3/22/10

Αυτό που είμαι.


Είχα χωρίσει τον χρόνο σε στιγμές, ήταν ο μόνος τρόπος για να αντέξω,
Είχα χωρίσει τον εαυτό μου σε εαυτούς, ήταν ο μόνος τρόπος να με προστατεύσω.
Ανάλογα με αυτόν που είχα απεναντί μου,
Άλλαζε η στάση σώματος, άλλαζε η φωνή μου.
Γινόμουν αυτό που ο άλλος ήθελε να γίνω,
Χωρίς να χρειαστεί εγώ να παραμείνω.

Είχα χωρίσει την οπτική μου σε οπτικές, ήταν ο μόνος τρόπος να υπάρξω.
Είχα χωρίσει την ζωή μου σε ζωές, ο μόνος τρόπος ήταν να με αλλάξω.
Ανάλογα κάθε φορά από το πού βρισκόμουν,
Από την μια στιγμή στην άλλη μεταμορφωνόμουν.
Έδινα αυτά που ο άλλος ήθελε να δίνω,
Ίσως γιατί το τέλος ήθελα να παρατείνω.

Μα αυτό που είσαι δεν έχεις δικαίωμα να το στερείς,
Ούτε από τους άλλους ούτε από τον εαυτό σου,
Το μόνο που καταφέρνεις είναι να καθυστερείς,
Να βρεις ό,τι είναι πραγματικά δικό σου.

Έχει ανάγκη την αλήθεια η οποιαδήποτε γνωριμία.
Έχει ανάγκη την προσπάθεια η ουσιαστική επικοινωνία.

Έχω ανάγκη από εμένα.
Έχω ανάγκη από εσένα.

Θα κάνω ό,τι χρειαστεί, θα σβήσω τις εικόνες,
Θα σκίσω την συνήθεια, θα σπάσω τους κανόνες,
Στα "δήθεν" και στα "πρέπει" θα κλείσω τα αυτιά μου,
Σε εσένα και σε εμένα θα ανοίξω την καρδιά μου .

Θα κάνω ό,τι χρειαστεί, θα σβήσω τις εικόνες,
Θα σκίσω την συνήθεια, θα σπάσω τους κανόνες,
Θα κλείσω τα αυτιά μου στα "δήθεν" και στα "πρέπει",
Θα ανοίξω την καρδιά μου σε όποιον με βλέπει.

3/21/10

Η Αννούλα.

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γεννηθεί για κάποιο σκοπό. Άνθρωποι που νιώθεις ότι αυτός είναι ο δρόμος τους και δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι διαφορετικό. Κάνουν τόσο τέλεια αυτό που ξέρουν να κάνουν που δεν μπορείς να αποδεχτείς ότι μπορεί να έχουν άλλα δέκα ταλέντα που μπορεί εσύ να μην γνωρίζεις. Πιστεύεις ότι έχουν ένα χάρισμα. Το ταλέντο τους είναι αυτοί και αυτοί είναι το ταλέντο τους και δεν μπορείς να διαχωρίσεις την εικόνα. Δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν χωρίς το ταλέντο τους. Δεν έχει σημασία ποιοι είναι και ποιο είναι το ταλέντο τους. Μπορεί να είναι οποιοσδήποτε και να κάνει το οτιδήποτε. Αρκεί να νιώθεις ότι αυτός και αυτό που κάνει είναι ένα. Αγγίζει την τελειότητα σε βαθμό που δεν το πιστεύεις... Υπάρχει. Αυτός. Υπάρχει. Το ταλέντο του. Υπάρχει. Η τελειότητα. Η οποία ξορκίζει την τελειομανία. Έχει φτάσει το τέλειο. Δεν προσπαθεί πια να το φτάσει. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επαναπαύεται και δεν συνεχίζει να προσπαθεί να γίνει καλύτερος στο αντικείμενό του. Κάθε μέρα γίνεται καλύτερος από όσο ήδη είναι. Και όλοι γύρω τρίβουν τα μάτια τους. Είναι σαν τις πριγκήπισσες των παραμυθιών που έχουν τόσο πολύ ομορφιά που σε θαμπώνουν. Τα ταλέντα έχουν τόση λάμψη που φωτίζουν τα πάντα γύρω τους. Και όπως οι πριγκήπισσες καθώς μεγαλώνουν γίνονται πιο όμορφες και πιο όμορφες... έτσι και τα ταλέντα καθώς μεγαλώνουν φωτίζονται πιο πολύ και πιο πολύ... Και είσαι χαρούμενος που βλέπεις έναν άνθρωπο να είναι σε επαφή με τον εαυτό του και να είναι ευτυχισμένος που κάνει κάτι που αγαπάει και που το κάνει τόσο καλά που σκορπάει ευτυχία γύρω του. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την θεωρία, έχουν την πράξη, έχουν τις γνώσεις, έχουν την όρεξη και κάνουν μαγικά. Ανεβαίνουν σε ένα άλλο επίπεδο και τοποθετούν τον πήχη ψηλά.

Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι η Αννούλα...

Μην σας ξεγελάει το όνομα της. Η Αννούλα δεν είναι κανένα κοριτσάκι πέντε χρονών. Η Αννούλα είναι μια κυρία γύρω στα 60...

Η Αννούλα έχει ένα συγκεκριμένο ταλέντο: Φτιάχνει μηλόπιτες.

Αν δεν έχεις φάει μηλόπιτα από την Αννούλα δεν ξέρεις τι σημαίνει μηλόπιτα.

Η Αννούλα γεννήθηκε για να φτιάχνει μηλόπιτες και αφιέρωσε την ζωή της, σε αντίθεση με τους περισσότερους ανθρώπους, στο να κάνει αυτό για το οποίο προοριζόταν. Και κατόρθωσε το ακατόρθωτο: Στο 2010 (και ενώ άλλα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο) κρατάει το μαγαζάκι της ανοιχτό, ένα μικρό μαγαζάκι, πουλώντας σπιτικές μηλόπιτες. Το μαγαζάκι της ζει από τις μηλόπιτες! Η ίδια ζει από τις μηλόπιτες!

Η Αννούλα υπάρχει στην γειτονιά από πριν γεννηθώ. Την θυμάμαι σαν παιδί, σαν έφηβη, σαν γυναίκα.

Εγώ άλλαξα.
Η Αννούλα δεν άλλαξε.
Εγώ άλλαξα.
Η μηλόπιτά της δεν άλλαξε.

Νομίζω ότι υπάρχει κάποια μαγική δύναμη στην μηλόπιτα που κάνει την Αννούλα να μην γερνάει και κάποια μαγική δύναμη στην Αννούλα που κάνει την μηλόπιτα να παραμένει ίδια ακριβώς σε γεύση όπως ήταν 30 χρόνια πριν. Η σχέση τους είναι ισχυρή και μυστική!

Η Αννούλα, από όσο την θυμάμαι, ξυπνάει πολύ πρωί για να διαλέξει, να πλύνει, να κόψει τα μήλα, να τα φροντίσει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο και μετά να φτιάξει την μηλόπιτα θαύμα. Αυτή η μηλόπιτα έχει στοιχειώσει όλους τους ανθρώπους της γειτονιάς, μεγάλους και μικρούς. Το σχήμα της μηλόπιτας της είναι σαν το σχήμα που έχουν τα γλυκά στα κινούμενα σχέδια και η μυρωδιά της χαλάει τον κόσμο! Όποιος έχει φάει (ή έστω δαγκώσει) την μηλόπιτα της Αννούλας, καταστράφηκε! Δεν μπορεί να φάει μηλόπιτα από πουθενά αλλού! Αφού νομίζω ότι οι άνθρωποι της γειτονιάς για αυτό (ένας από τους λόγους που παραμένουν και που) δεν φεύγουν από αυτήν την γειτονιά (που γίνεται όλο και πιο άθλια και εξελίσσεται σιγά σιγά σε μια από τις πιο τραγικές γειτονιές της Αθήνας) είναι η Αννούλα και η μηλόπιτα της.

Η Αννούλα είναι πάντα με το χαμόγελο. Και πώς να μην είναι... Σου φτιάχνει την διάθεση και σε κάνει να νιώθεις πως η μηλόπιτα της έχει κι άλλες ιδιότητες! Σε κάνει ευτυχισμένο! Προφανώς, τα μήλα της θα είναι χαμογελαστά και θα τα πασπαλίζει με ζάχαρη αισιοδοξίας!.

Μια φορά θυμάμαι της πήραμε ένα δώρο με την αδερφή μου και της γράψαμε μια κάρτα που έλεγε «Στην καλύτερη μηλόπιτα του κόσμου» και διάφορα άλλα! Η Αννούλα συγκινήθηκε. Κόλλησε την κάρτα μας στην βιτρίνα του μαγαζιού γεμάτη περηφάνια... Για μέρες ήταν ακόμα πιο χαμογελαστή από όσο ήταν συνήθως (μην με ρωτήσετε πώς γίνεται!) και οι μηλόπιτες της μου φαίνονταν ακόμα πιο νόστιμες (μην με ρωτήσετε, επίσης, πώς γίνεται)!!!

