Γεγονός 02

Γεγονός 02: Τις τελευταίες εβδομάδες ανάμεσα στα διάφορα τρεξίματά μου είδα τα μενταγιόν μου να χαλάνε ένα ένα. Ειλικρινά δεν ξέρω τι έπαθαν. Το ένα μετά το άλλο. Έσπασαν τα κρικάκια, χάλασαν τα σκοινάκια. Δεν έχασα κανένα γιατί όλα τα καταλάβαινα την στιγμή ακριβώς που χάλαγαν. Έπεφτε η πεταλούδα, έφευγε η καρδούλα... Το κάθε μενταγιόν μου έχει και μια ιστορία. Κάποιος μου το έδωσε, κάποιος μου το χάρισε, κάτι συνέβηκε, κάτι ειπώθηκε. Κάτι υπάρχει πίσω από τα διάφορα μικρά απλά κοσμηματάκια μου... Κάποια κατάσταση ή κάποιος άνθρωπος... Κάποια σχέση ή κάποιος αγώνας... Κάποιο αίσθημα ή κάποιο συναίσθημα... Μπορεί να είναι ακόμα και κάτι που πήρα εγώ για εμένα... Για να θυμάμαι ή για να μην φοβάμαι... Για να συνεχίζω ή για να μην σταματάω... Διάφοροι λόγοι... που κρέμονται στο λαιμό μου... και κανένας δεν γνωρίζει πόσο κουβαλάω όλη μου την ζωή όλη την ώρα... Αυτήν την ζωή είδα να πέφτει και να χαλάει... μαζί με τις γαλάζιες πεταλούδες και τις ασημένιες καρδούλες που εκτοξεύονταν... Από την άλλη... τίποτα δεν χάθηκε και όλα είναι ακόμα εδώ... διασκορπισμένα και χαλασμένα... στα διάφορα ράφια της βιβλιοθήκης του δωματίου... αλλά ακόμα κι αν χανόντουσαν... οι πεταλούδες και οι καρδούλες... όσο κι αν θα στενοχωριόμουνα... γνωρίζω πως η ζωή μου δεν θα χανόταν μαζί τους... Γιατί τα δικά μας κομμάτια όσο κι αν υπάρχουν μέσα στα αντικείμενα υπάρχουν κι έξω από αυτά... Αυτό φαντάζομαι που θέλω να πω είναι... Δεν ανήκουν οι στιγμές στα αντικείμενα, τα αντικείμενα ανήκουν στις στιγμές...