Μόνο εκεί...

Τα πιο ωραία ταξίδια είναι αυτά που έκανα χωρίς να χρειαστεί να ταξιδέψω. Τα πιο ωραία μέρη, τα πιο ωραία συναισθήματα, τα συνάντησα στις νότες κάποιας μελωδίας, τις πιο ωραίες εικόνες, τις πιο ωραίες σκέψεις, τις συνάντησα στις λέξεις κάποιου τραγουδιού. Ταξίδεψα σε τόπους μακρινούς, χωρίς να χρειαστεί να περπατήσω μα κι όμως περπατώντας, με μόνη αποσκευή μου τον ίδιο τον έαυτό μου, με αόρατους συνοδοιπόρους τις νότες και τις λέξεις. Τους μόνους φίλους που όχι μόνο δεν με πρόδοσαν ποτέ αλλά που ήταν πάντα εκεί για εμένα... Με στήριξαν αμέτρητες φορές και άλλες τόσες με έριξαν ξανά και ξανά σε μια ακινησία χτυπώντας με αλύπητα. Εκεί συνάντησα μόνο την αλήθεια. Στις μουσικές και στα τραγούδια που δεν φοβήθηκαν να μου την πουν. Εκεί συνάντησα μόνο την αγάπη. Στις μελωδίες που δεν φοβήθηκαν να μου την προσφέρουν. Την ειλικρίνεια που ψάχνω... μόνο εκεί, μόνο εκεί την συνάντησα, σε ανθρώπινα δημιουργήματα... μα όχι στους ανθρώπους. Στα έργα που ξεπέρασαν τους ίδιους τους δημιουργούς τους... Στο μεγαλείο της ζωής που γεννήθηκε από άνθρωπο αλλά κι όμως δεν έχει ανθρώπινη μορφή... Μόνο εκεί... Μόνο εκεί... Έζησα όσα ήθελα να ζήσω... Μόνο εκεί... Μόνο εκεί... έφτασα να είμαι αυτό που είμαι κι όχι αυτό που νόμιζα πως θα ήθελα να γίνω... Μόνο εκεί... Χάθηκε η μικροπρέπεια αυτού του κόσμου... και ο κόσμος απέκτησε την μορφή που του αξίζει... Στα μουσικά μονοπάτια που ενώνονται οι εύθραυστες ψυχές, ανάμεσά τους και η δική μου... Στα μουσικά σκαλοπάτια που ανεβαίνουν τόσο ψηλά και δεν μπορείς να δεις πού τελειώνουν... γιατί δεν έχουν τέλος... Στις μελωδικές σκάλες που νόμιζα πως ξέρω τα όριά τους και στην πορεία, ανεβαίνοντάς τες, με έκαναν να χάσω τα δικά μου. Μόνο εκεί... Με συνάντησα... Χωρίς τέλος και χωρίς αρχή.... Χωρίς όρια και μορφή… Μόνο εκεί... Σε συνάντησα... Μόνο εκεί...