Το καλαθοκατάστημα

 

Το καλαθοκατάστημα

 

Υπήρχε κάποτε στην Πατησίων ένα καλαθοκατάστημα... ένα κατάστημα που είχε μόνο καλάθια...

 

Μικρά καλάθια, μεγάλα καλάθια, στρογγυλά καλάθια, οβάλ καλάθια, καλάθια άδεια, καλάθια γεμάτα... Σε μπεζ ή σε καφέ χρώμα... πιο ανοιχτά ή πιο σκούρα... Διαφορετικά μεγέθη! Διαφορετικά σχήματα! Διαφορετικά χρώματα! Καλάθια για να είναι στο πάτωμα ή καλάθια για να κρέμονται από το ταβάνι. Καλάθια για τις άκρες ή καλάθια για το κέντρο ενός χώρου. Καλάθια για τα δωμάτια ή καλάθια για τα μπαλκόνια. Καλάθια για τα τραπέζια ή καλάθια για τα χέρια. Καλάθια, καλάθια, καλάθια...

 

Αυτό το καλαθοκατάστημα το ανακάλυψα τυχαία όταν ήμουν μικρή και για κάποιο περίεργο λόγο τρελάθηκα από τη χαρά μου! Με τα λίγα χρήματά μου άρχισα να αγοράζω σε όλους καλάθια! Καλάθι για τον μπαμπά. Καλάθι για την μαμά. Καλάθι για τον μεγαλύτερο αδερφό. Καλάθι για τον μικρότερο αδερφό. Καλάθι για την μεγαλύτερη αδερφή. Καλάθι για την μικρότερη αδερφή. Καλάθι για τον φίλο, την φίλη, για την παρέα, για τον γνωστό, για την γνωστή, για τον άγνωστο, για την άγνωστη, για τους μεγάλους, για τους μικρούς, για όλους, καλάθια! Και διάλεγα κάθε φορά με προσοχή το κάθε καλάθι. Ποιος είναι ο Άνθρωπος και ποιο θα είναι το καλάθι του!!!

 

Το καλαθοκατάστημα το είχε ένας κυριούλης ο οποίος, πού και πού, μου μιλούσε για το κάθε καλάθι! Αλλά, τις περισσότερες φορές, με άφηνε μόνη μου να τα κοιτάζω και να τα διαλέγω και μέναμε στη σιωπή εγώ χαζεύοντας κι εκείνος κάνοντας τις διάφορες δουλειές του ανάμεσα στα καλάθια! Γιατί τα καλάθια θέλουν φροντίδα, προσοχή και αγάπη!!! Ήμουν, λοιπόν, εκεί, πότε έξω από το μαγαζί του, πότε μέσα στο μαγαζί του, πάντοτε παρατηρώντας τα καλάθια... Και... όπως είπα... ανάλογα με την προσωπικότητα του Ανθρώπου έπρεπε να είναι και η προσωπικότητα του καλαθιού...

 

Ποιος ξέρει γιατί τρελάθηκα τότε με τα καλάθια! Μου είχαν φανεί τόσο πρωτότυπο δώρο! Πολλές φορές, δεν είχα χρήματα για να γεμίσω με κάτι το καλάθι και έτσι τα έκανα δώρο άδεια! Άλλες φορές, όταν είχα κάποια χρήματα τα γέμιζα με διάφορες εκπλήξεις!

 

Κάθε καλάθι διαφορετικό! Κάθε Άνθρωπος διαφορετικός!

 

Ένα καλάθι μπορείς να το γεμίσεις με φρούτα ή με γλυκά!

Ένα καλάθι μπορείς να το γεμίσεις με λουλούδια ή με αρώματα!

Ένα καλάθι μπορείς να το γεμίσεις με μηνύματα, με κάρτες, με γράμματα, με αρκουδάκια, με μολύβια, με παιχνίδια, με το οτιδήποτε!

 

Υπήρχε κάποτε στην Πατησίων ένα καλαθοκατάστημα... αναρωτιέμαι... είχε μόνο καλάθια;

 

Ή εμένα μου έκαναν εντύπωση και το παιδικό μυαλό μου έμεινε μόνο σε αυτά; Στα καλάθια...

 

Τώρα πια δεν υπάρχει...

Ούτε το κατάστημα...

Ούτε τα καλάθια...

Και, φαντάζομαι, μπορεί, το πιθανότερο, να μην υπάρχει πια...

Ούτε ο κυριούλης...

 

Μα αυτό που έχει μείνει...

είναι... το συναίσθημά μου.

 

Ο ενθουσιασμός της ανακάλυψης.

Η χαρά των δώρων!

Τα καλάθια της Αγάπης.

 

Με θυμάμαι μικρή να τρέχω, κυριολεκτικά όχι μεταφορικά, να τρέχω με όλη μου τη δύναμη όλη την Πατησίων, με ένα άδειο καλάθι στο χέρι προσπαθώντας απεγνωσμένα να το γεμίσω με Αγάπη και ζωή...

 

Δεν είχε σημασία αν άκουγα για πολλά ή για λίγα ή ακόμα και για καθόλου κεράσια.

Δεν είχε σημασία αν έχασα ή αν δεν έχασα ή αν δεν υπήρχαν καν αυγά.

Πάντα θα κράταγα ένα καλάθι για κάποιον.

 

Κι ήμουν ντυμένη συχνά με κόκκινα ρούχα. Και το κόκκινο σκουφάκι μου, το ίδιο κόκκινο σκουφάκι που φόραγα τότε, το έχω μέχρι και σήμερα! Κι όλοι μου λένε πόσο όμορφο σκουφάκι είναι, λίγοι γνωρίζουν πως το έχω σχεδόν από πάντα.

 

Ίσως η πόλη να ήταν το δάσος μου και οι φόβοι να ήταν ο λύκος μου.

Μα δεν υπήρχε κανένας κυνηγός για να με σώσει.

 

Κι έκανα τα καλάθια-κυνηγούς.

 

Ξόρκισαν φόβους, έφτιαξαν δρόμους, έχτισαν γέφυρες, έφεραν ομορφιά, έδωσαν χαρά, σκόρπισαν Αγάπη.

 

Ακόμα περπατάω την Πατησίων.

 

Όποιος με γνωρίζει, το γνωρίζει.

 

Ακόμα τρέχω στην Πατησίων!

 

Μα δεν κρατάω κανένα καλάθι πια.

 

Και δεν είναι γιατί δεν φοβάμαι.

 

Και δεν είναι γιατί δεν έχω φόβους να ξορκίσω.

 

Και δεν είναι γιατί δεν Αγαπώ.

 

Και δεν είναι γιατί δεν έχω συναισθήματα να σκορπίσω.

 

Απλά...

 

έκανα καλάθι την καρδιά μου.

 

Αδειάζει. Γεμίζει. Προσφέρει. Δίνει. Δέχεται.

 

Αγαπάει και Αγαπιέται.

 

Αυτό το καλάθι, που, περιέργως, δεν αγόρασα ποτέ για εμένα, το δημιούργησα μέσα μου.

 

Αυτό είναι το καλάθι μου.

 

Η καρδιά μου.