Αγαπητέ Οκτώβρη

Αγαπητέ Οκτώβρη,

Ήρθες! Και ήρθες με βροχή! Ξύπνησα και σε άκουσα να έρχεσαι και έτρεξα για να σε δω... Βγήκα έξω από το σπίτι την ώρα ακριβώς που ο γατούλης μου έμπαινε μέσα στο σπίτι βρεγμένος... Τον χάιδεψα γρήγορα... και τον άφησα να πάει να ξεκουραστεί... Και εγώ έμεινα έξω... Και ένιωσα την βροχή... Και έμεινα στην βροχή! Τι όμορφα! Να είσαι και πάλι εδώ! Φθινοπωρινός και πανέμορφος! Πόσο πολύ μου αρέσει ο αέρας σου! Διώχνεις όλες τις ανησυχίες! Σκορπάς όλους τους φόβους! Πόσο πολύ μου αρέσει η ατμόσφαιρά σου! Νιώθω σαν να σου ανήκω... Και πώς να μην σου ανήκω... Πώς να μην νιώθω στο στοιχείο μου όταν έρχεσαι... Είσαι το στοιχείο μου... Όταν έρχεσαι... Νιώθω εγώ... Νιώθω ο έαυτός μου... Νιώθω πως με βρίσκω... πως με καταλαβαίνω... πως με αισθάνομαι... Πόσο μου αρέσει που έφερες την βροχή μαζί σου... όλες αυτές τις σταγόνες... Δεν έχω ιδέα πώς θέλω να ζήσω την σημερινή ημέρα... πώς να γιορτάσω αυτήν την χαρά... του έρχομού σου... Πόσο όμορφα είναι όταν επιστρέφεις... Καμιά φορά όταν φεύγεις φοβάμαι ότι δεν θα ξαναγυρίσεις... Μα εσύ πάντα ξαναγυρνάς... Στην ώρα σου... Δεν χάνεις ούτε μία μέρα... ούτε μία στιγμή... Πόσο συνεπής είσαι! Δεν με αφήνεις ποτέ να περιμένω ούτε ένα δευτερόλεπτο παραπάνω... Και έχουμε πάντα 31 ημέρες γεμάτες να τις περάσουμε μαζί! 31 ολόκληρες ημέρες... Ούτε μέρα παραπάνω... Ούτε μέρα παρακάτω... Πόσο μου αρέσει αυτός ο καιρός σου! Πόσο μου αρέσει αυτό το κυριολεκτικό ούτε κρύο ούτε ζέστη... σχεδόν όσο δεν μου αρέσει το μεταφορικό ούτε κρύο ούτε ζέστη... Πόσο μου αρέσει αυτό το ενδιάμεσο στάδιο... που δεν είναι τίποτα υπερβολικό... τίποτα ακραίο... Που δεν κρυώνω... Που δεν ζεσταίνομαι... Νομίζω έχεις ακριβώς την θερμοκρασία μου... Για αυτό είναι αδύνατον να νιώσω κρύο ή ζέστη μαζί σου... Μέσα σε εσένα νιώθω την εκκίνησή μου... Και πώς να μην την νιώθω... Όλα γλιστράνε... Όλα κυλάνε... Όλα μου φαίνονται τόσο ζωντανά... Γιατί εσύ είσαι η ζωή... Είσαι η ζωή μου... Είσαι εγώ... Και πώς να μην είσαι εγώ;... Δεν γίνεται να μην είσαι εγώ... Μέσα σε εσένα αναγνωρίζω δικές μου πτυχές... παρακολουθώ τα δικά μου σημεία... και τα δικά μου στοιχεία... Στα σκαμπανεβάσματα του δικού σου καιρού αναπνεύουν τα σκαμπανεβάσματα του δικού μου καιρού, της δικής μου διάθεσης... Είσαι η μέση του Φθινοπώρου... Ούτε η αρχή του ούτε το τέλος του... Είσαι όπως εγώ... που πάντα βρίσκομαι στην μέση... και ποτέ δεν είμαι σε κανένα άκρο... γιατί κανένα ακραίο σημείο δεν με εκφράζει... Είσαι το πέρασμα... Χωρίς εσένα δεν θα υπήρχε ένωση... Δεν θα υπήρχε σύνδεση... Θα πηγαίναμε από την αρχή στο τέλος χωρίς τίποτα στο ενδιάμεσο... Αλλά εσύ κάνεις τόσο πλούσια την διαδρομή... Χωρίς εσένα δεν θα υπήρχε Φθινόπωρο... Είσαι όπως εγώ... ενώνω τα σημεία... τα συνδέω... Λειτουργώ πάντα σαν ένας κρίκος... Συνδετικός... Σημαντικός... Γεμίζω τα ενδιάμεσα σημεία... Τα συμπληρώνω... Μέσα σε εσένα συμβαίνει... η εξέλιξη... της αρχής... η προετοιμασία... του τέλους... Μέσα σε εσένα... Σκορπίζουν τους σπόρους στην Γη για να βλαστήσουν... Έτσι με σκόρπισαν και εμένα... σαν σπόρο... μέσα σε εσένα... Εσύ είσαι η δική μου Γη... Το δικό μου έδαφος... Το δικό μου χωράφι... Μέσα σε εσένα με τοποθέτησαν για να αναπτυχθώ... Είμαι ο σπόρος της γενιάς μου... Είμαι η σταγόνα της βροχής σου... Είσαι ο μήνας της σποράς! Είσαι ο μήνας της δικής μου σποράς! Πόσο πολύ ενώνομαι μαζί σου! Πόσο πολύ νιώθω ένα με εσένα! Πόσο πολύ η ψυχή μου χορεύει όταν είσαι εδώ! Μέσα σε εσένα στριφογυρίζω... Μέσα σε εσένα πανηγυρίζω... Μέσα σε εσένα γυρίζω... τον χρόνο και πίσω και μπροστά... Και είναι σαν να είσαι αιώνιος... Πώς να μην είσαι εγώ... Πώς να μην είμαι εσύ... αφού... εξάλλου... Με εσένα ξεκίνησαν όλα... Πριν πολλά χρόνια... Πριν πολλά πολλά χρόνια... Μέσα σε εσένα άρχισε η ζωή... Μέσα σε εσένα άρχισε η ζωή μου... Και όταν νιώθω την πρώτη βροχή σου σκέφτομαι το πρώτο μου κλάμα... Και η πρώτη βροχή σου είναι το πρώτο μου κλάμα... Μέσα σε εσένα γεννήθηκα...

Η αιώνια δική σου.

Μαριλού.

Υ.Γ. Και, ευτυχώς, μόλις ήρθες... που σημαίνει πως έχω πολύ χρόνο ακόμα μαζί σου...

-

(Και κάθε, μα κάθε φορά, όταν έρχεται ο Οκτώβρης... απλά... να νιώθω ο έαυτός μου!)