Σε θυμάμαι! Σε γνωρίζω! Σε αγαπώ!

-Σε θυμάμαι...
-Από πότε;
-Από πάντα.

-Σε γνωρίζω...
-Από πού;
-Από παντού.

-Σε αγαπάω...
-Από πότε και από πού;
Από πάντα και από παντού. Από εδώ και από τώρα.

-Μα πώς και γιατί;
-Χωρίς πώς, χωρίς γιατί.

-Μα πώς γίνεται να με θυμάσαι, να με γνωρίζεις και να με αγαπάς χωρίς να σε θυμάμαι, χωρίς να σε γνωρίζω και χωρίς να θυμάμαι και χωρίς να γνωρίζω αν σε αγαπώ;
-Γίνεται. Το "θυμάμαι" δεν έχει να κάνει μόνο με τον χρόνο. Το "γνωρίζω" δεν έχει να κάνει μόνο με τον χώρο. Και το "αγαπώ" δεν το χωράει κανένας χώρος και δεν το μετράει κανένας χρόνος.

-Δηλαδή... Με θυμάσαι, με γνωρίζεις και με αγαπάς... χωρίς πώς και χωρίς γιατί... χωρίς χρόνο και χωρίς χώρο...
-Ακριβώς... Με κατάλαβες.
-Σε κατάλαβα... και... Σε θυμάμαι! Σε γνωρίζω! Σε αγαπώ!