγει...

Φοβάμαι πως αν σταματήσω θα εκραγώ.
Αν πάψω να ρέω, θα καταρρεύσω.

Μόνο αυτή η κίνηση της συνέχειας με βοηθάει να συνεχίζω...

Θα μου γράψω ξανά...

Απλά δεν μου γράφω τώρα...