Τον είδα

Τον είδα ξαφνικά μπροστά μου να στἐκεται και το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο με χαιρέτησε. Με δυσκολία τον αναγνώρισα. Όλα είχαν αλλάξει επάνω του εκτός από το χαμόγελό του. Αυτό ήταν ίδιο. Αυτό με έκανε να καταλάβω ποιος είναι. Πολλά πράγματα λένε ψέματα, μπορούν να πουν ψέματα, πάνω σε έναν άνθρωπο. Οι λέξεις, οι εκφράσεις, ακόμα και η στάση του σώματος, όλα μπορούν να πουν ψέματα. Όμως το χαμόγελο δεν μπορεί να πει ψέματα. Είναι, σχεδόν, όπως το βλέμμα. Το βλέμμα είναι πάνω πάνω στην λίστα. Τα μάτια δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια. Τον κοίταξα στα μάτια, χαμογέλασα κι εγώ δειλά με την σειρά μου και τον πλησίασα. Αναρωτιόμουν τι έκανε μέσα σε ένα τέτοιο κατάστημα. Δεν του ταίριαζε καθόλου. Ανάμεσα σε σαπούνια, καλλυντικά και αρώματα στεκόταν σχεδόν απεγνωσμένος και απόλυτα απογοητευμένος... Από την άλλη κι εγώ βρισκόμουν μέσα στο ίδιο κατάστημα και ήταν εξίσσου περίεργο. Απλά έτυχε. Ίσως και για εκείνον να ίσχυε το ίδιο. Απλά να έτυχε. Αρχίσαμε να μιλάμε για τα παλιά. Περιέργως θυμόμουν πολλά για αυτόν, τόσο πολλά, που μέχρι κι εγώ εντυπωσιάστηκα με την μνήμη μου! Αλλά με το που τον είδα μου ήρθαν όλα στο μυαλό... Η αγάπη του για την μουσική, οι σπουδές του στο εξωτερικό, η κοινή κατάγωγή μας, η σχέση του με την τότε καλύτερη μου φίλη, ο χωρισμός τους... Πολλά χρόνια μετά είχα ακούσει ότι ήταν και πάλι μαζί. Τόσο απλό και τόσο συγκινητικό. Μερικοί άνθρωποι απλά δεν μπορούν να είναι χωριστά. Αλλά δεν είχα ιδέα για το τι συνέβαινε τώρα. Ένιωθα σαν να έχει όρεξη για συζήτηση, σαν να είναι παραμελημένος από φίλους και γνωστούς, σαν να διψάει για λίγη επικοινωνία... και συνέχισα να ρωτάω και να μιλάω σαν χείμαρρος γιατί κι εγώ από την μεριά μου τρελαίνομαι για λίγη ανθρώπινη συζήτηση... Κατά την διάρκεια της συζητήσης μας τον παρατηρούσα και προσπαθούσα να καταλάβω... Δεν μου φαινόταν καλά. Ήταν στενοχωρημένος. Και δεν έφταιγε μόνο το κατάστημα για αυτό. Το βλέμμα του χανόταν και ξαναεπέστρεφε σε εμένα. Εγώ προσπαθούσα να συγκρατήσω το δικό μου σε ένα σημείο και να παραμείνω πιστή στην πορεία της συζήτησης. Τότε ήρθε εκείνη. Προσπαθούσε να είναι άνετη και να κρύψει τα όσα ένιωθε για εμένα με ένα χαμόγελο. Ψεύτικο χαμόγελο. Ένα από εκείνα τα χαμόγελα που προσπαθούν να πείσουν πως λένε την αλήθεια αλλά δεν τα καταφέρνουν... Εκείνος με κοίταξε απολογητικά γιατί όλη αυτήν την ώρα δεν μου έδωσε καμία προειδοποίηση για το ότι είναι και εκείνη εκεί. Εγώ απλά αναστέναξα. Ήταν μια αμήχανη στιγμή. Προσπεράσαμε λέξεις και φράσεις και βιαστήκαμε να διαλύσουμε την τυχαία συνάντηση. Ήταν ακόμα μαζί. Και κανένας τους δεν μου φαίνοταν καλά. Αλλά ποια είμαι εγώ, να κρίνω τους ανθρώπους ή τις σχέσεις τους; Έφυγα με μια απογοήτευση. Πού είχε πάει το δικό του κέφι, η δική του όρεξη; Πού είχε πάει η δική της ομορφιά, η δική της ενέργεια; Γιατί ξαφνικά τίποτα δεν μου φαινόταν σωστό; Τι τους κρατούσε στο να συνεχίζουν να είναι μαζί; Αυτοί που κάποτε μου φαίνονταν οι πιο γοητευτικοί άνθρωποι στον κόσμο τώρα στεκόντουσαν μπροστά μου αδιάφοροι και συνηθισμένοι.

Αλλά μήπως κι εγώ έτσι δεν κατέληξα;

Αδιάφορη και συνηθισμένη;

Έφυγα αδιάφορα και συνηθισμένα. Βγήκα από το μαγαζί αδιάφορα και συνηθισμένα. Στάθηκα αδιάφορα και συνηθισμένα. Και πήρα μια βαθιά ανάσα... Καθόλου αδιάφορη και καθόλου συνηθισμένη...

Τίποτα δεν το ένιωθα αδιάφορο μέσα μου, τίποτα δεν ήταν πραγματικά συνηθισμένο...

Άφησα το ασυνήθιστο να με γεμίσει... Άφησα το ενδιαφέρον μου να με πλουτίσει...

Και πήγα στο μόνο μέρος που ήθελα να πάω...

Βούτηξα στον έαυτό μου και ήξερα πως αυτή η βουτιά θα με οδηγήσει σε ασυνήθιστους και ενδιαφέροντες δρόμους...

Περπάτησα κυριολεκτικά και μεταφορικά...

Ανάμεσα σε «αδιάφορους» και «συνηθισμένους» ανθρώπους...

Κανένας τους δεν ήταν πραγματικά αδιάφορος...

Κανένας τους δεν ήταν πραγματικά συνηθισμένος...

Το αδιάφορο και το συνηθισμένο τους το φόρεσαν... Όπως το φόρεσαν και σε εμένα...

Θα την αφήσω αυτήν την φορεσιά... Θα την κλειδώσω σε μία ντουλάπα... Έχω ένα άλλο ντύσιμο που πρέπει να βρω… Το δικό μου.

Αυτό που σου φορούν δεν σε αφορά. Αυτό που σε αφορά είναι η δική σου φορεσιά.

Αφόρετες και Φορεμένες Φορεσιές... Τι σημασία έχουν; Το σώμα σου είναι ένα. Και όλα υπάρχουν για να καλύψουν αυτά που δεν κρύβονται. Όσα ρούχα κι αν φορέσεις... δεν θα μπορέσεις να κρύψεις την αλήθεια σου.

Και η αλήθεια δεν βρίσκεται στο ντύσιμο αλλά στο δέρμα και σε αυτό που υπάρχει κάτω από αυτό...