Πήγα κι εγώ, λοιπόν, χθες να πάρω λίγη μηλοπιτένια ευτυχία στο μαγικό μαγαζάκι της Αννούλας. Με υποδέχτηκε, όπως πάντα, με το χαμόγελό της. Κοίταξα απεγνωσμένα να βρω μηλόπιτες αλλά πουθενά. Σκέφτηκα πώς πάλι δεν πρόλαβα! Γιατί, πρέπει να σας πω, αυτές οι μηλόπιτες είναι «όποιος προλάβει»! Η Αννούλα φτιάχνει έναν συγκεκριμένο αριθμό κάθε πρωί. Όταν τελειώνουν, τελείωνουν για τα καλά και πρέπει να περιμένεις την επόμενη μέρα για να φας μηλόπιτα. Και όταν έχεις όρεξη για μηλόπιτα της Αννούλας δεν μπορείς να περιμένεις! Και δεν μπορείς να ικανοποιήσεις την λαχτάρα σου με κανένα άλλο γλυκό! Που σημαίνει ότι κάθε βράδυ υπάρχουν απογοητευμένοι που φεύγουν από το μαγαζί της με άδεια χέρια και ραγισμένες καρδιές! Αυτοί είναι οι άτυχοι... δεν μπόρεσαν να πάρουν την δόση αισιοδοξίας τους... Τέλος πάντων, στενοχωρήθηκα κι εγώ και απογοητευμένη μπροστά στα άδεια ταψιά, την ρώτησα απεγνωσμένα «Τελείωσαν ε;». Τότε η Αννούλα με εκείνο το ίδιο χαμόγελο της με κοίταξε στα μάτια και μου είπε «Όχι, παιδάκι μου, δεν τελείωσαν...» (και πριν προλάβω να χοροπηδήσω από την χαρά μου, πρόσθεσε) «... δεν φτιάχνω πια, δεν γίνεται...» και μου έδειξε τα πρησμένα χέρια της κατεβάζοντας το κεφάλι... «... Δεν μπορώ ...» (και ήταν η μόνη στιγμή που είδα το χαμόγελό της να φεύγει). Τότε θυμήθηκα πως είχε ξεκινήσει τους τελευταίους μήνες ένα πρόβλημα στα χέρια της... αλλά είχα φανταστεί πως θα ήταν περαστικό. Κοιτάζοντας όμως τα πρησμένα τρεμάμενα χέρια της κατάλαβα πως τα πράγματα ήταν πολύ πιο σοβαρά. Αισθάνθηκα ενοχές για την προηγούμενη δική μου απογοήτευση που φάνταζε τώρα τόσο μικρή και τιποτένια μπροστά στην δική της κατάσταση... «Η μηλόπιτα είναι ζήτημα χεριών» σκέφτηκα μία φράση που εκείνη μου είχε πει πριν χρόνια... Προσπάθησα να βρω λέξεις να πω το οτιδήποτε αλλά καμία λέξη δεν μου φαινόταν σωστή. Σιωπήλη ξεκίνησα να φύγω... αλλά δεν άντεξα και σταμάτησα στην πόρτα. Γύρισα πίσω τρέχοντας και έκανα κάτι που δεν είχα ξανακάνει ποτέ μέσα στο μαγαζάκι της Αννούλας. Την αγκάλιασα και της είπα «Πόσο λυπάμαι. Πόσο πολύ λυπάμαι!» και ήξερα πως ό,τι και να πω είναι λίγο... Και τότε η Αννούλα έκανε κάτι που δεν είχε ξανακάνει μπροστά μου... Άρχισε να κλαίει σαν μικρό κοριτσάκι, η Αννούλα, η μικρή Αννούλα, έκλαιγε στην αγκαλιά μου. Και την κράτησα εκεί μέχρι να ηρεμήσει. Μετά της έδωσα ένα φιλί και απλά έφυγα. Η Αννούλα σκούπιζε τα δακρυά της και χαμογελούσε... και αυτό μου έδωσε την ελπίδα ότι θα τα καταφέρει...

