Αναζητώντας

Αναζητώντας κάτι για να πιστέψω...
Στράφηκα προς την θάλασσα.

Σε αυτό το απέραντο γαλάζιο
αφέθηκα
προσπαθώντας να βρω τον χαμένο έαυτό μου.

Κι εκείνη μου μίλησε
με την τόσο οικεία κυματιστή φωνή της
τραγουδώντας με τους φυσικούς της ήχους
τις λέξεις που είχα τόση ανάγκη να ακούσω.

Γνωρίζοντας πως δεν μπορώ (ή πως δεν χρειάζεται να προσπαθώ) να βρω κάτι που δεν έχασα ποτέ.

Πως είμαι ακόμα εγώ.
Και έχω την ίδια σχέση με την θάλασσα που είχα πάντα.

Απόμακρη και σκοτεινή.
Γαλήνια και απέραντη.

Με ξαναβρήκα.
Με ξαναέχασα.

Στην επιφάνεια και στον βυθό της.

Περπατώντας δίπλα της
ή κολυμπώντας μέσα της.

Πόσες φορές έκλαψα κοιτάζωντάς την.
Πόσες φορές άντλησα δύναμη από αυτήν.
Πόσο πόνο μου ρούφηξε.
Πόση ελπίδα μου έστειλε.

Περπατώντας μέσα της
ή κολυμπώντας δίπλα της.

Αναζητώντας κάτι για να πιστέψω...
Στράφηκα προς την θάλασσα.

Την μόνη σίγουρη για εμένα...
Ανεξάντλητη πηγή δύναμης και ελπίδας.