365 Ημέρες. 55.

 

365 Ημέρες

55

 

Αγαπημένε Φίλε, σήμερα θα μοιραστώ μαζί σου κάτι που έγραψα σήμερα για να δώσω αύριο στους Ανθρώπους της Ομάδας!

-

 

15.05.2023 Δευτέρα

 

Speculoos

 

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια παράξενη εποχή, σε ένα περίεργο μέρος, όπου οι Άνθρωποι ήταν υποχρεωμένοι να μένουν συνέχεια κλεισμένοι στα σπίτια τους και να βγαίνουν μόνο ή για να ψωνίσουν ή για σωματική άσκηση ή για να πάνε ή για να γυρίσουν από τη δουλειά τους και όλα τα παραπάνω μόνο με υπογραφή χαρτιού, μία κοπέλα ανακάλυψε, ένα τυχαίο πρωινό, έναν καφέ... Ναι, ναι!!! Καλά διαβάσατε: Έναν καφέ!!! Έναν καφέ που είχε υπέροχη γεύση, τόσο υπέροχη γεύση που έμοιαζε σαν να έχει μαγικές ιδιότητες... Για παράδειγμα, σε έκανε να είσαι πολύ δυνατός και να αντέχεις στις δύσκολες συνθήκες!:Ή σε έκανε να είσαι πολύ ψύχραιμος και να αντιμετωπίζεις οτιδήποτε μπορούσε να συμβεί! Ή να είσαι πολύ προσαρμοστικός σε σχέση με τις καθημερινές απότομες αλλαγές! Γιατί κάθε μέρα συνέβαινε και κάτι διαφορετικό σε αυτό το μέρος... καινούριες ανακοινώσεις που ζητούσαν καινούριες συμπεριφορές από τους Ανθρώπους. Αυτός ο καφές ήταν σαν να έχει φτιαχτεί για να βοηθήσει τους Ανθρώπους να ανταπεξέλθουν... Η κοπέλα καταχάρηκε που τον ανακάλυψε! Είχε την πιο νόστιμη γεύση! Και ενώ μέχρι τότε δεν έπινε τόσο σύχνα καφέ... αυτός ο καφές, τώρα, την ηρεμούσε, την χαλάρωνε, την ταξίδευε, σχεδόν την μάγευε... Αποφάσισε να δει, λοιπόν, από τι είναι φτιαγμένος... τι έχει μέσα... τι είναι αυτή η τόσο ιδιαίτερη γεύση του... Κοίταξε το κουτί του, δεν το είχε κοιτάξει μέχρι τότε, το είχε πάρει εντελώς τυχαία, και το μόνο που έγραφε, με μεγάλα, κεφαλαία γράμματα, ήταν:

 

«Μπισκότα Speculoos»

 

«Σπέ-κιου-λους», Διάβασε, χωρίς να είναι σίγουρη καν για το πώς προφέρονται!

«Σπέ-κου-λους», ξαναδιάβασε, χωρίς να μπορεί να ξέρει αν έτσι λέγονται!

 

Αν και της άρεσαν πολύ και τα κουλουράκια και τα μπισκότα... και τρελαινόταν για τέτοιου τύπου γλυκίσματα... και ήξερε όλα τα ονόματα των κέικ και όλα τα είδη της σοκολάτας και όλες τις εκδοχές του παγωτού... ήταν η πρώτη φορά που άκουγε για αυτά τα συγκεκριμένα μπισκότα! Περίεργο. Τα αγαπημένα της γλυκά ήταν αυτά του φούρνου... Κουλουράκια κανέλας, λαδιού, σταφίδας, με σουσάμι... αλλά και πιο κλασικά... βουτύρου, πορτοκαλιού, σμυρνέικα... αλλά και πιο ιδιαίτερα... βρώμης με περγαμόντο ή με φράουλα ή με κεράσι ή με βερίκοκο... Cookies με μαύρη ή λευκή ή γάλακτος σοκολάτα ή ακόμα και με λικέρ! Μάφιν με βατόμουρα μπλε ή κόκκινα... Μηλόπιτες... Λεμονόπιτες... Πάστα φλώρες... Ναι, ναι! Είναι γεγονός! Ό,τι είχε ζύμη το γνώριζε καλά...

 

«Speculoos» ξαναδιάβασε με ορθάνοιχτα μάτια από την έκπληξη... Μέχρι και το όνομά τους της ακουγόταν τόσο μαγικό!!!