Όμως... Θα τα καταφέρει;

Πώς θα ζήσει το μαγαζάκι της Αννούλας τώρα;
Πώς θα ζήσει το μαγαζάκι χωρίς μηλόπιτες;
Πώς θα ζήσει η Αννούλα χωρίς το μαγαζάκι;
Και... κυρίως:
Πώς θα ζήσει η Αννούλα χωρίς να φτιάχνει μηλόπιτες;

Έχω την εντύπωση πως η γειτονιά θα θρηνήσει... Θα θρηνήσει πολύ.
Αλλά όσο και να θρηνήσει η γειτονιά... έχω την αίσθηση ότι ούτε καν αγγίζει τον πόνο και τον θρήνο της Αννούλας...

Είναι σκληρό να σου στερούν το ταλέντο σου.
Βρίσκει πολλούς τρόπους καμιά φορά η ζωή να μας πονέσει.

Τώρα έσβησε το άρωμα της μηλόπιτας από την γειτονιά.
Τώρα χάθηκε η γεύση της μηλόπιτας από τους ανθρώπους.
Τώρα τα μήλα της Αννούλας σταμάτησαν να χαμογελάνε.
Τώρα τα χέρια της Αννούλας είναι πρησμένα και τρέμουν.

Τώρα η Αννούλα έμεινε χωρίς.
Χωρίς τι;
Χωρίς μηλόπιτες...
Τώρα εμείς μείναμε χωρίς.
Χωρίς τι;
Χωρίς Αννούλα...

3/15/10

Με ένα κερί σε έναν κόσμο σβησμένο.



Με ένα κερί σε έναν κόσμο παραμελημένο,
Προσπαθώ να φωτίσω ό,τι είναι σβησμένο.
Με μια φωνή σε έναν κόσμο βουβό,
Προσπαθώ να μιλήσω όσα έχω να πω.
Με μια καρδιά σε έναν κόσμο διαλυμένο,
Προσπαθώ να ζεστάνω ό, τι είναι παγωμένο.
Με ένα σώμα σε έναν κόσμο δειλό,
Προσπαθώ να εκφράσω όσα θέλω να βρω.

Με δύο χέρια σε έναν κόσμο διαμελισμένο,
Προσπαθώ να επιδιορθώσω ό, τι είναι σπασμένο.
Με αμέτρητες πράξεις σε έναν κόσμο φτωχό,
Προσπαθώ να μεγαλώσω ό,τι είναι μικρό.
Με δύο μάτια σε έναν κόσμο εγκλωβισμένο,
Προσπαθώ να σώσω ό, τι μοιάζει χαμένο.
Με αμέτρητες σκέψεις σε έναν κόσμο παρανοϊκο,
Προσπαθώ να εξηγήσω το παραμικρό.

Με αυτό που είμαι, σε έναν κόσμο παρατημένο,
Προσπαθώ να ανακαλύψω ό,τι είναι κρυμμένο.
Με αυτό που είσαι, σε έναν κόσμο εγωιστικό,
Προσπαθείς να ανακαλύψεις κάτι πέρα από το «εγώ».
Με αυτό που είμαι, σε ένα κόσμο θορυβημένο,
Προσπαθώ να χτίσω ό, τι είναι γκρεμισμένο.
Με αυτό που είσαι, σε έναν κόσμο ανταγωνιστικό,
Προσπαθείς να χτίσεις κάτι πιο ουσιαστικό.

Ναι, ξέρω, είναι δύσκολη η ζωή,
Μα οι άνθρωποι την έκαναν να γίνει εξωφρενική,
Η αξιοπρέπεια μας καταστραμένη
Και η αξία μας βρίσκεται κάπου θαμμένη.
Ναι, ξέρω, τώρα, αναρωτιέσαι
Στα ερείπια του κόσμου κάθεσαι και χτυπιέσαι,
Έχεις πνιγεί μέσα στις ερωτήσεις
Και αναζητάς απεγνωσμένα απαντήσεις.

Τι μπορούμε όμως τώρα να διορθώσουμε;
Τίποτα άλλο δεν υπάρχει για να δώσουμε.
Μονάχα θα ελπίζουμε και θα προσπαθούμε,
Να ξαναυπάρξουμε, να ξαναγεννηθούμε.

3/7/10

Είμαι δική σου.



Είμαι δική σου.
Μόνο δική σου.

Και ακόμα και σε εσένα ανήκω προσωρινά.
Αλλά δεν έχει καμία σημασία.
Γιατί σου ανήκω.
Σου ανήκω ολοκληρωτικά.

