365 Ημέρες. 02.

 

365 Ημέρες

 

02.

 

Πέμπτη 23.03.2023

 

Φίλε μου,

 

Πότε θα πηγαίνω προς τα πίσω και πότε θα πηγαίνω προς τα μπροστά... μέσα στον χρόνο...

Πότε θα μοιράζομαι πράγματα σε σχέση με το παρελθόν και πότε θα μοιράζομαι πράγματα σε σχέση με το μέλλον...

Πότε απλά θα μένω στο παρόν.

 

Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σου κάτι από το κοντινό παρελθόν, το έγραψα πριν δύο μέρες, προχθές.

 

 

Μία έχει αποστολή η βαθιά φιλοσοφία,

να ανακουφίσει, όσο μπορεί, τη δική μας δυστυχία...

Ποια είναι η ρίζα; Ποια είναι η πηγή;

Που άγχος-στενοχώριες μας δημιουργεί;

Ο φόβος του θανάτου φέρνει μίσος για ζωή;

Ο φόβος του θανάτου διακόπτει τη ροή.

Ο φόβος του θανάτου φτάνει στην αποφυγή;

Ο φόβος του θανάτου σε σκοτάδι οδηγεί.

Πλάθουμε εκδοχές αθανασίας.

Πλέκουμε στιγμές ουσίας.

Μα όποια κι αν είναι η δραστηριότητά μας,

θα έρθει στην επιφάνεια και η θνητότητά μας...

να μας θυμίσει το παροδικό,

να μας θυμίσει πως φεύγει το «εδώ».

 

Και πώς να φτάσουμε στην αταραξία;

Πώς να αγγίξουμε την όποια ευτυχία;

Πώς να ξεπεράσουμε το φόβο του θανάτου;

Με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του;

 

Να αποθηκεύουμε και να ανακαλούμε...

όποια ευτυχία ζήσουμε, όποια ευτυχία ζούμε!

 

Ναι, είμαστε Άνθρωποι.

Ναι, είμαστε θνητοί.

Ναι, είμαστε Άνθρωποι.

Δεν είμαστε θεοί.

 

Μα, όμως, το ζητούμενο δεν ήταν, δεν είναι θεϊκό.

Το νόημα της ζωής κάθε Ανθρώπου είναι μοναδικό.

 

Δεν βρίσκεσαι στον θάνατο.

Μα είσαι στη ζωή.

Κι ακόμα και η ψυχή σου,

είναι κι αυτή θνητή.

 

Μα πριν βρεθείς στο «τίποτα» στο «κάτι» θα βρεθείς.

Κι αυτά που είναι ανείπωτα... εσύ να μας τα πεις.

Και όσα είναι σκοτεινά... να μην τα φοβηθείς.

Πριν να βουτήξεις στο κενό... κολύμπησε όσο ζεις...

 

 

Αυτό ήταν το σημερινό μοίρασμά μου... Το έγραψα πρόχειρα στο τετράδιό μου... με κάτι μουτζούρες-γράμματα που είναι αδύνατον να τα αναγνωρίσει κανείς. Διαβάζω ένα βιβλίο σε σχέση με το φόβο του θανάτου σε ένα στάδιο της ζωής που δεν είχα διάθεση να διαβάσω ούτε για το φόβο ούτε για το θάνατο ούτε για το φόβο του θανάτου... Για το θάνατο του φόβου, ποιος ξέρει;, μπορεί και να είχα διάθεση να διαβάσω! Όμως, αυτό το βιβλίο, ήρθε στα χέρια μου, το έκανα να έρθει στα χέρια μου, θα εξήγησω άλλη στιγμή το λόγο, και χαίρομαι που ήρθε γιατί, δεν το περίμενα, αλλά, πραγματικά, έχει πολύ ενδιαφέρον. Και λειτουργεί και ωραία, συνδυαστικά και συμπληρωματικά, με ένα άλλο βιβλίο που διαβάζω, ταυτόχρονα. Θα σου γράψω άλλη φορά σε σχέση με αυτά τα δύο βιβλία... Για την ώρα, μοιράζομαι γραψίματα και μετά θα μοιραστώ και διαβάσματα...

 

Αυτά, Φίλε μου!!!

 

Εύχομαι να είσαι καλά. Μόνο αυτό. Απλά αυτό. Να είσαι, ουσιαστικά και ολοκληρωτικά, καλά.

 

Με, χωρίς φόβο, Αγάπη

 

Μαριλού.



-

(Οι καλλιτέχνες στηρίζονται μόνο μέσα από τον ίδιο τον κόσμο, μέσα από τους Ανθρώπους, μέσα από Εσένα... Αν θέλεις μπορείς να με βοηθήσεις, για να καταφέρω να φτιάξω κάποτε τον δικό μου καλλιτεχνικό χώρο, εδώ:

Paypal: authentikotita@gmail.com

Εθνική Τράπεζα: IBAN: GR9301101100000011093333471 M K VALEONTI 

Ευχαριστώ, Φίλε μου!!!)