(Οκτώβριος)
09.10.2017 Δευτέρα
Καμιά φορά... αισθάνομαι σαν μια αποτυχημένη άσκηση αντιστοιχίας. Στην μία στήλη είναι οι λέξεις και στην άλλη στήλη είναι οι σκέψεις. Κι εγώ ενώνω τις γραμμές όλες λάθος κι έτσι καμία λέξη δεν αντιστοιχεί στην σωστή σκέψη και καμία σκέψη δεν αντιστοιχεί στην σωστή λέξη.
10.10.2017 Τρίτη
Καμιά φορά αισθάνομαι σαν μια αποτυχημένη άσκηση ακροστιχίδας. Κοιτάω τις ερωτήσεις, σκέφτομαι τις απαντήσεις. Γράφω όλες τις λέξεις, την μία κάτω από την άλλη, μα τα αρχικά τους δεν βγάζουν καμία λέξη, δεν βγάζουν κανένα νόημα. Και έπειτα σκέφτομαι πως οι απαντήσεις είναι λάθος. Και έπειτα σκέφτομαι πως οι ερωτήσεις είναι λάθος. Και έπειτα δεν μπορώ να βρω πού είναι το λάθος. Μα το σίγουρο είναι πως τα αρχικά των λέξεων ή των φράσεων δεν δείχνουν τίποτα που να έχει νόημα. Και έπειτα σκέφτομαι πως το νόημα ίσως είναι άλλο, ίσως είναι αλλού. Δεν ξέρω ποιο και πού, αλλά ίσως δεν είναι αυτό, εδώ. Και έπειτα σβήνω όλες τις λέξεις, τις απαντήσεις και τις ερωτήσεις, και ξαναρχίζω από την αρχή. Σαν μια καινούρια ακροστιχίδα. Ψάχνωντας ένα καινούριο νόημα. Είναι εκείνα τα αρχικά των στιγμών μας που δημιουργούν την λέξη του νοήματος της ζωής. Το μυστικό βρίσκεται στο πώς θα τοποθετήσεις και θα ενώσεις τα κομμάτια σου έτσι ώστε να καταλάβεις και να αισθανθείς την ουσία.
No comments:
Post a Comment