Είμαι μόνο δική σου.
Ολόκληρη.
Δική σου.
Μπορείς να με κάνεις ό,τι θέλεις.

Μπορείς να με χρησιμοποιήσεις όπως θες.
Για καλό ή για κακό.
Δεν είναι σε εμένα να το επιλέξω.
Δεν έχω επιλογή.

Γεννήθηκα δική σου και θα πεθάνω δική σου.
Ανήκω σε εσένα και ό,τι με κάνεις αυτό θα γίνω και αυτό θα είμαι από εκεί και πέρα.
Έτσι όπως με φτιάξεις, έτσι θα μείνω αργότερα στο μυαλό σου!
Ναι, υπάρχω για να ζήσω ως ανάμνησή σου.

Έχω μικρή ζωή αλλά η μικρή μου ζωή σου ανήκει.

Είμαι δική σου.
Μόνο δική σου.

Δεν είναι όμορφο; Το να γνωρίζεις πώς ότι κι αν σου συμβαίνει γύρω σου, σε αυτόν τον κόσμο που τίποτα δεν είναι ή δεν το νιώθεις πραγματικά δικό σου, υπάρχει κάποιος που τον ορίζεις ολοκληρωτικά και αυτός ο κάποιος είμαι εγώ! Είναι δύσκολο να το πιστέψεις αλλά δεν έχω την πολυτέλεια του χρόνου για να σε πείσω... Είμαι εντελώς δική σου. Κατάλαβε το πριν με χάσεις. Νιώσε το πριν σταματήσω να υπάρχω. Είναι κρίμα να με αφήσεις να περάσω από την ζωή σου χωρίς να με κρατήσεις, χωρίς να με εκμεταλλευτείς. Σου δίνω αυτό που είμαι. Στο προσφέρω. Η συνάντησή μας θα διαρκέσει τόσο λίγο και πρέπει να προλάβεις να με ζήσεις. Έστω φευγαλέα. Έστω έτσι. Δεν έχουμε άλλο τρόπο επικοινωνίας. Δεν θα μας δωθεί δεύτερη ευκαιρία. Είμαι εδώ μόνο για τώρα. Μην μου ζητάς παραπάνω. Δεν μπορώ να στα δώσω. Όχι γιατί δεν θέλω αλλά γιατί δεν μπορώ. Δεν υπάρχει μετά για εμένα, ούτε για εμάς. Για εσένα υπάρχει μετά. Πρέπει να συντονιστείς μαζί μου, πρέπει να συγχρονιστείς μαζί μου, για να συνδεθούμε.


Είμαι δική σου.
Μόνο δική σου.

Είμαι μια στιγμή.
Μια χρονική στιγμή.
Μια μικρή, μικρούτσικη, στιγμή.
Μια στιγμούλα.

Είμαι μόνο δική σου.
Σου ανήκω.
Ολόκληρη.
Δική σου.
Μπορείς να με κάνεις ό,τι θέλεις.

Είμαι δική σου.
Μόνο δική σου.

Μπορείς να με κάνεις μια στιγμή

Σπάνια ή Συνηθισμένη,
Συγκεντρωτική ή Σκορπισμένη,
Σπουδαία ή Σκουριασμένη,
Σημαντική ή Σακατεμένη,
Σταθερή ή Συναρμολογημένη,
Σκεφτική ή Συμβιβασμένη,

Συνεχόμενη ή σταματημένη...

Είμαι δική σου.
Μόνο δική σου.

Μπορείς να με κάνεις μια στιγμή

Σκοτεινή και Συννεφιασμένη,
Σπαρακτική και Στενοχωρημένη,
Σοβαρή και Συνειδητοποιημένη,
Συμπαθητική και Συγκροτημένη,
Σκληρή και Στερημένη,
Συνοδευτική και Στριμωγμένη,

Σημαδεμένη και Σπασμένη...

Είμαι δική σου.
Μόνο δική σου.

Ό,τι κι αν με κάνεις...
Ό,τι κι αν μου κάνεις...

Είμαι η Στιγμή σου.

Γίνομαι ό,τι θέλεις.

Σκανδαλιστική, Συγκρατημένη,
Σύντομη, Συντομευμένη...

Είμαι η Στιγμή σου.

Γίνομαι ό,τι θέλεις.

Σεμνή, Συναισθηματική,
Σεξουαλική, Σαγηνευτική...

Είμαι η Στιγμή σου.

Σφιγμένη, Σφραγισμένη,
Σκισμένη, Σωριασμένη...

Είμαι η Στιγμή σου.

