Οι επίλεκτοι

Κανείς δεν με ακούει.
Κανείς δεν με ακούει πραγματικά.
Άλλοι λένε πως με ακούν.
Άλλοι κάνουν πως με ακούν.
Αλλά δεν με ακούν.
Ακούν αυτά που θέλουν να ακούσουν
Και δεν ακούν αυτά που δεν θέλουν να ακούσουν.
Επιλεκτική ακοή.
Έτσι λέγεται.
Πάει παρέα με την επιλεκτική όραση
Και με όλες τις υπόλοιπες επιλεκτικές αισθήσεις.
Πάει, επίσης, παρέα με την επιλεκτική μνήμη.
Όλα αυτά τα υπέροχα επιλεκτικά χαρακτηριστικά από τα οποία πάσχει η εποχή μας και τα οποία ανήκουν σε όλους τους ανθρώπους, σε όλους εκτός από τους επίλεκτους.

Οι επίλεκτοι έχουν ένα βασικό χαρακτηριστικό: Δεν έχουν επιλεκτικά χαρακτηριστικά. Τα ακούν και τα βλέπουν όλα. Τα αγγίζουν όλα. Τους αγγίζουν όλα. Τα θυμούνται όλα. Ακόμα και την πιο μικρή, μικρούτσικη, λεπτομέρεια. Δεν αφήνουν τίποτα να πάει χαμένο. Κάθε τι έχει την σημασία του κι αυτοί το γνωρίζουν.

Το να είσαι επίλεκτος εμπεριέχει το να μην επιτρέπεις να σου ξεφεύγει τίποτα. Κι αυτό έχει το κόστος του...

Κάθε άνθρωπος είναι επίλεκτος. Άλλο αν η επιλεκτική μνήμη του έχει φροντίσει να μην το θυμάται. Άλλο αν οι επιλεκτικές αισθήσεις του έχουν φροντίσει να μην το αισθάνεται.

Κανείς δεν με ακούει γιατί όλοι γύρω μου έχουν επιλέξει να είναι επιλεκτικοί και όχι επίλεκτοι.

Δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν το κόστος...