Λιγότερο από τρεις εβδομάδες έμειναν...
Ανεβαίνω ξανά στην σκηνή... Δεν έχω προλάβει να συνειδητοποιήσω τίποτα... σχεδόν τίποτα...
Τώρα διόρθωνα και έφτιαχνα και εκτύπωνα τα κείμενα...
Τα χαρτιά που κουβαλάω μαζί μου... δεν διαβάζονται πια... από τα σκισίματα... τις μουτζούρες... τις αλλαγές... τις σημειώσεις... Σκέφτηκα πως είναι πιο σοφό και πιο σωστό να έχω μαζί μου καθαρά κείμενα ώστε αν χρειαστεί να γίνουν κι άλλες σημειώσεις πάνω σε αυτά.
Θα έχω, όμως, πάντα μαζί μου και τα ημιδιαλυμένα... με αυτά περάσαμε μαζί την όποια διαδρομή μας... είναι κρίμα να μην τα έχω μαζί μου μέχρι το τέλος...
Εξάλλου, τα νιώθω να μου μοιάζουν πιο πολύ... με τις μουτζούρες τους και τα σκισίματά τους...
-
Τώρα που γράφω... πολλά τα συναισθήματα και οι σκέψεις... και με ένα μισοτελειωμένο μαρκαδοράκι σε ένα μισοτελειωμένο τετράδιο... τι να χωρέσει κανείς;
-
No comments:
Post a Comment