Γινόμαι ό,τι θέλεις.
Συμφέρω.
Συμβαίνω.
Γίνομαι ό,τι θέλεις.

Είμαι δική σου.
Μόνο δική σου.
Είμαι η Στιγμή σου.
Μόνο δική σου.

Η Στιγμή σου.
Μια στιγμή που συμφέρει...
Μια στιγμή που συμβαίνει...
Η Στιγμή σου.

Είμαι η Στιγμή σου.
Συμφέρω.
Συμβαίνω.
Είμαι η Στιγμή σου.

Στέκομαι Σιωπηλή
Σκονισμένη
Στέκομαι Σιωπηλή
Στολισμένη

Σκονισμένη ή στολισμένη
Είμαι η Στιγμή σου.
Στολισμένη ή Σκονισμένη
Είμαι δική σου.

Είμαι η Στιγμή σου.
Μόνο δική σου.

Σκονισμένη ή Στολισμένη
Σε Σκονίζω ή σε Στολίζω
Στολισμένη ή Σκονισμένη
Σε Στολίζω ή σε Σκονίζω

Είμαι η Στιγμή σου.
Μόνο δική σου.

Μόνο μην με Σβήσεις.
Μια Σβησμένη Στιγμή είναι μια Σκοτωμένη Στιγμή.
Μόνο μην με Σκοτώσεις.

Είμαι μια στιγμή.
Μια μικρή, μικρούτσικη, στιγμή.
Μια στιγμούλα.

Είμαι δική σου.
Μόνο δική σου.
Σου ανήκω.
Ολόκληρη.
Μόνο δική σου.
Είμαι η στιγμή σου.

Μπορείς να με κάνεις ό,τι θέλεις.

Είμαι η Στιγμή σου.
Είμαι δική σου.

Μόνο... Σε παρακαλώ...
Μόνο... Σε εκλιπαρώ...
Μόνο αυτό...
Μην με Σβήσεις.

Είμαι δική σου.
Είμαι η Στιγμή σου.

Η ονομασία του Blog μου.

(Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν αρκετό καιρό (περίπου όταν ξεκίνησα το blog μου). Ήθελα να είναι, αν όχι το πρώτο, ένα από τα πρώτα post που θα βάλω στην «Βελτιοδοξία». Όπως πάντα με έπιασε η τελειομανία μου και τελικά το παράτησα σε μια άκρη του υπολογιστή και σε μια γωνιά του μυαλού μου και δεν ξανασχολήθηκα μαζί του! Τώρα, όμως, θεωρώ άδικο ένα από τα πιο σημαντικά post (αυτό που μιλάει για την ονομασία του blog μου!) να έχει μείνει παραπεταμένο κάπου και να μην έχει την θέση που δικαιωματικά του ανήκει... Αποφάσισα, δηλαδή, να το αφήσω επιτέλους να γίνει κι αυτό κομμάτι της Βελτιοδοξίας! Και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό ήταν να μην μπω σε διαδικασία διόρθωσης και επιδιόρθωσης και ξαναδιόρθωσης και ξαναματαδιόρθωσης, και, κυρίως, να πω πολύ ευγενικά στην κυρία τελειομανία να σκάσει και απλά να το αφήσει να γραφτεί στον χώρο για τον οποίο προορίζοταν εξαρχής...)


Η ονομασία του Blog


Βελτιοδοξία

Η φιλοσοφική θεωρία σύμφωνα με την οποία ο κόσμος, όσο κακός κι αν είναι, μπορεί να βελτιωθεί.

βελτιο&δοξία
βελτίων=καλύτερος
δόξα=άποψη, γνώμη


Αυτογνωσία= Η εις βάθος γνώση του εαυτού μας, η επίγνωση των πρωτερημάτων και των αδυναμιών μας.

Υπέρβαση= Το να ξεπερνάει κανείς κάτι, να κινείται πέρα από αυτό.



Κάθε όνομα έχει την σημασία του... Κάθε λέξη έχει την σημασία της...

Για αυτό και πρέπει να ομολογήσω ότι με ταλαιπώρησε το τι τίτλο θα δώσω στο Blog μου!

Υπήρχαν δύο πιθανές ονομασίες για το Blog μου. «Υπέρβαση» ή «Αυτογνωσία».