 

Αυτός ο καφές, όμως, της είπαν πως βγήκε σε περιορισμένη ποσότητα... Θα υπήρχε μόνο για τις γιορτές. Μετά θα σταματούσε να κυκλοφορεί. Ο κόσμος είχε ξετρελαθεί κι είχαν αγοραστεί σχεδόν όλα τα πακέτα! Έτσι γύρισε όλα τα μαγαζιά για να βρει τα τελευταία πακέτα και να μπορέσει να απολαύσει τον καφέ της μερικές ακόμα μέρες, μερικούς ακόμα μήνες... Έβαλε όσα πακέτα, με δυσκολία, κατάφερε να βρει σε ένα συρτάρι... και κάθε μέρα έφτιαχνε τον αγαπημένο της καφέ! Ω! Μα τι ωραία η στιγμή του καφέ, ή του όποιου ροφήματος πίνει κανείς, γιατί, όπως σας είπα, η ηρωίδα μας δεν έπινε συχνά καφέ, για χρόνια έπινε τσάι, μόνο τσάι, ένα περίεργο τσάι, με μπαχαρικά και γάλα... κι εκείνο με μαγική γεύση και με μαγικές ιδιότητες που... καταργήθηκε. Ω! Πόσο είχε στενοχωρηθεί τότε! Και από όταν καταργήθηκε... ήταν σε αναζήτηση ροφήματος... Τι ρόφημα θα πίνει το πρωί ή το μεσημέρι ή το απόγευμα... Τώρα, λοιπόν, ήταν χαρούμενη... μέσα σε ένα γενικότερο θλιβερό κλίμα, μέσα σε μία συνολικότερη αγχωτική ατμόσφαιρα, όπου οι Άνθρωποι φαινόντουσαν πιεσμένοι, στενοχωρημένοι, χαμένοι, και δικαιολογημένα γιατί οι συνθήκες τους ήταν σαν να βγήκαν από ταινία και όχι σαν να είναι πραγματικές, μέσα σε αυτήν την κατάσταση ανακάλυψε αυτόν τον καφέ που ήταν η δύναμή της. Σαν το σπανάκι του Ποπάυ!

 

Οι γιορτές πέρασαν.

Ο καφές τελείωσε από παντού.

Ο καφές τελείωσε ακόμα και από το συρτάρι της.

Οι καταστάσεις συνέχιζαν να είναι δύσκολες.

Οι συνθήκες συνέχισαν να είναι πιεστικές.

Και η δύναμή της έμοιαζε να υποχωρεί.

 

Σαν το φτερό του Ντάμπο, όμως, σύντομα κατάλαβε πως η δύναμή της δεν ήταν στον καφέ, όσο κι αν της άρεσε ο καφές, δεν ήταν μέσα σε μία κούπα, όσο κι αν της άρεσαν οι κούπες (η αγάπη της για τις κούπες ανήκει σε μία άλλη ιστορία...), δεν ήταν σε κάτι έξω από αυτήν. Ήταν μέσα σε αυτήν. Γιατί, ναι, υπάρχουν τα σπανάκια του Ποπάυ στη ζωή μας αλλά υπάρχουν και τα φτερά του Ντάμπο. Και τα δύο πολύτιμα. Και τα δύο μας βοηθάνε να περπατάμε και να πετάμε. Και τα δύο μας βοηθάνε να συνειδητοποιήσουμε το ποιοι είμαστε και ποια είναι η δύναμή μας.

 

Σιγά σιγά, η παράξενη εποχή άρχισε να είναι λίγο λιγότερο παράξενη και το περίεργο μέρος άρχισε να είναι λίγο λιγότερο περίεργο... Τώρα μπορούσες πια να κυκλοφορήσεις όποτε θέλεις και για όποιο λόγο θέλεις και μάλιστα χωρίς υπογραφές και χαρτιά! Ναι, ναι, ναι! Τώρα πια οι Άνθρωποι δεν έμεναν κλεισμένοι συνέχεια στα σπίτια τους. Στην δουλειά τους, βέβαια, συνέχισαν να πηγαίνουν και να γυρίζουν και πολλοί να μην είναι ικανοποιημένοι ή ακόμα και να είναι δυστυχισμένοι μέσα σε αυτήν (και αυτό ανήκει σε μία άλλη ιστορία που, ίσως, τη διηγηθούμε κάποια άλλη φορά...).

Η κοπέλα της ιστορίας μας βρήκε έναν άλλον καφέ... απλό... που της άρεσε πάρα (πάρα!) πολύ (πολύ!) και που της έμαθε ένα άλλο σημαντικό μάθημα... Την ομορφιά της απλότητας!!! Την απλότητα της ομορφιάς!!! (Α! Και για αυτό υπάρχει άλλη ιστορία... Μα πόσες ιστορίες να προλάβουν να χωρέσουν μέσα σε μία;!).
Της άρεσε τόσο που πια δεν έβαζε ζάχαρη στον καφέ! Εκείνη! Να πίνει καφέ χωρίς ζἀχαρη;! Το ξέρω πως δεν την γνωρίζετε αλλά αν την γνωρίζατε δεν θα το πιστεύατε πως πίνει πια τον καφέ της σκέτο... χωρίς ζάχαρη!!!

 

Και, ξαφνικά, πάνω που ο μυρωδάτος, μπισκοτένιος, μαγικός καφές είχε γίνει πια, για τα καλά, παρελθόν, χωρίς να σημαίνει, φυσικά, πως είχε ξεχαστεί παντοτινά, συνάντησε μπροστά της τυχαία... συνάντησε...

Α! Περιμένετε... Περιμένετε... Περιμένετε!!! Θα αρχίσω από την αρχή... Θα πω τη συνέχεια αρχίζοντας
από την αρχή!

