Ιστορίες Σχολείου... 01.Α.

Θέλω να θυμηθείτε...

Θέλω να θυμηθείτε όλους τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες σας... σε όλες τις τάξεις του δημοτικού... Όλα τα αγόρια και όλα τα κορίτσια...

Δεν θέλω να θυμηθείτε μερικούς...
Θέλω να τους θυμηθείτε όλους...
Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο...

Δεν θέλω να θυμηθείτε μερικές τάξεις...
Θέλω να τις θυμηθείτε όλες...
Από την πρώτη μέχρι την τελευταία...

Θέλω να θυμηθείτε, να προσπαθήσετε να θυμηθείτε, όλα τα ονόματα και όλα τα πρόσωπα...
Και θέλω να τα θυμηθείτε καλά.
Όσο πιο καθαρά γίνεται...

Και τώρα...

Θέλω να θυμηθείτε, και να απαντήσετε με ειλικρίνεια, αν υπήρχε ένας, έστω και ένας, από όλα αυτά τα πρόσωπα και όλα αυτά τα ονόματα, από όλους αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές σας, που να «έμεινε» στην ίδια τάξη... Να μην συνέχισε, δηλαδή, στην επόμενη τάξη μαζί με όλο το υπόλοιπο τμήμα αλλά, για κάποιο λόγο, να του ανακοινώθηκε, να πάρθηκε η απόφαση, πως θα πρέπει να κάνει ξανά την ίδια τάξη για μια ακόμα χρονιά.

Θέλω να σκεφτείτε και τις έξι τάξεις του δημοτικού και να θυμηθείτε αν υπήρξε κανένας που να «χρειάστηκε» να ξανακάνει την ίδια ακριβώς τάξη που έκανε την προηγούμενη χρονιά... για παράδειγμα... την πέμπτη δημοτικού ή την έκτη δημοτικού...

Θέλω να θυμηθείτε, με ακρίβεια, πόσους ανθρώπους γνωρίζετε που να «έμειναν» στην ίδια τάξη - το τονίζω και το υπογραμμίζω – του ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ.

Αν δεν θυμάστε κανέναν, αν δεν γνωρίζετε κανέναν, είναι γιατί, ίσως, δεν ήταν και τόσο συχνό φαινόμενο. Το να «κόβουν» κάποιον... σε αυτές τις πρώτες έξι τάξεις του σχολείου... και σε αυτές τις τόσο μικρές ηλικίες του ανθρώπου...

Στο γυμνάσιο μπορεί... Σε κάποιο ή κάποια μαθήματα. Το να «κοπεί» κάποιος. Το να χρειαστεί να το-τα ξαναδώσει.

Στο λύκειο μπορεί... Σε κάποιο ή κάποια μαθήματα. Το να «κοπεί» κάποιος. Το να χρειαστεί να το-τα ξαναδώσει.

Στο γυμνάσιο και στο λύκειο μπορεί, και πάλι ίσως δεν ήταν και τόσο συχνό, το να χρειαστεί κάποιος να ξανακάνει ακόμα και ολόκληρη την τάξη επειδή «κόπηκε» σε πολλά μαθήματα ή επειδή έκανε πολλές απουσίες...

Στο πανεπιστήμιο, εκεί κι αν μπορεί να θυμάστε ή να γνωρίζετε κάποιον, ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό σας, που να «κόπηκε» σε πολλά μαθήματα και άρα, ακόμα κι αν δεν το ονομάζουμε έτσι, να «κόπηκε» και σε κάποιες χρονιές, αφού χρειάστηκε να κάνει παραπάνω χρόνια για να ολοκληρώσει τις σπουδές του.

Αλλά... Σας ξαναρωτάω... στο δημοτικό;

Θέλω ειλικρινά να σκεφτείτε και να θυμηθείτε...
Έστω και Έναν...
Έναν.

Εγώ δεν χρειάζεται να σκεφτώ... Δεν χρειάζεται να θυμηθώ...
Όχι επειδή δεν υπάρχει
αλλά επειδή υπάρχει
και όχι κάποιος
αλλά κάποιοι
στο μυαλό μου.

Θα ήταν αδύνατο, εξάλλου, να ξεχάσω
τους δύο (ΔΥΟ!) ανθρώπους,
τα δύο πρόσωπα,
τα δύο ονόματα,
που «κόπηκαν» σε κάποια τάξη του δικού μου δημοτικού σχολείου.

Που δεν θεωρήθηκαν, δηλαδή, αρκετά «ικανοί» όπως όλοι οι υπόλοιποι για να περάσουν την τάξη μαζί τους... Μαζί Μας...

(συνεχίζεται...)