Η «Υπέρβαση» είναι μια από τις αγαπημένες μου λέξεις και με ακολουθεί μια ολόκληρη ζωή, για την ακρίβεια εγώ προσπαθώ να την ακολουθήσω... Έχω κυριολεκτικά μανία με το να ξεπερνάω τον εαυτό μου, να έχω περισσότερες απαιτήσεις από εμένα, να ζητάω «παραπάνω», να διεκδικώ αυτό που είναι πολύ ψηλά και ας μην καταφέρνω να το φτάσω. Είναι μια λέξη που εξαφανίζει κάθε μικρότητα και που με κάνει να κυνηγάω αυτά για τα οποία νιώθω πως είμαι φτιαγμένη. «Τα μεγάλα και τα ωραία».

Η «Αυτογνωσία» είναι, επίσης, μια λέξη που αγαπάω πολύ! Νιώθω πως αυτή είναι η βάση για τα πάντα. Το να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Τα πρωτερήματα και τα ελαττώματα σου. Τα όρια σου. Τα «θέλω» σου. Η Αυτογνωσία δεν με ακολουθεί μια ολόκληρη ζωή... Δεν την ακολουθώ μια ολόκληρη ζωή... Είναι μαζί μου μια ολόκληρη ζωή. Είναι μια λέξη που με συνοδεύει παντού και πάντα.

Και οι δύο λέξεις έχουν να κάνουν με την βελτίωση του εαυτού μου και με την πίστη μου ότι όλα μπορούν να βελτιωθούν και οι άνθρωποι και ο κόσμος μας. Aν όλοι βελτιώναμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά όλα τα υπόλοιπα ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος.

Όταν, λοιπόν, ανακάλυψα τυχαία την λέξη «Βελτιοδοξία» στο λεξικό (και πρέπει να ομολογήσω ότι δεν την είχα ξανακούσει ποτέ στην ζωή μου) άρχισα να χοροπηδάω πάνω-κάτω από την χαρά μου. Ήξερα πως αυτή θα είναι ο τίτλος του Blog μου. Έξυπνη, πρωτότυπη, και το κυριότερο με εκφράζει απόλυτα και αντιπροσωπεύει την αντίληψη μου για τον κόσμο. Ναι, πιστεύω σε έναν καλύτερο κόσμο, ναι, πιστεύω ότι οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν καλύτεροι και ναι, πιστεύω σε μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Για αυτό το καλύτερο θα αγωνίζομαι μέχρι να εξαντληθώ ανεξάρτητα από το αν θα φέρω κάποιο αποτέλεσμα ή όχι... ανεξάρτητα από το αν θα καταφέρω να κάνω το δικό μου μερίδιο, το κομμάτι που μου αναλογεί στο να βελτιωθεί ο κόσμος μας.

Υ.Γ. 1 Την λέξη Υπέρβαση την πρωτογνώρισα στην ταινία «Μικρές κυρίες» όπου η Τζο (Γουαινόνα Ράιντερ) μιλάει για τους Υπερβατιστές. Μαγεύτηκα λοιπόν κι εγώ από την φιλοσοφία των Υπερβατιστών και άρχισα να ψάχνω τι σημαίνει η λέξη και αν υπήρχε κάποιο κίνημα.

Υ.Γ. 2 Την λέξη Αυτογνωσία δεν θυμάμαι πότε την πρωτογνώρισα. Την πρωτοένιωσα όμως μέσα από την επαφή μου με το θέατρο.

Υ.Γ.3 Πρώτα πρωτοένιωσα την Αυτογνωσία και μετά πρωτογνώρισα την Yπέρβαση. Αυτό μπορεί να είναι τυχαίο γεγονός, μπορεί και να μην είναι.

Υ.Γ. 4 Και οι δύο, είναι λέξεις που αγαπάω πολύ και που έχουν καθορίσει την ζωή μου.

Υ.Γ. 5 Η Αυτογνωσία είναι η λέξη που σου δίνει πόδια. Η Υπέρβαση είναι η λέξη που σου δίνει φτερά.
Η Αυτογνωσία σε κάνει να κοιτάς προς τα μέσα, η Υπέρβαση να στοχεύεις προς τα έξω.
Η Αυτογνωσία σε κρατάει χαμηλά, η Υπέρβαση σε στέλνει ψηλά.
Η Αυτογνωσία πάει εις βάθος, η Υπέρβαση εις ύψος.

Υ.Γ. 6 Θεωρώ ότι οι δύο αυτές λέξεις είναι ο τέλειος συνδυασμός αν σε ενδιαφέρει μία άλλη πολύτιμη λέξη, η λέξη εξέλιξη.

