365 Ημέρες
65
24.05.2023 Πέμπτη
Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο σημείο: 65 ημέρες
γραψίματος! Το πιστεύεις, Φίλε μου; 65 συνεχόμενες ημέρες, γράφω... σου γράφω!
Έμειναν μόνο άλλες 300! Για να δούμε, αν θα σου γράψω, τελικά 365 ημέρες... Για
να δούμε!
Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σου ένα Όνειρό
μου!
Το όνειρο που είδα το ταραγμένο βράδυ
μεταξύ της Κυριακής των εκλογών και της Δευτέρας των αποτελεσμάτων.
Ένας σκηνοθέτης (που έχουμε συνεργαστεί
και στην πραγματικότητα), ήθελε να συνεργαστούμε, να παίξω στην καινούργια του
ταινία (ή αλλιώς στην καινούργια του ταλαιπωρία), τον μοναδικό ρόλο του
σεναρίου, τον πρωταγωνιστικό.
Θα ήμουν μόνο εγώ, για τρεις ώρες,
κλεισμένη σε ένα ασανσέρ. Αυτό ήταν το σενάριο.
Ο εγκλεισμός και ο εγκλωβισμός.
Στο όνειρο φάνηκε πως είχα πάρει την απόφασή
μου και πως θα συνεργαζόμουν, πως θα το έκανα, πως θα έπαιζα στην ταινία (η
ιδέα της ταινίας μου άρεσε και με ενθουσίαζε, την θεωρούσα μεγάλη υποκριτική πρόκληση
και ένιωθα πως ήθελα να το κάνω!). Ταυτόχρονα, είχα, όμως, και μία απορία που
επιλέγω να ξανασυνεργαστώ με τον συγκεκριμένο άνθρωπο και κάτι μέσα μου δεν το
ένιωθα «σωστό».
Τελικά... Με είδα μέσα στο ασανσέρ. Μόνη
μου. Κλεισμένη.
Ξεκίνησαν πρόβες; Ξεκίνησαν γυρίσματα; Νομίζω
πως ξεκίνησαν τα γυρίσματα...
Ξύπνησα με το αίσθημα του εγκλωβισμένου,
από το ασανσέρ του ονείρου στο «ασανσέρ»
της ζωής.
Σε αυτά τα καθημερινά «πάνω-κάτω» μας.
Αυτό ήταν, Φίλε μου, το Όνειρό μου!
Είδα κι άλλο ένα Όνειρο, μερικές ημέρες πριν
τις εκλογές, με τους πολιτικούς. Α, αυτό είχε πολύ γέλιο και το συναίσθημά του
ήταν εντελώς αντίθετο με το συναίσθημα που σου περιέγραψα παραπάνω! Είχε
χιούμορ, ήταν σαν κωμωδία-παρωδία... αλλά δεν βρίσκω τώρα το χαρτί που το
σημείωσα... Σε όποιον το διηγήθηκα ακόμα γελάει με αυτό το Όνειρο! Κι εγω
ξύπνησα σχεδόν γελώντας... Γιατί όπως έχουμε ξαναπεί και ξαναγράψει... το
χιούμορ σώζει!!!
Με μη εγκλωβισμένη Αγάπη που, πού και πού,
επιτρέπει στον εαυτό της να βλέπει τον κόσμο χιουμοριστικά...
Μαριλού.
No comments:
Post a Comment