 

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια όχι και τόσο παράξενη εποχή, σε ένα όχι και τόσο περίεργο μέρος, όπου οι Άνθρωποι δεν ήταν υποχρεωμένοι να μένουν συνέχεια κλεισμένοι στα σπίτια τους και να βγαίνουν μόνο ή για να ψωνίσουν ή για σωματική άσκηση ή για να πάνε ή να γυρίσουν από τη δουλειά τους και όλα τα παραπάνω μόνο με υπογραφή χαρτιού, μία κοπέλα ανακάλυψε, ένα τυχαίο πρωινό, ένα πακέτο μπισκότα... Ναι, ναι!!! Καλά διαβάσατε: Ένα πακέτο μπισκότα!!! Δεν είχε ξαναδεί ποτέ στη ζωή της τέτοια μπισκότα!!! Σαν να την καλούσαν!

 

Κοίταξε το κουτί κι έγραφε, με μεγάλα, κεφαλαία γράμματα:

 

«Μπισκότα Speculoos»

 

Δεν το πίστευε! Μετά από τόσο καιρό θα μάθαινε, επιτέλους, τι είναι αυτά τα μπισκότα!!!

 

Τα πήρε, αμέσως, και τα δοκίμασε, αμέσως, και είχαν υπέροχη γεύση, τόσο υπέροχη γεύση που έμοιαζαν σαν να έχουν κι εκείνα μαγικές ιδιότητες!!! Για παράδειγμα, σε έκαναν να είσαι πολύ δυνατός ή πολύ ψύχραιμος ή πολύ προσαρμοστικός... ή πολύ ό,τι θέλεις εσύ, ό,τι έχεις ανάγκη, ό,τι χρειάζεσαι! Αυτά τα μπισκότα ήταν σαν να έχουν φτιαχτεί για να βοηθήσουν τους Ανθρώπους να ανταπεξέλθουν... Η κοπέλα καταχάρηκε που τα ανακάλυψε! Είχαν την πιο νόστιμη γεύση! Την ηρεμούσαν, την χαλάρωναν, την ταξίδευαν, σχεδόν την μάγευαν... Αποφάσισε να δει, λοιπόν, από τι είναι φτιαγμένα... τι έχουν μέσα... τι είναι αυτή η τόσο ιδιαίτερη γεύση τους... Και ανακάλυψε πως μέσα τους... έχουν... έχουν... έχουν...

 

Α! Αυτό δεν θα σας το πω... Γιατί; Γιατί θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας...

Η ηρωίδα της ιστορίας με συνάντησε. Μου ζήτησε να σας δώσω κάτι...

Δεν έκανε αυτό που έκανε με τον καφέ... Δεν μάζεψε πολλά μπισκότα σε ένα συρτάρι. Το αντίθετο...
Τα σκόρπισε τα μπισκότα... Τα σκόρπισε σε όσους Αγαπάει... Έτσι ώστε αν καταργηθούν... να τα έχουν δοκιμάσει και οι γύρω της... να τα έχετε δοκιμάσει κι εσείς... να τα έχουμε δοκιμάσει όλοι!!!

 

Αυτά είναι τα δικά σας μπισκότα!!!

 

Μου είπε να σας τα δώσω με μία ευχή:

 

Να έχετε μία Speculoos ζωή!!!

 

Ναι, ναι, αυτό μου είπε!!! (Τι να σημαίνει άραγε αυτό;!)

 

«Σπέ-κιου-λους»; «Σπέ-κου-λους»;

Όπως κι αν προφέρονται, όπως κι αν λέγονται!!!

 

Σημαίνει, νομίζω πως σημαίνει, εντυπωσιακή ζωή, με ιδιαίτερη γεύση! Σημαίνει θεαματική ζωή! Γεμάτη!

 

Στο δικό της λεξικό... αντί για «Spectacular»... λέει «Speculoos»!

 

Σημαίνει να έχετε μια ζωή παράσταση! Με εσάς στην σκηνή!

 

Σημαίνει... ό,τι θέλετε εσείς να σημαίνει...

 

Αυτή τη στιγμή που είμαστε εδώ η ηρωίδα μας απολαμβάνει κάπου τα μπισκότα της... με τσάι, με καφέ, με παγωτό; Ποιος να ξέρει... Το σίγουρο είναι πως ζει την κανελωτή στιγμή της! Ωχ! Μου ξέφυγε ένα από τα συστατικά! Αυτό δεν έπρεπε να το πω! Αλλά δεν πειράζει! Αυτά είναι τα μαγικά μπισκότα σας...
Καλή απόλαυση!

Με Αγάπη. Μαριλού. (15.05.2023 Δευτέρα).

 

-

 

Αυτό είναι το αυριανό χαρτί που θα μοιραστεί! Και θα δώσω και ένα πακέτο με τέτοια μαγικά μπισκότα στον καθέναν! Έτσι θα έχουμε ιστορία με γεύση και γεύση με ιστορία...

 

Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κι εσένα, Φίλε μου, αυτά τα μπισκότα να τα δοκιμάσεις...

 

Καλή εβδομάδα, για κάθε εβδομάδα...

 

Με Αγάπη σε όλες τις γεύσεις...

 

Η κανελωτή Μαριλού