Υ.Γ. 7

Αυτογνωσία + Υπέρβαση = Εξέλιξη προς το καλύτερο.
Εξέλιξη προς το καλύτερο = Βελτίωση.
Άρα
Αυτογνωσία + Υπέρβαση = Βελτίωση.

3/1/10

"Όνειρα και Όρια"


Υπάρχουν Όνειρα.
Υπάρχουν Όρια.

Τα όνειρα δεν έχουν όρια.
Τα όρια δεν έχουν όνειρα.

Τα όνειρα είναι η αρχή της φαντασίας.
Τα όρια είναι η αρχή της αυτογνωσίας.

Τα όνειρα μας ορίζουν.
Τα όρια μας περιορίζουν.

Τα όνειρα μας ταξιδεύουν.
Τα όρια μας προστατεύουν.

Τα όνειρα μας ανεβάζουν.
Τα όρια μας κατεβάζουν.

Τα όνειρα ξεκινάνε.
Τα όρια σταματάνε.

Τα όνειρα πετάνε.
Τα όρια περπατάνε.

Τα όνειρα χρωματίζουν.
Τα όρια σχηματίζουν.

Τα όνειρα ονειροβατούν.
Τα όρια οριοθετούν.

Τα όνειρα σε μαθαίνουν.
Τα όρια σε τρελαίνουν.

Τα όνειρα σε τρομάζουν.
Τα όρια σε αγκαλιάζουν.

Τα όνειρα τα κυνηγάς.
Τα όρια τα ξεπερνάς.

Τα όνειρα τα αγαπάς.
Τα όρια τα αποζητάς.

Στα όνειρα έχεις τα μάτια κλειστά.
Στα όρια έχεις τα μάτια ανοιχτά.

Με τα όνειρα οραματίζεσαι.
Με τα όρια πειραματίζεσαι.

Στα όνειρα ξεκινάνε οι μονόλογοι.
Στα όρια σταματάνε οι διάλογοι.

Με τα όνειρα ελπίζεις.
Με τα όρια υπολογίζεις.

Τα όνειρα είναι συναισθηματικά.
Τα όρια είναι εγκεφαλικά.

Τα όνειρα τα ονειρεύεσαι,
Τα όρια τα σκέφτεσαι.

Τα όνειρα τα ζωγραφίζεις.
Τα όρια τα προγραμματίζεις.

Τα όνειρα είναι ρομαντισμός.
Τα όρια είναι ρεαλισμός.

Τα όνειρα τα πραγματοποιείς.
Τα όρια τα τοποθετείς.

Τα όνειρα τα διεκδικείς.
Τα όρια τα υπηρετείς.

Τα όνειρα μας γεμίζουν.
Τα όρια μας φυλακίζουν.

Τα όνειρα μας ανθρωποδένουν
Τα όρια μας αλυσοδένουν.

Τα όνειρα ανοίγουν.
Τα όρια κλείνουν.

Τα όνειρα ακούν.
Τα όρια μιλούν.

Τα όνειρα κινούν.
Τα όρια αδρανοποιούν.

Τα όνειρα κινητοποιούν.
Τα όρια ακινητοποιούν.

Τα όνειρα σε καθορίζουν.
Τα όρια σε τετραγωνίζουν.

Τα όνειρα σε κυκλώνουν.
Τα όρια σε θυμώνουν.

Τα όνειρα τα πονάς.
Τα όρια τα μετράς.

Τα όνειρα τα αγγίζεις.
Τα όρια τα συνηθίζεις.

Τα όνειρα, αν συναντήσουν άλλα όνειρα, ενώνονται.
Τα όρια, αν συναντήσουν άλλα όρια, συγκρούονται.

Τα όνειρα με όρια μας απογοητεύουν.
Τα όρια με όνειρα μας γοητεύουν.

Τα όνειρα χωρίς όρια μας απελευθερώνουν.
Τα όρια χωρίς όνειρα μας σκοτώνουν.

Υπάρχουν Όρια.
Υπάρχουν Όνειρα.

Τα όνειρα είναι εύθραυστα.
Τα όρια είναι εύπλαστα.
Τα όνειρα είναι εύπλαστα.
Τα όρια είναι εύθραυστα.

Υπάρχουν Όνειρα.
Υπάρχουν Όρια.

Υπάρχουν
Οριακά Όνειρα.
Ονειρικά Όρια.
Όρια Ονείρων.
Όνειρα Ορίων.

Ισορροπία.
Όρια και Όνειρα. Όνειρα και Όρια.
Ελευθερία.